«لینوکس» یکی از نام هایی است که بسیاری از کاربران گاه و بی گاه می شنوند اما هیچ گاه شخصاً آن را نمی بینند، و حتی بعضی از کاربران نمی دانند که دقیقاً لینوکس چیست.
لینوکس آن گونه که فکر می کنید یک معما و یک سیستم عامل(1) پیچیده نیست. اساساً یک سیستم عامل است، یا دقیق تر، یک جزء بنیادی بسیاری از سیستم عامل هایی است که در سراسر جهان یافت می شود، از وسایل موبایل گرفته تا کامپیوترهای پیچیده IT. هنگامی که کسی می گوید که این یا آن سیستم عامل یک سیستم لینوکس است، منظورش آن است که آن سیستم عامل بر روی لینوکس ساخته شده است.
نگارش های متعددی از سیستم عامل های لینوکس برای کامپیوترهای شخصی طراحی شده است، که همان نقش ویندوز اکس پی/ ویستا/7 یا Mac OS X را بازی می کنند. یکی از پرطرفدارترین آنها ابونتو( Ubuntu) است. به بیان دقیق تر،ابونتو و لینوکس هم معنی نیستند؛ ابونتو یک سیستم عامل مبتنی بر لینوکس است، اما تعداد زیاد دیگری سیستم عامل وجود دارد که بر بنیاد لینوکس هستند. به عنوان مثال، سیستم عامل موبایل آندروید ( Android) یک سیستم عامل مبتنی بر لینوکس است.
ابونتو یک گزینه خوب برای مبتدیانی است که می خواهند لینوکس را امتحان کنند، چون نه تنها کاربر پسندتر از سایر نگارش های لینوکس است، بلکه بر روی بعضی از نت بوک ها(2) نیز نصب شده است، و در نتیجه ممکن است با ابونتو بیشتر از سایر نگارش های لینوکس برخورد کنید.
آخرین نگارش ابونتو در زمان چاپ مقاله نگارش Ubuntu 9.10 Karmic Koala است.( در نام هر نگارش جدید یک صفت به اضافه نام یک حیوان به ترتیب حروف الفبا می آید. به عنوان مثال، چند نگارش پیشین عبارت بودندو از Jaunty Jackalope (3) و Interpid Ibex ( 4) . حالا سازندگان بعد از ساخت Zany Zebra (5) یا مانند آن از چه نامی استفاده خواهند کرد با خودشان است).

چرا لینوکس؟

تعداد محدودی از کاربران کنجکاو دوست دارند فناوری ها، محصولات و ابزارهای جدید را بررسی کنند، بعضی از مردم نیز تعجب می کنند که چرا آنها به خود زحمت می دهند تا یک سیستم عامل جدید را بلافاصله پس از انتشار به کار بگیرند. بالاخره، با وجود شکایت ها درباره ویندوز یا Mac OS، آنها هنوز بسیار طرفدار دارند و خیلی خوب کار می کنند.
علت اصلی برای انتخاب یا مهاجرت به یک سیستم عامل لینوکس هزینه است، یا دقیق تر، آزادی از قید هزینه های مربوط به سیستم عامل و نرم افزارهای اختصاصی است. لینوکس یک سیستم عامل منبع باز(6) است، یعنی کد منبع آن در اختیار همگان است، و هرکسی که توانایی برنامه سازی دارد می تواند آن کد را اصلاح کند یا چیزی به آن اضافه کند. نرم افزار منبع باز در مقابل نرم افزار اختصاصی قرار دارد، که کد آن محرمانه می ماند و فقط در اختیار صاحب آن است.
بی آن که به تاریخ پر فراز و نشیب نرم افزار منبع باز مراجعه کنیم،به اختصار می گوییم که بسیاری از کاربران معتقدند که نرم افزار باید هزینه ای در بر نداشته باشد. آنها معتقدند که سیستم عامل ها نیز باید رایگان باشند.

از سطح ایدئولوژی اگر بگذریم، حقیقت آن است که بسیاری از نگارش های لینوکس مخصوص کامپیوترهای شخصی، مانند ابونتو رایگان هستند.این رایگانی سبب کاهش هزینه های کامپیوتر از طریق حذف هزینه سیستم عامل، مثلاً ویندوز روی یک پی سی، و همچنین حذف هزینه های بسیاری از نرم افزارهای مورد استفاده شما می شود.
تعداد زیادی برنامه رایگان و کاملاً قانونی برای هر نوع نرم افزاری که تصور می کنید،شامل برنامه های اداری، مرورگر اینترنت، ابزار صدا و ویدئو، بازی و مانند آن برای سیستم عامل های لینوکس وجود دارد.
البته معایبی نیز وجود دارد_ مثلاً مشکل سازگاری سخت افزار یا یادگیری یک سیستم عامل جدید _ اما ابونتو را به راحتی می توانید امتحان کنید و سپس در مورد استفاده از آن تصمیم بگیرید.

دریافت ابونتو

اگر اینترنت پر سرعت داشته باشید برای دریافت ابونتو می توانید به سایت وب ابونتو مراجعه کنید:
http://www.ubuntu.com
یک روش دریافت ابونتو، دریافت فایل تصویر دیسک (7) ISO (8) است. این فایل را بعداً می توانید در یک سی دی ذخیره کنید. یک تصویر دیسک یک فایل است که حاوی همه داده های مورد نیاز برای بازسازی یک دیسک سخت است. در این حالت، فایل ISO حاوی سیستم عامل ابونتو است.

برای شروع،روی Download Ubuntu در سراصفحه(9) سایت وب ابونتو کلیک کنید. از منوی پایین آمدنی Download Location ( تحت دکمه سبز Begin Download) برای انتخاب کشوری که در آن مقیم هستید بهره بگیرید و روی Begin Download کلیک کنید. فایل ISO را در مکان دلخواه تان ذخیره کنید. دریافت این فایل بسته به سرعت اینترنت شما مدتی طول خواهد کشید( این فایل حدود 700 مگابایت است). پس از تکمیل عملیات دریافت، یک سی دی فرمت نشده خام را در دیسک ران قرار دهید.
روشی که برای نوشتن تصویر ISO در سی دی به کار می برید به نوع نرم افزار رایتر مورد استفاده شما بستگی دارد. از هر نرم افزاری که استفاده کنید، فایل تصویر ISO را در یک سی دی خام بنویسید.
از یک برنامه رایتر سی دی مانند برنامه رایگان ISO Recorder برای نوشتن تصویر ISO در یک سی دی بهره بگیرید( http://isorecorder.alexfeinman.com/isorecorder.htm)
همچنین یک حافظه فلش USB بوت پذیر می توانید بسازید. چندین روش برای اجرای این کار وجود دارد، اما ساده ترین روش آن است که یک حافظه فلش را به کامپیوتر وصل کنید( که دست کم یک گیگابایت فضای آزاد دارد) و فایل رایگان UNetbootin را از سایت وب زیر دریافت و نصب کنید:

unetbootin.sourceforge.net
پس از اجرای UNetbootin، دکمه رادیویی Diskimage را فعال کنید و مکان فایل ISO را که پیشتر از اینترنت دریافت کرده اید بیابید و آن را انتخاب کنید.
در کنار Type، حافظه فلش USB وصل شده را انتخاب کنید و روی OK کلیک کنید. هنگامی که برنامه بار کردن همه فایل ها را تمام کرد، روی Reboot Now کلیک کنید.
عملیات اجرای Ubuntu Installer For Windows بسته به این که از مرورگر Internet Explorer بهره می گیرید یا از مرورگر Mozilla Firefox اندکی تفاوت می کند.
در زمان باز راه اندازی کامپیوتر با هر روشی که کامپیوترتان استفاده می کند( معمولاً زدن کلید DELETE یا F2) وارد بایوس (10) شوید و آن را طوری پیکربندی کنید که از دیسک ران سی دی یا حافظه فلش USB بوت کند. پس از باز راه اندازی کامپیوتر، هنگامی که پیام مشخص کردن زبان آمد زبان مورد نظر خود را_ که احتمالاً انگلیسی است_ انتخاب کنید. منتظر بمانید دیسک ران سی دی یا حافظه فلش USB کارهای خود را انجام بدهد و سپس به ابونتو بوت کند.
توجه داشته باشید که در این مرحله، در عمل ابونتو را نصب نکرده اید. آنچه انجام می دهید یک نگارش « زنده» یا « live» از سیستم عامل ابونتو است، که اساساً یک نمونه از این سیستم عامل را بدون نصب کردن خودش به اجرا در می آورد. یک روش عالی برای آزمودن ابونتو است، بی آن که مجبور باشید ابتدا آن را بر روی دیسک سخت خود نصب کنید، و یک روش عالی برای نشان دادن ابونتو به دوستان و آشنایان در کامپیوتر خودشان است. برای تشخیص عیوب کامپیوترهایی که به ویندوز بوت نمی کنند یا برای پشتیبان گیری از داده های مهم نیز می تواند به کار رود.

هر چند، ابونتو را به آسانی می توانید از نگارش live آن نصب کنید. بر روی دسک تاپ، یک آیکن Install Ubuntu 9.10 حاضر است؛ روی این آیکن برای نصب ابونتو کلیک - دو ضرب کنید.
همچنین، پیش از آن که نگارش زنده ابونتو بار شود آن را می توانید در دیسک سخت نصب کنید. پس از آن که زبان مورد نظرتان را به هنگام بوت شدن ابونتو انتخاب کردید، به جای گزینه Try Ubuntu Without Any Change To Your Computer، گزینه Install Ubuntu را انتخاب کنید. برنامه نصاب ابونتو به اجرا در خواهد آمد.
هرگاه درخواست شد، زبان مورد نظرتان را انتخاب کنید و روی Forward کلیک کنید.

ساعت را میزان کنید و دوباره روی Forward کلیک کنید. سپس، طرح صفحه کلید( USA طرح پیش فرض است) را انتخاب کنید و روی Forward کلیک کنید.
درصفحه بعد، دیسک سخت تان را به منظور ساخت یک ترکیب دو بوتی سیستم عامل موجود و ابونتو می توانید پارتیشن کنید. دکمه رادیویی کنار عبارت زیر را فعال کنید:
Install Them Side By Side, Choosing Between Them Each Startup
سپس،برنامه نصاب یک پارتیشن برای شما برپا خواهد کرد. به طور دستی خودتان نیز می توانید فضای دیسک سخت را تقسیم بندی کنید. فقط برای پارتیشن سیستم عامل ابونتوی خود فضای کافی به اندازه چند برنامه، و تعدادی فایل در نظر بگیرید؛ مقدار 10 گیگابایت باید بسیار خوب باشد.( اما اگر قصد دارید از ابونتو به عنوان سیستم عامل اصلی خود بهره بگیرید، فضای بیشتری را در نظر بگیرید).
پس از مشخص کردن انتخاب های تان، روی Forward کلیک کنید. سیستم دقایقی را به تکمیل کردن عملیات پارتیشن بندی اختصاص خواهد داد. پس از آن، نامی را که می خواهید به هنگام ورود به کامپیوتر برای حساب شما ظاهر شود، یک گذرواژه، یک نام برای کامپیوتر، و تنظیم های ورود به حساب( مثلاً آیا می خواهید پیش از ورود به حساب تان یک گذرواژه تایپ شود یا نه) را وارد کنید. این اطلاعات را که تایپ کردید، روی Forward کلیک کنید. در صفحه بعد، وارد کردن حساب های موجود از یک سیستم دیگر، مثلاً حساب ویندوزی که هم اکنون بر روی کامپیوترتان دارید، را می توانید انتخاب کنید تا برنامه Ubuntu Migration Assistant به اجرا در بیاید و به طور خودکار فایل ها و تنظیم های شما( مانند بوک مارک های (11) برنامه مرورگر، چهره دسک تاپ، و حساب های IM) را به فرمت ابونتو تبدیل کند.
روی Forward کلیک کنید، تنظیم های خود را در صفحه بعد بررسی کنید، و روی Install کلیک کنید. منتظر بمانید تا عملیات نصب تمام شود و سپس در زمانی که درخواست شد روی Restart Now کلیک کنید.

آسان ترین روش ممکن

با آن که روش ذکر شده دریافت و نصب ابونتو آسان است، یک روش آسان تر نیز برای انجام این کار وجود دارد. ابونتو چیزی به نام Ubuntu Installer For Windows دارد.
برای دستیابی به Ubuntu Installer For Windows، روی Download Ubuntu در سراصفحه سایت وب ابونتو کلیک کنید. تحت دکمه سبز Begin Download، روی Alternative Download Options Including Ubuntu Installer For Windows کلیک کنید.اطمینان یابید که دکمه رادیویی Download Ubuntu 9.10 انتخاب شده است و سپس به پایین صفحه بروید و روی Ubuntu Installer For Windows تحت Other Download Options کلیک کنید.
درصفحه نتیجه، متوجه خواهید شد که دکمه سبز Begin Download آنجاست، اما با یک تغییر مهم_حالا «Ubuntu Installer For Windows» را نیز در کنار خود دارد.
مکان ذخیره خود را در منوی پایین آمدنی Download Location انتخاب کنید و روی Begin Download کلیک کنید. دکمه سبز به رنگ خاکستری در خواهد آمد، و یک پنجره به نمایش در خواهد آمد. اگر از Internet Explorer استفاده می کنید، روی Run برای به اجرا در آوردن نصاب کلیک کنید. اگر از Mozilla Firefox استفاده می کنید، روی Save File کلیک کنید، و هنگامی که دریافت فایل به پایان رسید، روی فایل Wubi.exe کلیک - دو ضرب کنید، روی OK کلیک کنید، و روی Run کلیک کنید.

سپس برنامه نصب کننده به شما امکان می دهد که یک سیستم دوبوتی برپا کنید. در پنجره ای که به نمایش در خواهد آمد، مقدار فضای آزاد موجود بر روی دیسک سخت تان را می توانید ببینید و در کادر کنار Installation Size می توانید اندازه پارتیشن ابونتوی جدید را به هر مقداری که دوست دارید معین کنید.
همچون قبل، مقدار فضای آزاد مناسبی را برای این پارتیشن اختصاص بدهید. اگر قصد دارید که از پارتیشن ابونتو زیاد استفاده کنید یا آن را به عنوان پارتیشن اصلی( Primary Partition) خود به کار بگیرید، مقدار فضای بیشتری از دیسک سخت را به آن اختصاص بدهید. اگر فقط می خواهید آن را آزمایش کنید و گاهی از آن بهره بگیرید، اطمینان یابید که پارتیشن اصلی شما( در مورد نمونه ما، ویستا) بخش بیشتر دیسک سخت را به خود اختصاص می دهد. روی منوی پایین آمدنی Installation Size کلیک کنید و انتخاب تان را معین کنید.تحت منوی پایین آمدنی Desktop Environments یکی از چند« چهره» مختلف را می توانید انتخاب کنید. بین این گزینه ها اختلاف زیادی وجود ندارد. ما گزینه اول، Ubuntu را انتخاب کردیم.
در پنجره Ubuntu Installer، همچنین می توانید یک زبان انتخاب کنید، و یک نام کاربری و یک گذرواژه بسازید. در خاتمه، روی Install کلیک کنید. ( چند دقیقه ای طول خواهد کشید.) یک پیام خواهد آمد و از شما خواهد خواست که کامپیوتر را برای تکمیل عملیات نصب باز راه اندازی کنید. دکمه رادیویی Reboot Now را انتخاب کنید و روی Finish کلیک کنید.

در زمان باز راه اندازی، از شما پرسیده خواهد شد که کدام سیستم عامل را مایلید بار کنید. ما گزینه های ویستا و ابونتو را داشتیم. از صفحه کلید برای انتخاب Ubuntu و زدن کلید Enter بهره بگیرید. ابونتو سپس به طور خودکار برای نخستین بار به اجرا در خواهد آمد. این عمل چند دقیقه ای طول خواهد کشید.

کاوش کنید و لذت ببرید

از هر روشی که برای رسیدن به ابونتو بهره بگیرید، امتحان کردن آن جالب و آسان است. این سیستم عامل به گونه ای باورنکردنی سازمان یافته است. پیدا کردن همه ابزار و برنامه های توکار این سیستم عامل فقط به نگاه کردن به چند منو در بالای صفحه نمایش احتیاج دارد؛ با این همه، امکانات فراوانی دارد که آنها را باید کشف کنید و از آنها لذت ببرید.

پی نوشت ها :

1) operating system
2)netbook
3)شغال زرنگ
4) بز بی باک
5) گور خر مسخره
6) open source
7) disk image
8) international standards organization
9)home page
10)BIOS( Basic Input/Output System)
11)bookmark

منبع:نشریه ریز پردازنده، شماره 190.

چه خوب است اگر دوست کامپیوتری با تجربه شما_ کسی که دوبار در هفته با او تماس می گیرید تا مسائل کامپیوتر شما را حل کند _ بتواند از طریق خط تلفن و اینترنت مسئله کامپیوتر شما را پیدا و حل کند. آیا شبیه به فیلم های عملی - تخیلی به نظر می آید؟ نه. بسیاری از کاربران کامپیوتر، از تازه کاران گرفته تا خبره ها، دوستان یا خویشاوندانی دارند که درباره کامپیوتر بیشتر از آنها می دانند. و حالا، باید از برنامه ی Remote Assistance ویندوز 7 سپاسگزار بود، زیرا این افراد می توانند مستقیماً از راه دور و در جلوی چشم شما اصلاحاتی در کامپیوتر شما به وجود بیاورند و احتمالاً مسئله کامپیوتر شما را حل کنند.
Remote Assistance به شما کمک می کند. اکثر تعمیرکاران کامپیوتر از توضیحات فراوانی که مجبورند پای تلفن به کاربرانی بدهند که کامپیوترشان مسئله پیدا کرده است آگاهند و می دانند که همواره بیان چنین توضیحاتی وقت گیر است. در اکثر موارد، این افراد اگر به کامپیوتر مسئله دار دسترسی داشته باشند مدت زمانی که مجبورند بابت حل مسئله صرف کنند تقریباً نصف می شود. افزون بر این، موقع ارائه توضیح از طریق تلفن، کاربران چنان وقت خود را صرف اجرای دستورات دوست خود می کنند که بار بعد که همان مسئله رخ می دهد فراموش می کنند که چگونه رفع اشکال کنند.
به عنوان مثال، فرض کنید کاربر تازه کار، مسئله ای در صفحه نمایش کامپیوتر خود داشته باشد و نداند که چطور آن را حل کند. با یک یا چند بار تلفن زدن به یک دوست با تجربه خود ریشه مسئله را پیدا می کند، اما چون خود تجربه ندارد دوست با تجربه مجبور است در حل مسئله گام به گام او را هدایت کند. با برنامه Remote Assistance این دوست با تجربه می تواند به سرعت وارد بخش Device Manager در ویندوز 7 شود و برنامه رانش گر( driver) ویدئویی آن را ارتقا بدهد. و اگر پس از یک بوت مجدد باز هم مسئله وجود داشته باشد، دوست با تجربه می تواند عملیاتی را که در Task Manager اجرا می شود و ممکن است با خصوصیات نمایش تداخل پیدا کند بررسی کند.

در سراسر این عملیات، کاربر تازه کار می تواند فقط تماشا کند و یا درباره مراحلی که دوست با تجربه اش انجام می دهد یادداشت بردارد، و حتی از طریق تلفن پرسش هایی از او بپرسد. اگر تنها خط تلفنی کاربر کم تجربه به وسیله Remote Assistance اشغال شده باشد، او باز هم می تواند از بخش گپ زنی( chat) این برنامه بهره بگیرد و سؤالاتی را بپرسد.
البته،یکی از لذت های داشتن کامپیوتر یادگیری مسائل این فناوری است. اگر در نهایت خودتان خبره شدید و توانستید دوستان تان را راهنمایی کنید، احتمالاً از قدرت و سادگی Remote Assistance برای عملیات رفع اشکال قدردانی خواهید کرد.
هرگاه با یک مسئله کامپیوتری برخورد کنید که شما را گیج و ویج کرده باشد، اگر همیشه کسی باشد که کمک کند عالی است. اما حتی اگر آن قدر خوشبخت باشید که یک دوست یا آشنای با معلومات داشته باشید، هنگام نیاز معلوم نیست که دم دست باشد.
خوشبختانه، Windows Remote Assistance مسئله را حل کرده است. این برنامه به شما امکان می دهد که کمک فنی را از کسی دریافت کنید که در آن سوی شهر، یا یک استان دیگر، یا در یک شهر دیگر دنیا زندگی می کند. هنگامی که از طریق Remote Assistance کمک فنی دریافت می کنید، آن شخص خواهد توانست که دسک تاپ ویندوز شما را تماشا کند، و در صورت لزوم، حتی کنترل آن را به دست بگیرد و شما راحت کارهای او را تماشا کنید. به اجمال، Remote Assistance با سریع تر کردن و کارآمدتر کردن عملیات رفع اشکال، احتمال یافتن یک راه حل را افزایش می دهد.
Remote Assistance یک برنامه جدید ویندوز 7 نیست؛ در ویندوز ویستا و در ویندوز اکس پی نیز حضور داشت. اما Remote Assistance در ویندوز 7 تکامل پیدا کرده است_ به ویژه، یک گزینه جدید به نام Easy Connect دارد که می تواند عمل کمک رسانی را قابل اعتمادتر، راحت تر، و امن تر کند.
در این مقاله، نحوه استفاده از Remote Assistance و Easy Connect در ویندوز 7 برای دعوت از یک کاربر دیگر ویندوز 7 را شرح می دهیم که شما می شناسید، و به ارتباط کامپیوترتان با کامپیوتر او اعتماد دارید و می دانید که می تواند به شما کمک کند. همچنین، دستورالعمل های مربوط به حالتی را که امدادگر، ویندوز 7 را نداشته باشد یا Easy Connect مطابق انتظار کار نکند توضیح خواهیم داد.

صمیمانه دعوت شده اید

پس از آن که تدارکات لازم برای دریافت کمک از شخصی دیگر را فراهم کردید و آن شخص در کنار کامپیوترش حاضر شد، لازم است یک دعوت نامه(1) ارسال کنید که به امدادگر امکان خواهد داد که کامپیوتر شما را بیابد و به آن وصل شود.

برای ارسال دعوت نامه، منوی Start را باز کنید، assistance را در کادر جستجو تایپ کنید، و سپس Windows Remote Assistance را انتخاب کنید. گزینه دیگر که به صفحه کلید نیاز ندارد، آن است که روی Help And Support در منوی Start کلیک کنید، روی دکمه Ask کلیک کنید، و سپس روی لینک Windows Remote Assistance کلیک کنید . از هر راهی که بروید، پنجره ای به نمایش در خواهد آمد که از شما می پرسد که آیا کمک می خواهید یا نه_ گزینه Invite Someone You Trust To Help You را انتخاب کنید.( برای اطلاعات بیشتر درباره روش پاسخ دادن به دعوت نامه Remote Assistance، بخش « کمک کنید» را بخوانید.)
پنجره بعدی از شما خواهد خواست که از امدادگر مورد اعتماد خود دعوت کنید. گزینه Use Easy Connect را انتخاب کنید. پس از چند لحظه، دعوت نامه شما ساخته خواهد شد و یک پنجره جدید حاوی یک گذرواژه (2) 12 کاراکتری حرفی - عددی به نمایش در خواهد آمد که امدادگر برای ارتباط با سیستم شما به آن نیاز خواهد داشت.

این گذرواژه را از طریق تلفن می توانید به امدادگر اطلاع بدهید، یا اگر با برنامه های پیام رسانی فوری(3) کار می کنید، می توانید روی گذرواژه کلیک - راست کنید، Copy را انتخاب کنید، و سپس آن را در یک پیام paste کنید. با آن که همه حروف گذرواژه از نوع کاپیتال هستند، گذرواژه در عمل به بزرگی یا کوچکی حروف حساس نیست. امدادگر می تواند آنها را در حالت کوچک یا بزرگ( کاپیتال) تایپ کند.

یادآوری: اگر گزینه Use Easy Connect به رنگ خاکستری باشد، کار نمی کند، یا شخصی که قرار است به شما کمک کند ویندوز 7 را اجرا نمی کند. بخش های « مسائل Easy Connect» و « ارسال دعوت نامه از طریق ایمیل» را بخوانید.
پس از آن که گذرواژه را به امدادگر دادید، شما راحت سر جای خود بنشینید_ لحظاتی بعد که امدادگر آن را تایپ می کند، پنجره ای باید بر روی صفحه نمایش شما ظاهر شود که از شما می پرسد که آیا می خواهید که امدادگر شما بتواند به کامپیوتر شما وصل شود یا نه. هنگامی که روی Yes کلیک کنید، صفحه نمایش چند لحظه به لرزه در می آید، و سپس پنجره ای که پیشتر گذرواژه شما را به نمایش در آورد به شما گزارش خواهد کرد که امدادگر حالا می تواند دسک تاپ شما را ببیند. همچنین ممکن است متوجه نوعی تغییرات تصویری بشوید_ جای تصویر کاغذ دیواری دسک تاپ شما یک زمینه سیاه به نمایش در خواهد آمد، و دسک تاپ شما به حالت رنگی Windows Basic تغییر خواهد کرد، که سبب خواهد شد که تاسک بار(4) و پنجره ها بدون جلوه های ویژه به نمایش در بیایند. عادی است و کارایی را بر روی یک ارتباط لرزان اینترنت بهینه می کند.

حتی پس از آن که امدادگر گذرواژه ای را تایپ می کند که شما ارائه کرده اید، باز هم برای برقراری ارتباط به اجازه شما نیاز است.
پس ازبرقراری ارتباط بین شما و امدادگر، مسئله را می توانید با استفاده از کامپیوترتان نمایش دهید و همزمان امدادگر آن را تماشا کند. اگر از پیش از طریق تلفن یا پیام رسانی فوری با امدادگر در تماس نبوده باشید،روی دکمه Chat برای ارتباط متنی کلیک کنید.

کنترل را به دست امدادگر بسپارید

هنگامی که سعی می کنید که مسئله ای را از طریق Remote Assistance حل کنید، اغلب دادن کنترل کامپیوتر به دست امدادگر با تجربه مؤثرتر از زمانی است که او فقط تماشاگر باشد و به شما بگوید که روی چه چیزی کلیک کنید یا چه چیزی را تایپ کنید.
تا زمانی که شما از کسی که به او اعتماد دارید کمک می گیرید، استفاده از Remote Assistance برای دادن کنترل کامپیوتر به آن شخص بی خطر است. با این همه، دادن کنترل کامپیوتر از طریق Remote Assistance به کسی دیگر به معنی خارج شدن کنترل کامپیوتر از دست شما نیست. امدادگر بدون اجازه شما نمی تواند کنترل را به دست بگیرد، و چون در کنترل کامپیوتر با شما مشترک است، با آن که صفحه کلید و موش امدادگر قادر به کنترل کامپیوتر شما خواهد بود، صفحه کلید و موش شما نیز توان کنترل کامپیوترتان را دارد.
Remote Assistance کنترل کامپیوتر را فقط در زمانی با امدادگر مشترک می کند که او روی دکمه Request Control کلیک کند و از شما درخواست کنترل کامپیوترتان را کند. هنگامی که او این کار را انجام بدهد، پنجره ای بر روی صفحه نمایش شما به نمایش در می آید و از شما می خواهد که یکی از پاسخ های No یا Yes را بدهید. این پنجره همچنین حاوی یک مربع تیک زنی است که به امدادگر امکان می دهد که به پیام های User Account Control پاسخ بدهد. اگر شما این مربع را تیک دار نکنید و امدادگر با یک پیام UAC به هنگام کار روی سیستم شما برخورد کند، صفحه نمایش امدادگر تا زمانی که شما به آن پاسخ ندهید تاریک می شود( پیام های UAC پنجره های تأیید گیری ای هستند که غالباً پیش از آن که مجاز به تغییر دادن بعضی از تنظیم ها شوید به نمایش در می آیند).

گزینه های ارتباط

در زمانی که یک جلسه Remote Assistance برقرار است، روی دکمه Settings برای پیکر بندی بعضی از گزینه های ارتباط، مانند فعال کردن جلوه های بصری، اگر یک ارتباط اینترنت سریع داشته باشید)، یا استفاده از کلید ESC به عنوان یک روش دیگر برای متوقف کردن حالت کنترل مشترک کامپیوتر می توانید کلیک کنید.اگر زمانی بخواهید که موقتاً دسک تاپ تان را بدون قطع کردن ارتباط Remote Assistance پنهان کنید، کافی است روی Pause برای سیاه کردن صفحه نمایش امدادگر کلیک کنید، و سپس به هنگامی که آماده تماشا کردن صفحه نمایش شدید روی Continue کلیک کنید.
هنگامی که امدادگر دیگر به کنترل کامپیوتر شما نیاز نداشته باشد ( اما باز هم بتواند دسک تاپ شما را تماشا کند)، روی Stop Sharing برای خارج کردن کنترل کلیک کنید. برای متوقف کردن کامل استفاده از Remote Assistance، کافی است پنجره Remote Assistance را ببندید. امدادگر شما نیز در طرف خودش می تواند اکثر این کارها را انجام بدهد.
هنگامی که یک ارتباط Remote Assistance با کسی را از طریق Easy Connect برپا کنید، کمک گرفتن از همان شخص در دفعات بعدی کمی آسان تر می شود. این از آن روست که بار بعد که یک دعوت نامه کمک ارسال می کنید، قادر خواهید بود که از میان فهرستی از افرادی که پیشتر از طریق Easy Connect ارتباط برقرار کرده اند امدادگر مورد نظرتان را انتخاب کنید. هرگاه یکی ازموارد فهرست را انتخاب کنید، دعوت نامه همچون قبل ساخته خواهد شد، اما این بار شما یک گذرواژه را نخواهید دید. برای پاسخ دادن به دعوت نامه و ارتباط با شما، امدادگر فقط لازم است که نام شما را از فهرست تماسی مشابه در طرف خودش انتخاب کند،با این شرط که او از همان کامپیوتری استفاده کند که بار اول استفاده کرده است.

مسائل Easy Connect

Easy Connect بهترین روش برپاسازی یک ارتباط Remote Assistance است، و تا زمانی که شما و امدادگرتان از ویندوز 7 استفاده کنید و به شبکه های خانگی وصل باشید( توجه داشته باشید که یک شبکه اداری یا یک شبکه عمومی مانند یک نقطه تحت پوشش Wi-Fi ممکن است جلوی چنین ارتباطی را بگیرند)، احتمالاً قادر خواهید بود که از آن بدون هیچ مسئله ای بهره بگیرید. اگر شما یا امدادگرتان نتوانستید از طریق Easy Connect ارتباط برقرار کنید، کلیک کردن روی دکمه Troubleshooting ممکن است به ویندوز 7 امکان بدهد که یک مسئله پیکربندی را که ممکن است جلوی یک ارتباط را می گیرد شناسایی و تصحیح کند. پس از اجرای Troubleshooting، لازم است که یک دعوت نامه جدید بسازید.

اگر باز هم نتوانستید یک Easy Connect را پس از اجرای Troubleshooting برقرار کنید، بد نیست که مجهز بودن روترهای(5) هر دو طرف اینترنت به آخرین فرم ور(6) را بررسی کنید، اگر روزآمد نبودند، آنها را روزآمد کنید( برای اطلاعات بیشتر به سایت وب سازنده روتر مراجعه کنید).

ارسال یک دعوت نامه از طریق ایمیل

اگر به هر دلیلی Easy Connect را یک گزینه مناسب نمی دانید، به جای آن ارسال یک دعوت نامه Remote Assistance با ایمیل را امتحان کنید . برای این کار، دعوت نامه را همان گونه که پیشتر شرح دادیم برپا کنید،اما در مقابل یکی از گزینه های زیر را انتخاب کنید:
Use Email To Send An Invitation
Save This Invitation As A File
اولی به طور خودکار یک پیام جدید با برنامه ایمیل پیش فرض شما مانند Outlook، Windows Live Mail، یا Thunderbird خواهد ساخت که یک فایل « Invitation.msrcincident» به آن پیوست می شود. دومی به شما امکان خواهد داد که یک فایل را ذخیره کنید و سپس اگر از یک سرویس ایمیل مبتنی بر وب مانند Gmail یا Hotmail بهره می گیرید به طور دستی آن را به یک پیام پیوست کنید. در نام گذاری فایل دعوت نامه مختار هستید، فقط نباید بسط « .msrcincident» را تغییر بدهید.
روش ارسال ایمیل شما هرچه که باشد، پس از آن که دعوت نامه دریافت شود، یک پنجره گذرواژه را همان گونه به نمایش در خواهد آورد که در سناریوی Easy Connect به نمایش در می آید. هنگامی که یک دعوت نامه را ایمیل می کنید، برای راحتی ممکن است گذرواژه را در داخل ایمیل قرار دهید.راحت است، اما از لحاظ امنیتی یک فکر خوب نیست. در نتیجه، اگر مجبورید گذرواژه را از طریق ایمیل ارسال کنید، اطمینان یابید که آن را به نشانی درست ارسال می کنید.
فایل های دعوت نامه فقط به مدت 6 ساعت اعتبار دارند، در نتیجه، پس از گذشت دوره اعتبار نمی توان آنها را به کار برد. با وجود این، به طور پیش فرض می توانید خودتان مدت اعتبار را تعیین کنید، که به ویژه زمانی سودمند است که می خواهید یک دعوت نامه دارای دوره اعتبار طولانی برای کسی بسازید که مطمئن هستید که از او می توانید کمک بگیرید. برای تغییر دادن دوره اعتبار دعوت نامه، روی دکمه Start کلیک کنید، remote را در کادر جستجو تایپ کنید، و Allow Remote Access To Your Computer را تحت یافته های مربوط به Control Panel انتخاب کنید. سپس، روی دکمه Advanced برای انتخاب دقیقه، ساعت، یا روز اعتبار دعوت نامه ها کلیک کنید. بار بعد که در مورد کامپیوتر ویندوز 7 خود مشکل داشته باشید، یا فقط در مورد بخشی از یک نرم افزارتان به آموزش نیاز داشته باشید، به یاد بسپارید که Remote Assistance امداد کامپیوتری را آسان کرده است.

کمک کنید

عمل پاسخ دادن به یک دعوت نامه Remote Assistance مشکل تر از ساخت آن نیست. کافی است هنگامی که Remote Assistance را به اجرا در می آورید به جای گزینه زیر
Invite Someone You Trust To Help You
گزینه زیر را انتخاب کنید:
Help Someone Who Has Invited You
اگر گزینه Use Easy Connect را انتخاب کنید، پنجره ای به نمایش در می آید و از شما می خواهد که گذرواژه 12 کاراکتری ای را ارائه بدهید که کمک گیرنده به شما داده است. اگر یک فایل دعوت نامه Remote Assistance دریافت کرده باشید، کافی است روی آن کلیک - دوضرب کیند تا یک صفحه گذرواژه مشابه برای شما به نمایش در بیاید.

هنگامی که به کامپیوتر راه دور وصل شدید، اگر تصویر دسک تاپی که می بینید کمی دراز یا پهن شده باشد، یا خواندن آن دشوار باشد، به معنی آن است که کمک گیرنده در حال استفاده از رزولوشنی بالاتر از رزولوشن مورد استفاده شماست. کلیک کردن روی دکمه Actual Size دسک تاپ را واضح خواهد کرد، اما مجبور خواهید بود که برای دیدن کل صفحه از روش طومارنمایی( اسکرول ) بهره بگیرید. همچنین توجه داشته باشید که بسته به وضعیت ارتباط اینترنت، ممکن است نمایش آنچه بر روی کامپیوتر راه دور می گذرد به چند ثانیه وقت نیاز داشته باشد.
سرانجام، به یاد داشته باشید که ارتباط Remote Assistance آن قدر سریع نیست که ویدئو را نمایش بدهد، و صدا را اصلاً انتقال نمی دهد. در نتیجه، برای رفع اشکال آن نوع مسائل، لازم است که کمک گیرنده به عنوان چشم ها و گوش های شما عمل کند.

پیش نیازها

برای این که Remote Assistance به طور موفقیت آمیز کار کند، بهتر است هم کامپیوتر کاربر با تجربه و هم کامپیوتر کاربر کم تجربه از ویندوز 7 بهره بگیرند، و هر دو باید به یک شبکه عمومی( مانند یک شبکه خانگی یا اینترنت) وصل باشند. کاربر کم تجربه باید از یک حساب مدیریتی (administrative account) بهره بگیرد( حساب مدیریتی همان حساب کاربری است که ویندوز7 به هنگام نصب می سازد).
اگر سپردن کنترل کامپیوتر به کاربر متخصص را بپذیرید، می توانید به طور اشتراکی کنترل صفحه کلید و موش را در اختیار داشته باشید. با وجود این، بهتر است کنترل را به طور کامل در اختیار کاربر متخصص بگذارید چون اگر شما نیز همزمان فرمان صادر کنید ممکن است در روند رفع اشکال مسائلی به وجود بیاید.

رفع اشکال Remote Assistance

با آن که Remote Assistance به طور معمول راحت کار می کند،به دلیل تداخل ها در پیکربندی یا عیوب برنامه ممکن است مسائلی به وجود بیاید. در زیر چند مسئله شناخته شده و روش حل آنها آمده است.
*از زمانی که Remote Assistance معرفی شده است، متداول ترین مسئله کار درمحیط های ویندوز متفاوت بوده است. به خاطر بسپارید: هر دو کاربر بهتر است دو ویندوز یکسان، مثلاً هر دو طرف ویندوز 7 داشته باشند.
اگرکاربر متخصص، کنترل کامپیوتر راه دور را از دست بدهد، علت می تواند در چیزی باشد که رزولوشن( دقت) کامپیوتر راه دور را تغییر داده است، مانند یک برنامه محافظ صفحه نمایش( screen saver) یا برنامه ای دیگر. بهتر است به هنگام این عملیات، برنامه محافظ صفحه نمایش را غیر فعال کنید. برای این کار، روی یک جای خالی Desktop کلیک - راست کنید، روی Personalize کلیک کنید و بعد در پایین پنجره Personalization روی آیکن Screen Saver کلیک کنید، و None را در پنجره ای که ظاهر می شود انتخاب کنید. در هر صورت، Remote Assistance به کاربر با تجربه پیام خواهد داد که پس از برقراری ارتباط مجدد، دوباره کنترل کامپیوتر راه دور را درخواست کند.
اگر کاربر متخصص سعی کند از راه دور کامپیوتر شما را کنترل کند و پیام خطای زیر را دریافت کند: « کنترل از راه دور این کامپیوتر مجاز نیست»، لازم است کامپیوترتان را برای کنترل راه دور پیکربندی کنید(و همچنان که پیشتر ذکر شد، باید از یک حساب Administrator بهره بگیرید.)

برای این کار، روی Computer کلیک - راست کنید، Properties را انتخاب کنید، و روی Remote Settings در ستون چپ کلیک کنید.در پنجره System Properties در برگه Remote مربع کنار عبارت زیر را تیک دار کنید:
Allow Remote Assistance connections to this computer
اگر روی دکمه Advanced تحت کادر Remote Assistance در این برگه کلیک کنید، دوره انقضای دعوت نامه را تحت کادر Invitations می توانید تغییر بدهید. تحت Remote Control در پنجره Remote Assistance Settings نیز می توانید مربع کنار عبارت زیر را برای دادن اجازه کنترل کامپیوتربه امدادگر تیک دار کنید:

Allow This Computer To Be Controlled Remotely
و روی OK کلیک کنید.سپس در پنجره System Properties روی Apply و آنگاه OK کلیک کنید و پنجره System را ببندید.
اگر کاربر متخصص نتواند ارتباط برقرار کند و پیام انقضای دعوت نامه یا لغو دعوت نامه دریافت کند، اما در واقع زمان دعوت نامه منقضی نشده باشد( و شما آن را لغو نکرده باشید)، می توانید ریشه مسئله را در System Restore پیدا کنید. اگر به تازگی از System Restore بهره گرفته باشید و سیستم را به تاریخی( نقطه بازگردانی ای) پیش از زمان ساخت دعوت نامه برده باشید( restore)، در حقیقت، دعوت نامه به صورت منقضی شده یا لغو شده ظاهر خواهد شد . مجبورید که یک دعوت نامه دیگر بفرستید( که توصیه می شود)، یا از System Restore برای لغو بازگردانی بهره بگیرید.
سرانجام، اگر موقع ارسال دعوت نامه Remote Assistance یک نشانی ایمیل غیر معتبر وارد کرده باشید، Remote Assistance به شما نمی گوید که گیرنده دعوت نامه را دریافت کرده است یا نه. Remote Assistance نمی تواند اعتبار نشانی های ایمیل را بررسی کند، یا تأیید کند که آیا دعوت نامه دریافت شده است یا نه. بنابراین،اطمینان حاصل کنید که نشانی ایمیلی که دعوت نامه را برایش ارسال می کنید معتبراست و کار می کند.

ارتباط اینترنت تلفنی و باند عریض

Remote Assistance روی خطوط پر سرعت اینترنت خوب کار می کند. اما اگر از طریق یک مودم 56 کیلوبیت در ثانیه ای ارتباط برقرار کنید کارایی کمتر است. در حقیقت، ارتباط کاربران تلفنی آهسته است. اما مایکروسافت سعی کرده است که ارتباط را برای کاربران مودم های آهسته بهینه کند.
به عنوان مثال، اگر نرم افزار Remote Assistance روی کامپیوتر کاربر متخصص، یک مودم تلفنی را در کامپیوتر راه دور تشخیص بدهد، به طور خودکار رنگ دسک تاپ را به حالت 8 بیتی تنظیم می کند و کاغذ دیواری ( wallpaper) را خاموش می کند تا سرعت عمل ارتباط بیشتر شود. این دو کار، سرعت را بالا می برند و از دست دادن تنظیم رنگ بالا و کاغذ دیواری بر روی امکانات رفع اشکال تأثیری نمی گذارند.

چقدر مطمئن است؟

واضح است که Remote Assistance یکی از برنامه هایی است که داده دزدان ( hacker) آن را بسیار دوست دارند. آنها می توانند با در دست گرفتن کنترل کامپیوتر شما اطلاعات فراوانی را از روی آن بدزدند. با این همه، فناوری ارتباط راه دور به قدر کافی امنیت دارد.احتمال این که داده دزدان بتوانند از طریق کامپیوتر امدادگر کنترل کامپیوترشما را در دست بگیرند بسیار کم است. اما اگر یک داده دزد از اول عملیات دعوت نامه را به دست بیاورد شما به مشکل خواهید افتاد. خوشبختانه، Remote Assistance چندین امکان امنیتی دارد. گذرواژه یک شروع خوب است، و اگر آن را نه به عنوان یک گزینه بلکه به عنوان ضرورت در نظر بگیرید شروع بسیار بهتری است. و با آن که مرحله گذرواژه کمی آزار دهنده به نظر می رسد، اما دست کم اطمینان می دهد که کسی به جز دوست متخصص شما آن را ندارد.
چند راه برای انتقال گذرواژه در پیش دارید: ایمیل، تماس تلفنی، یا حضوری. واضح است که مطمئن ترین راه ارائه گذرواژه به صورت حضوری است،چون داده دزدان می توانند با بررسی ایمیل گذرواژه را بیابند.
مورد امنیتی دیگر Remote Assistance گزینه تاریخ انقضای دعوت نامه است. استفاده از این امکان نیز همیشه یک کار خوب است. مدت انقضا هرچه کمتر باشد بهتر است: یک ساعت عالی است.
سرانجام، Remote Assistance از پیام های منطقی خوبی در طول مدت دعوت و عملیات ارتباط بهره می گیرد. با این همه، کامل نیست. وقتی دعوت نامه فرستاده اید، کمتر از کنار کامپیوتر خود دور شوید چون ممکن است در غیبت شما کسی به کامپیوتر شما دسترسی یابد و اطلاعات تان را بدزدد.
هرچه صنعت کامپیوتر بیشتر ترقی می کند عملیات مجرمانه نیز با آن پیشرفت می کند، اغلب به صورت خاموش، در نتیجه، هیچ گاه رعایت اقدامات امنیتی را فراموش نکنید. به ویژه، اگر از Remote Assistance زیاد بهره می گیرید همواره دعوت نامه ها را به دیده تردید نگاه کنید.

پی نوشت ها :

1)invitation
2)password
3)instant messaging
4)Taskbar
5)router
6) firmware

ویندوز 7 امکانات جدیدی دارد،و با آن که این امکانات برای بسیاری از کاربران خوب هستند، برای بعضی از کاربران ممکن است دردسر درست کنند. در این مقاله، متداول ترین مسائلی را که کاربران ویندوز 7 با آنها برخورد می کنند بررسی خواهیم کرد و نکاتی را برای حل آن مسائل خواهیم گرفت.

مسئله: نمی دانم که نصب Upgrade را باید انجام دهم یا نصب Custom را.

راه حل: ویندوز 7 با نصب Custom، داده های دیسک سخت مقصد را پیش از نصب سیستم عامل جدید حذف خواهد کرد، که به این معنی است که همه فایل های شخصی ای را که پشتیبان گیری(1) نکرده اید از دست خواهید داد. همچنین بدین معنی است که برنامه های کاربردی و تنظیم های انجام شده در سیستم عامل پیشین همگی پاک خواهند شد.
با نصب Upgrade، دیسک نصب ویندوز 7 را می توانید در دیسک ران قرار دهید؛ دستورالعمل های روی صفحه نمایش را انجام دهید؛ و ویندوز 7 را بدون از دست دادن فایل ها، برنامه های کاربردی، و تنظیم های روی کامپیوتر فعلی خود بارکنید. با وجود این،مایکروسافت باز هم توصیه می کند که از همه فایل های تان پشتیبان گیری کنید و همه دیسک های نصب برنامه های کاربردی خود را دم دست داشته باشید، تا در صورتی که به هنگام نصب ویندوز 7 اشکالی پیش آمد داده های تان در معرض خطر قرار نگیرند.

مسئله: ویندوز 7 یک برنامه ایمیل توکار ندارد. با پیام های ( ایمیل های) آرشیو شده توسط برنامه Outlook Express( ویندوزاکس پی) و برنامه Windows Mail( ویندوز ویستا) چه کنم؟

راه حل: برنامه Windows Live Mail را می توانید از اینترنت دریافت کنید و پیام های ( ایمیل های) موجودتان را برای آن import کنید. برنامه رایگان Windows Live Mail را می توانید از سایت وب زیر دریافت کنید:

download.live.com
Windows Live Mail را بازکنید، روی منوی File کلیک کنید ( اگر نوار منو را ندیدید کلید Alt را بزنید تا آن را برای شما نمایان کند)،گزینه Import را انتخاب کنید، و Message را انتخاب کنید.درمیان فهرست، برنامه ایمیل اولیه خود را انتخاب کنید، روی Next کلیک کنید، و دستورالعمل های روی صفحه را برای وارد کردن (import) پیام ها انجام دهید. همچنین توجه داشته باشید که یک برنامه ایمیل دیگر، مانند Thunderbird3 محصول Mozilla را نیز می توانید به رایگان از اینترنت دریافت و نصب کنید:
http://www.mozillamessaging.com/
اما وارد کردن پیام های پیشین به آن به چند کار اضافی نیاز دارد. اگر بخواهید پیام های ذخیره شده در Outlook Express را برای Thunderbird وارد کنید، Thunderbird را باز کنید، منوی Tools را انتخاب کنید، و Import را انتخاب کنید.دکمه رادیویی Mail را انتخاب کنید، روی Next کلیک کنید، و Outlook Express انتخاب کنید. روی Next کلیک کنید، آنگاه باید بتوانید پوشه ای را انتخاب کنید که در آن ایمیل های Outlook Express خود را ذخیره کرده اید. برای وارد کردن پیام های Windows Mail ( واقع در ویستا) به Thunderbird، لازم است که پوشه ای را که در آن Windows Mail ذخیره شده است برای ویندوز 7 copy کنید، که معمولاً در مکان زیر قرار دارد:
C:\APPDATA\LOCAL\MICROSOFT\WINDOWS MAIL
اگرجای ذخیره شدن Windows Mail را نمی دانید، Windows Mail را باز کنید، Tools را انتخاب کنید، و Options را انتخاب کنید. برگه Advanced را انتخاب کنید، Maintenance را انتخاب کنید، و روی دکمه Store Folder کلیک کنید. نشانی فهرست شده جایی است که در آن پیام های شما در حال حاضر بر روی کامپیوترتان ذخیره شده است.
اگر قصد دارید از یک کامپیوتر جدید استفاده کنید، پیام ها را در یک حافظه فلش یا یک دیسک سخت پرتابل کپی کنید. سپس، دستورالعمل های سایت tiny.cc/w0BdR را برای دریافت برنامه ImportExportTools اجرا کنید و سپس Thunderbird را باز کنید. روی منوی Tools کلیک کنید، Add-ons را انتخاب کنید، روی Install کلیک کنید، پوشه ای را بیابید که ImportExportTools را در آن ذخیره کرده اید، این فایل را انتخاب کنید، و روی Install Now کلیک کنید. لازم است که برای خاتمه دادن به عملیات نصب، برنامه Thunderbird را باز راه اندازی کنید. برای وارد کردن ایمیل های Windows Mail در Thunderbird، روی یک پوشه حساب در سمت چپ Thunderbird کلیک -راست کنید، و Import/Export را انتخاب کنید و روی Import EML File کلیک کنید،و ایمیل هایی را که می خواهید از Windows Mail انتقال بدهید انتخاب کنید و روی Open کلیک کنید.
بعضی از برنامه های ایمیل وبی، مانند جی میل( 2) ( رایگان) نیز به شما امکان می دهند که پیام های آرشیوی را import کنید، اما همه امکانات یک برنامه ایمیل جامع، مانند امکان دستیابی ایمیل بدون دسترسی به اینترنت را فراهم نمی کنند.

مسئله: چه بر سر Windows Movie Maker و Photo Gallery رفته است؟

راه حل: مایکروسافت در حال حاضر Windows Live Movie Maker و Windows Live Photo Gallery را به عنوان بخشی از برنامه جامع Windows Live Essentails خود ارائه می کند:
download.live.com
توجه داشته باشید که Windows Live Movie Maker امکانات جدیدی دارد که در برنامه Windows Movie Maker ویندوز ویستا و ویندوز اکس پی وجود نداشت. Windows Live Photo Gallery نیز امکانات جدیدی دارد که در برنامه Photo Gallery ویندوز ویستا وجود ندارد، مانند امکان ساخت پانورامیک یا انواع مختلفی از عکس های سیاه و سفید.

مسئله: بخش Software Explorer در برنامه Windows Defender ( در ویندوز 7) حضور ندارد.

راه حل: Software Explorer به شما کمک می کند که برنامه هایی را که به طور خودکار در زمان استارت آپ به اجرا در می آیند شناسایی و کنترل کنید، در نتیجه، سرعت عملیات بار کردن سیستم عامل را می توانید با جلوگیری از اجرای برنامه های غیر ضروری بیشتر کنید. بسیاری از مردم Software Explorer را به استفاده از System Properties ترجیح می دهند، چون Software Explorer به روشنی ناشر برنامه، اجازه یا عدم اجازه اجرای خودکار برنامه، و میزان ریسک برنامه را توضیح می دهد.
برنامه رایگان Autoruns For Windows نیز توضیحات مشابهی را فراهم می سازد و یک جایگزین خوب برای Software Explorer است:
http://technet.microsoft.com/en-us/sysinternals/bb963902.aspx
کسانی که با Software Explorer آشنا هستند، Autoruns را کم توان تر خواهند یافت، اما باز هم کنترل کاملی را روی برنامه هایی که به طور خودکار در ویندوز 7 به اجرا در می آیند فراهم می سازد. هرگاه این برنامه را دریافت کردید، پوشه Autoruns را در دسک تاپ کامپیوترتان نافشرده( unzip) کنید. روی فایل Autoruns کلیک - دو ضرب کنید و در پنجره Do You Want To Run This File روی دکمه Run کلیک کنید و با قرارداد استفاده موافقت کنید. به برگه Logon بروید و کادرهای Autorun Entry و Publisher هر برنامه فهرست شده را برای مشخص کردن این که آیا می خواهید که آن برنامه در زمان استارت آپ به اجرا درآید یا نه بررسی کنید.
برای به دست آوردن یک نمایش کامل از پراسس هایی(3) که در زمان بوت به اجرا در می آیند، به برگه Everything بروید. اجرای بعضی از پراسس ها برای ویندوز 7 ضروری است، در نتیجه، باید درباره مسدودسازی مواردی که انتخاب می کنید احتیاط کنید. یک فکر خوب آن است که روی منوی Options کلیک کنید و Hide Windows Entries را انتخاب کنید تا نتوانید پراسس های استارت آپ ضروری را غیر فعال کنید. توصیه ما آن است که فقط مواردی را بر روی برگه Everything متوقف کنید که مطمئن هستید که اجرا شدن آنها در زمان استارت آپ ضروری نیست.

مسئله: گزینه های Classic View در ویندوز 7 در کجا هستند؟

راه حل: در ویستا، مایکروسافت یک گزینه Classi c Start Menu و یک حالت Classic View برای Control Panel فراهم کرده است که برای کاربرانی سودمند است که صفحه آرایی نگارش های پیشین ویندوز را ترجیح می دهند. در ویندوز 7، گزینه Classic View وجود ندارد.
اگر یک نمایش فهرستی را در Control Panel می پسندید، روی آیکن پایین آمدنی در کنار View By کلیک کنید و Large Icons یا Small Icons را انتخاب کنید.
ویندوز 7 برای چهره Control Panel سه گزینه فراهم کرده است، که دو تای آنها چهره ای شبیه به حالت Classic View در ویستا دارند. مایکروسافت به طور پیش فرض Control Panel را در حالت نمایشی Category نشان می دهد، که هشت گروه اصلی را فهرست می کند که برای رسیدن به زیر گروه ها و خصوصیات ویندوز 7 می توانید انتخاب کنید. برای استفاده از یک Classic View معادل، Control Panel را باز کنید، روی منوی پایین آمدنی View By کلیک کنید، و یکی از گزینه های Large Icons یا Small Icons را انتخاب کنید. تنها اختلاف بین این دو در اندازه آیکن های روی صفحه نمایش است.
اگر به دنبال یک منوی طرح ویندوز اکس پی باشید می توانید برنامه رایگان CSMenu محصول OrdinarySoft را از اینترنت دریافت و نصب کنید:
http://www.csmenu.com/
کافی است به سایت وب سازنده بروید، روی Download Freeware کلیک کنید، و فایل نصب برنامه را به اجرا در آورید. CSMenu حاوی همه مواردی است که در آرایش منوی ویندوز 7 جدید خواهید یافت، اما همه موارد را در یک جا می توانید ببینید.

مسئله: برنامه های قدیمی من بر روی ویندوز 7 نصب نمی شوند.

راه حل: مایکروسافت ویندوز 7 را طوری طراحی کرده است که با برنامه های کاربردی قدیمی تر سازگاری بهتری را در مقایسه با ویستا فراهم کند؛ با وجود این، همه برنامه های کاربردی درست عمل نخواهند کرد. مایکروسافت برای کمک به حل این مسئله برنامه Windows 7 Compatibility Mode را تدارک دیده است، که به شما امکان می دهد که برنامه کاربردی مسئله دار را به روشی نصب و اجرا کنید که همواره از تنظیم های یک نگارش پیشین ویندوز بهره بگیرد. توجه داشته باشید که مایکروسافت تأکید کرده است که از برنامه Program Compatibility برای نرم افزار ضد ویروس، برنامه های خدمات دیسک، نرم افزار سیستمی، یا سایر برنامه هایی که برای امنیت داده ها به کار می روند نباید استفاده کنید، زیرا تنظیم های سازگارسازی ممکن است یک خطر امنیتی به وجود بیاورند یا داده ها را خراب کنند.
اگر در نصب یک برنامه کاربردی قدیمی در ویندوز 7 مشکل پیدا کردید، دیسک نصب آن برنامه را در دیسک ران قرار دهید( و مکان پوشه ای را بیابید که فایل نصب در آن ذخیره شده است)، و یا از Windows Explorer برای پیدا کردن فایلی که برای نصب برنامه روی آن کلیک - دو ضرب می کنید، مانند فایل Setup.exe یا Install.exe، بهره بگیرید.Windows Explorer را باز کنید، روی دیسک ران نوری ای که دیسک نصب را در آن قرار داده اید کلیک - راست کنید، و Open In New Window را انتخاب کنید. روی فایل نصب کلیک - راست کنید، Properties را انتخاب کنید، و برگه Compatibility را انتخاب کنید. در بخش Compatibility Mode، مربع کنار عبارت زیر را تیک دار کنید:
Run This Program In Compatibility Mode For
و Previous Version Of Windows را انتخاب کنید. در پاره ای از موارد، یک نگارش خاص از ویندوز، مانند Widows XP (Service Pack 3) یا Windows Vista(Service Pack 1) را می توانید انتخاب کنید.
Program Compatibility Wizard در ویندوز 7 به شما امکان می دهد که برنامه های تان را با استفاده از پارامترهای سیستم عامل یک ویندوز پیشین نصب و اجرا کنید.
پس از آن که برنامه نصب شد، از Program Compatibility Wizard برای اجرای آن برنامه با استفاده از تنظیم های یک نگارش پیشین ویندوز بهره بگیرید. روی دکمه Start کلیک کنید، Control Panel را انتخاب کنید، و Programs را انتخاب کنید. روی گزینه زیر کلیک کنید:
Run Programs Made For Previous Versions Of Windows
و روی Next کلیک کنید. ویندوز 7 برنامه های روی کامپیوتر شما را شناسایی خواهد کرد. در فهرست نتیجه، برنامه ای را که برای شما مسئله به وجود آورده است می توانید انتخاب کنید. اگر روی Next کلیک کنید، برنامه هدایت کننده از شما خواهد پرسید که آیا می خواهید تنظیم های توصیه شده را امتحان کنید( Try Recommended Settings)، یا می خواهید برنامه را اشکال زدایی کنید( Troubleshoot Program).
اگر گزینه Try Recommended Settings را انتخاب کنید ویندوز 7 خودش حالت سازگاری مورد استفاده را تعیین خواهد کرد. اگر ویندوز 7 نگارشی را انتخاب کند که شما معتقدید درست است، روی Start The Programs برای آزمایش این که آیا درست کار می کند یا نه کلیک کنید.
روی Next کلیک کنید، و اگر برنامه کاربردی شما درست کار کند، Yes, Save These Settings For This Program را انتخاب کنید.
اگر آن برنامه باز هم کار نکرد، روی No Try Again Using Different Settings کلیک کنید، و مربع های کنار همه موارد فهرست شده ای را که صلاح می دانید تیک دار کنید. به عنوان مثال، اگر روی گزینه زیر کلیک کنید:
The Program Worked In Ealier Versions Of Windows But Wonُt Install Or Run Now
یک نگارش متفاوت ویندوز به جز نگارشی را می توانید انتخاب کنید که Program Compatibility Wizard انتخاب کرد. پنجره های برنامه هدایت کننده می توانند به شما کمک کنند که مشخص کنید که چرا برنامه شما در ویندوز 7 کار نمی کند.

مسئله: در ناحیه توجه دهنده( Notification Area) تعداد زیادی آیکن وجود دارد.

راه حل: در ویندوز 7، روی نمایش توجه دهنده ها در مقایسه با ویندوزهای پیشین کنترل بیشتری در اختیار دارید. بسته به اهمیت امکانات هر آیکن، می توانید آیکن ها و توجه دهنده های آنها را پنهان کنید، یا آیکن ها را غیرفعال کنید اما باز هم توجه دهنده های مربوط به آنها را ببینید.
برای اداره موارد موجود در Notification Area ویندوز 7، روی دکمه Up Arrow در منتهی الیه چپ Notification Area کلیک کنید و روی Customize کلیک کنید.
در پنجره Select Which Icons And Notifications Appear On The Taskbar، همه برنامه های کاربردی و پراسس هایی را خواهید دید که ویندوز 7 می تواند نمایش بدهد. در کنار هر مورد فهرست، یک منوی پایین آمدنی وجود دارد، که در آن یکی از گزینه های زیر را می توانید انتخاب کنید:
Show Icon And Notifications
Hide Icon And Notifications
Only Show Notifications
برنامه هایی که تنظیم Show Icon And Notifications دارند به طور دائم در Notification Area به نمایش در خواهند آمد.در نتیجه، لازم است که یکی از دو گزینه دیگر را برای کاستن از تعداد آیکن های Notification Area انتخاب کنید. انتخاب Hide Icon And Notifications، هم آیکن و هم توجه دهنده های آن را پنهان خواهد کرد.در بسیاری از موارد، بهترین حالت انتخاب Only Show Notifications است.
پنجره Select Which Icons And Notifications Appear On The Taskbar یک لینک Turn System Icons On Or Off را نیز فراهم می سازد، که در آن می توانید آیکن های Clock، Volume، Network، Power و Action Center ویندوز 7 را حذف کنید.
اگر یک لینک Notification Area خلوت را می پسندید، روی این لینک کلیک کنید و OFF را در منوی پایین آمدنی کنار مواردی که دیگر تمایل به دیدن آنها ندارید انتخاب کنید.

پی نوشت ها :

1)backup
2)http://www.gmail.com/
3)process

درحالت آرمانی،در سیستم عامل ویندوز 7 نباید با پیام های خطا برخورد کنیم،اما در عمل گاه و بی گاه بازهم با مسائلی برخورد می کنیم که به درمان نیاز دارند. فهرست مسائل متداول ویندوز 7 و راه حل های ما را بررسی کنید تا در صورت برخورد با چنین مسائلی آماده حل کردن آنها باشید.

پیام خطا

Windows cannot copy files required for installation. The files may be corrupt or missing. Make sure all files required for installation are available، and restart the installation. Error code:0x80070017

ترجمه: چیزی با بخش خواندن فایل های مورد نیاز برای نصب از روی دیسک نصب ویندوز 7 تداخل پیدا می کند.
راه حل: این پیام خطا هم برای دیسک های نصب ویندوز 7 ممکن است رخ بدهد، و هم برای فایل نصب دریافت شده از اینترنت که بر روی یک دی وی دی ذخیره شده است. چنین خطایی بر روی دی وی دی اصل( اریجینال) نصب ویندوز 7 به ندرت رخ می دهد، اما امکان دارد که دیسک نصب خراشیده شده باشد. اگر نوشتن تصویر فایل( ISO) نصب بر روی یک دی وی دی در بالاترین سرعت ممکن انجام گرفته باشد باز هم احتمال وقوع این خطا وجود دارد. اگر با چنین خطایی برخورد کردید ابتدا دیسک را از لحاظ خراشیدگی و تمیزی بررسی کنید. اگر تصویر فایل نصب را بر روی دی وی دی نوشته باشید، نوشتن یک دی وی دی دیگر با سرعتی آهسته تر،‌ مثلاً 4X را امتحان کنید.
این خطا گاهی نیز در سیستم های قدیمی ای که از دیسک ران های نوری ATA(1) و یا دیسک های سخت ATA بهره می گیرند ظاهر می شود، و نتیجه نادرستی تنظیم پرش زن های (2) master /slave است. دیسک سخت باید به عنوان master و دیسک ران نوری باید به عنوان slave تنظیم شده باشد. بر روی چنین دیسک ران ها یا دیسک های سختی معمولاً یک نمودار یا جدول با علامت هایی مانند MA و SL و یا چیزی مشابه خواهید یافت. بلوک پرش زن را برای هر دیسک روی حالت درست ببرید. اگر پرش زن ها درست تنظیم شده باشند، یا شما از دیسک ران های Serial ATA استفاده کرده باشید، در این صورت احتمال دارد که یک عیب جزئی در دیسک ران نوری علت مسئله باشد. آن را حتی به صورت موقت تعویض کنید،‌و حل شدن مسئله را بررسی کنید.

پیام خطا:

Invalid product key.‍[Error code:0xC004F061]

ترجمه:

در حالی که یک نگارش ویندوز درست بر روی کامپیوتر شما حضور ندارد که از آن به ویندوز 7 ارتقا پیدا کند،‌ یک شماره سریال ( یا کلید محصول)(3) مخصوص یک نگارش ارتقای ویندوز 7 را تایپ کنید.

راه حل:

این پیام خطا ممکن است پس از آن که عملیات نصب ویندوز 7 را آغاز کنید و به صفحه Windows Activation برسید به نمایش درآید. یک پنجره Invalid Product Key خواهید دید که این کد خطا و شرحی از خطا را در خود دارد:
The Software Licensing Service Determined that this specified product key can only be used for upgrading ، not for clean installations.
گاهی بعضی از کاربران به جای خرید نگارش کامل ویندوز(full)، سهواً یک نگارش ارتقا( upgrade) را می خرند. هنگامی که یک نگارش ارتقای ویندوز را به اجرا در می آورید،به دنبال یک ویندوز نصب شده بر روی کامپیوتر می گردد. اگر آن را نیابد،‌این پیام خطا به نمایش در می آید. در چنین وضعیتی،‌ مایکروسافت از شما می خواهد که یک نگارش کامل ویندوز 7 را بخرید و نصب کنید.
مواردی نیز وجود دارد که شما از پیش یک نگارش ویندوز پیشین نصب شده را در کامپیوترتان دارید اما باز هم این پیام خطا به نمایش در می آید. به یاد داشته باشید که در بخشی از عملیات نصب ارتقایی ویندوز، برنامه نصاب به دنبال چند فایل ویژه در مکان هایی معین می گردد. فرض کنیم که نگارش ویندوز نصب شده شما خراب شده باشد و شما بعضی ازآن فایل ها یا همه آنها را حذف کرده باشید، و در چنین وضعیتی شروع به نصب ویندوز 7 می کنید. این فایل های کلیدی احتمالاً دیگر وجود ندارند و ویندوز 7 این پیام خطا را به نمایش در خواهد آورد.برای حل مسئله لازم است ابتدا نگارش ویندوز پیشین خود را از نو نصب کنید و سپس عملیات ارتقا به ویندوز 7 را انجام دهید.
بعضی از کاربران نیز ممکن است نگارش پیشین ویندوز خود را بر روی دیسکی به جز :C نصب کرده باشند. دیسک :C مکان پیش فرضی است که برنامه نصاب ارتقای ویندوز در آن به دنبال آن فایل های سیستمی می گردد. اگر ویندوز در اینجا نصب نشده باشد،‌هنگامی که ویندوز 7 از شما می پرسد که چه نوع نصبی را می خواهید انجام دهید لازم است که گزینه Custom(Advanced) را انتخاب کنید. سپس والیوم/ پارتیشنی را انتخاب کنید که نگارش ویندوز پیشین شما در آن نصب شده است و سپس Next را انتخاب کنید. هنگامی که پنجره Windows.old ظاهر شد روی OK کلیک کنید. از حالا به بعد دستورالعمل های نصب معمول ویندوز 7 را انجام دهید.

پیام خطا:

Windows could not search for new updates.Error code:80070422

ترجمه:

چیزی،‌ به احتمال زیاد یک سرویس،‌درویندوز نفوذ کرده است و سرویس Windows Automatic Updates را غیر فعال کرده است. یک تاکتیک متداول بدافزار(4) است، چون جلوی دریافت خودکار وصله های امنیتی ضد چنان بدافزارهایی را از سایت وب مایکروسافت می گیرد.

راه حل:

اولین دستور اداری در دنیای اداری و بازرگانی حذف هر نوع بدافزار از سیستم است. اگر از پیش یک ضد ویروس را به اجرا در آورده باشید، ممکن است لازم باشد که یک ضد ویروس دیگر را امتحان کنید،چون ضد ویروس های متفاوت می توانند تهدیدهای متفاوتی را شناسایی کنند. مایکروسافت نصب زدایی از ضد ویروس موجود را پیش از نصب یک ضد ویروس جدید توصیه می کند. فهرستی از ضد ویروس های توصیه شده برای ویندوز 7 را در سایت وب زیر می توانید بیابید:
http://www.microsoft.com/windows/antivirus-partners/windows-7.aspx
یا برنامه رایگان Malwarebytes را از سایت وب زیر دریافت کنید:
http://www.malwarebytes.org/
به هنگام اجرای یک بررسی کامل ویروسی باید در Windows Safe Mode باشید. حالت Safe Mode حالتی است که در آن فقط برنامه های پایه به اجرا در می آیند، و در نتیجه، مکان پنهان شدن ویروس ها کوچک تر می شود. برای ورود به Safe Mode، کامپیوتر را باز راه اندازی کنید و بیش از ظاهر شدن لوگوی ویندوز چند ثانیه کلید F8 را نگه دارید.
یادآوری: اگر لوگوی ویندوز را دیدید، به معنی آن است که کلید F8 را در زمان درست خود نگه نداشته اید و لازم است که دوباره کامپیوتر را باز راه اندازی کنید و از نو امتحان کنید.
این کار باید شما را به صفحه Advances Boot Options ببرد. Safe Mode را انتخاب کنید و کلید Enter را بزنید. سپس، دسک تاپ Safe Mode ویندوز 7 به نمایش در خواهد آمد. حال، نرم افزار ضد ویروس تان را به اجرا در آورید و اجازه دهید که یک بررسی سیستمی کامل را انجام دهد.
پس از ویروس زدایی توسط برنامه ضد ویروس، روی Start، System And Security، Control Panel و Administrative Tools کلیک کنید. روی Services کلیک دو- ضرب کنید و در صورت لزوم برای ادامه کار، گذرواژه مدیریت( administrator) را تایپ کنید.
آنگاه روی Background Intelligent Transfer Service در پنجره Services کلیک - دو ضرب کنید.

در منوی Startup Type واقع در برگه General گزینه Manual را انتخاب کنید و روی Apply کلیک کنید. اگر دکمه Start به رنگ خاکستری نباشد، روی آن کلیک کنید و روی OK کلیک کنید. دوباره در پنجره Services، به پایین بروید و روی Windows Event Log کلیک - دو ضرب کنید. در منوی پایین آمدنی Startup Type گزینه Automatic را انتخاب کنید، روی Apply کلیک کنید، در صورت امکان روی دکمه Start کلیک کنید، و روی OK کلیک کنید.

در پی آن، به مورد Windows Update در فهرست Services بروید. به دلیل خطای به وجود آمده این مورد احتمالاً روی Automatic میزان نشده باشد. اگر نشده باشد، آن را روی Automatic میزان کنید و اطمینان یابید که این سرویس راه اندازی شده است. روی OK برای خروج کلیک کنید. سرانجام، اگر یک سرویس برای Software Licensing در فهرست Services داشته باشید، اطمینان یابید که این مورد نیز روی Automatic میزان و راه اندازی شده است. پنجره Services را ببندید. Windows Update باید به طور عادی کار کند.

پیام خطا:

A Runtime Error has occurred .Do you wish to debug?

ترجمه:

این خطا را ممکن است در Internet Explorer 8 ببینید. خطای runtime در زمانی به وقوع می پیوندد که یک برنامه در حال اجراست، و ممکن است چند علت داشته باشد،مانند تداخل در بخش امور زمینه، مسائل حافظه، و بدافزار. آنچه ممکن است شما را به این وضعیت دچار کرده باشد کد یا قطعه برنامه ای است که این خطا را به وجود می آورد و پیام خطا از شما می پرسد که آیا می خواهید آن را رفع اشکال کنید یا نه. به احتمال زیاد،شما نمی خواهید، و بهترین کار آن است که جلوی این پاپ آپ های مبهم و آزار دهنده را بگیرید.

راه حل:

در IE8، روی Tools، و آنگاه Internet Options کلیک کنید، و به برگه Advanced بروید.به بخش Browsing در ناحیه Settings بروید. مربع کنار گزینه های زیر را تیک دار کنید:
Disable Debugging(Internet Explorer)
Disable Debugging(Other)
مربع کنار گزینه زیر را بدون تیک کنید:
Display A Notification About Every Error
روی Apply و سپس روی OK کلیک کنید.

برای این که اصلاحات تان اثر کنند ممکن است لازم باشد که Internet Explorer را از نو به اجرا در آورید. اگر یک صفحه وب را از نو بازکنید و باز هم همان کژ کاری ها رخ بدهد،ممکن است مسئله مربوط به آن صفحه یا سایت وب باشد. برای آزمایش، این صفحه یا سایت را از طریق یک کامپیوتر دیگر باز کنید.

پیام خطا:

Check your backup. A shadow copy could not be created.Please check "VSS" and "SPP" application event logs for more information. Details: The writer experienced a non-transient error. If the backup process is retried, the error is likely to reoccur.[Error code:0x81000019]

ترجمه:

یک نسخه سایه( shadow copy) یک عکس فوری از داده ها است که ویندوز به عنوان یک نسخه پشتیبان دستی یا خودکار تهیه می کند. بخشی از یک سرویس ویندوز به نام VSS(5) است و به هنگام اجرای برنامه پشتیبان گیری توکار ویندوز برای اطمینان یافتن از این که داده ها در وسط یک عملیات پشتیبان گیری تغییر نمی کنند به کار می رود. اگر ویندوز 7 نتواند یک نسخه سایه بسازد،دراین صورت عمل پشتیبان گیری با این پیام خطا متوقف می شود.

راه حل:

با فرض این که از پیش فضای کافی بر روی دیسک مقصد برای ساخت یک نسخه سایه دارید، دو راه حل برای این مسئله وجود دارد. برای اولی، به فهرست Services در ناحیه Administrative Tools از Control Panel که در بالا توضیح داده شد بروید. دو سرویس، Volume Shadow Copy و SPP Notification Service وجود دارد که باید بررسی کنید. به هر دو بروید و اطمینان یابید که Startup Type آنها روی Automatic(Delayed Start) میزان شده است. همچنین اگر دکمه Start به رنگ خاکستری نباشد روی آن کلیک کنید . روی Apply و سپس روی OK کلیک کنید.
اگر هر دو سرویس از پیش درست میزان شده باشند،علت احتمالی بعدی سیستم فایل دیسک مقصد است. این خطا اغلب به هنگامی رخ می دهد که بخواهید در یک ذخیره گر اکسترنال پشتیبان گیری کنید، هر چند، ممکن است برای ذخیره گرهای اینترنال نیز رخ بدهد. اگر ذخیره گر مقصد با استفاده از سیستم فایل های FAT یا FAT32 فرمت شده باشد، علت مسئله واضح است. خوشبختانه، تبدیل به سیستم فایل جدیدتر NTFS نسبتاً آسان است.

یاد آوری و احتیاط:

پیش از اجرای عمل تبدیل، حتماً از همه داده های ضروری خود در ذخیره گر مقصد پشتیبان گیری کنید.
برای تبدیل یک ذخیره گر، روی All Programs، Start و Accessories کلیک کنید. روی Command Prompt کلیک - راست کنید و Run As Administrator را انتخاب کنید. در نشانه فرمان، عبارت CONVERT X: /FS:NTFS را تایپ کنید، که در آن X حرف نماینده ذخیره گری است که قصد دارید سیستم فایل آن را تغییر بدهید. کلید Enter را بزنید. ویندوز به شما خواهد گفت که در حال حاضر چه سیستم فایلی بر روی ذخیره گر به کار رفته است و از شما خواهد خواست که یک نام والیوم( volume)، یعنی نامی برای آن ذخیره گر تایپ کنید.( اگر کلید Enter را بدون تایپ کردن یک نام بزنید، ویندوز این والیوم را Local Disk خواهد نامید.) پس از این کار، ویندوز به طرف تبدیل ذخیره گر خواهد رفت و هنگامی که این کار را انجام دهد به شما پیغام می دهد. ذخیره گر و یا سیستم را باز راه اندازی کنید تا دریابید که آیا مسئله حل شده است یا نه.

پیام خطا:

BitLocker Drive Encryption cannot be used because critical BitLocker system files are missing or corrupted.Error code: 0x81000031

ترجمه: BitLocker

فناوری رمزنگاری در سطح دیسک و یک برنامه توکار ویندوز 7 نگارش های Enterprise و Ultimate است که برای قفل گذاری و خصوصی نگه داشتن اطلاعات کاربر طراحی شده است. چون BitLocker Wizard یک بخش مهم به نام Windows RE (Recovery Enviroment) را به یک ذخیره گر مقصد اکسترنال انتقال داده است این پیام خطا به هنگامی رخ می دهد که بخواهید در آن ذخیره گر اکسترنال پشتیبان گیری کنید. نسخه پشتیبان و Windows RE نمی توانند به طور همزمان بر روی یک والیوم حضور داشته باشند.

راه حل:

به یک دیسک تعمیر سیستم ویندوز 7 نیاز دارید. روی Start کلیک کنید، مکان نما را روی کادر جستجو ببرید، و عبارت create a system repair disc را تایپ کنید. گزینه Create A System Repair Disc باید تحت Programs در پنجره ای که به نمایش در می آید ظاهر شود. آن را انتخاب کنید.

به یک دیسک ران نوری رایتر و یک دی وی دی خام نیاز دارید. دی وی دی خام را در دیسک ران قرار دهید و در منوی پایین آمدنی مورد دیسک ران نوری را انتخاب کنید و روی Create Disc کلیک کنید. در حالی که ذخیره گر مقصد اکسترنال وصل و فعال است،روی All Programs، Start و Accessories کلیک کنید. روی Command Prompt کلیک - راست کنید و Run As Administrator را انتخاب کنید. در نشانه فرمان C:\Windows\System32\، فرمان زیر را تایپ کنید:

REAgentC.exe /disable

کلید Enter را بزنید و سپس ذخیره گر اکسترنال مقصد را از کامپیوتر جدا کنید. دوباره در نشانه فرمان C:\Windows\System32\، فرمان زیر را تایپ کنید:

REAgentC.exe /enable

علت آن که ما دیسک بازسازی را ساختیم آن است که ویندوز 7 ممکن است در اجرای این فرمان ها عیب پیدا کند. اگر چنین شد،سیستم را با دیسک نجات باز راه اندازی کنید و دستورالعمل های روی صفحه نمایش را انجام دهید. سرانجام، ذخیره گر مقصد را از نو وصل کنید، و حالا باید برای نسخه های پشتیبان شما درست کار کند.

پی نوشت ها :

1)Advanced Technology Attachment
2)jumper
3)product key
4)malware
5)Volume Shadow Copy Service

منبع:نشریه ریز پردازنده، شماره 190.

مایکروسافت تغییرات گسترده ای را در ویندوز 7 نسبت به ویندوزهای ماقبل آن به وجود آورده است؛یکی از تغییرات قابل توجه، شکل جدید و کاملاً متفاوت Task Manager است. Task Manager حالا سگ نگهبان کل کامپیوتر شده است، و صرفاً به تکالیف نگهداری دیسک سخت نمی پردازد. همه چیزهایی را زیر نظر می گیرد که در داخل میزکار( Desktop) رخ می دهد، و روی فعالیت شبکه،‌ و همه برنامه هایی که در زیر سطح ویندوز اجرا می شود نیز نظارت دارد.

آرایشی کاملاً تازه

در نگارش های قدیمی ویندوز، کاربران زمانی Task Manager را با زدن ترکیب کلیدی CTRL-ALT-DELETE فراخوانی می کردند که اشکالی به وجود می آمد_ مثلاً هنگامی که برنامه ای اجرای خود را متوقف می کرد.
زدن همزمان این سه کلید یک پنجره را به نمایش در می آورد که به کاربر امکان می داد که اجرای یک برنامه مسئله دار( Not Responding) را متوقف کند، یا اصلاً کامپیوتر را از اول راه اندازی کند.Task Manager در ویندوز 7 نیز این نقش را بازی می کند. خوشبختانه، به دلیل پایداری خوب این سیستم عامل،‌ احتمالاً هرگز نیازی به زدن کلید سخت افزاری reset( باز نشان) نخواهید داشت. زدن ترکیب کلیدی CTRL-ALT-DELETE در ویندوز 7 Task Manager را مستقیماً بار نمی کند، بلکه صفحه ای حاوی چند گزینه مختلف را به نمایش در می آورد که یکی از آنها گزینه Start Task Manager است. انتخاب گزینه Start Task Manager، برنامه Task Manager را به اجرا در می آورد. در گوشه پایین - راست این صفحه آیکن گزینه های Shut Down جای دارد.

نکته مهم 1:

ترکیب کلیدی CTRL-ALT-DELETE در ویندوز 7 مستقیماً Task Manager را به اجرا در نمی آورد،‌ در مقابل، زدن این ترکیب کلیدی صفحه ای حاوی گزینه های زیر را باز می کند:
Lock This Computer
Switch User
Log Off
Change a Password
Start Task Manager

نکته مهم 2:

در ویندوز 7 زدن ترکیب کلیدی Ctrl+ Shift+ Esc، یا کلیک- راست روی نوار تکلیف ( Taskbar) و انتخاب گزینه Start Task Manager، مستقیماً برنامه Task Manager را به اجرا در می آورد.
Task Manager کمک می کند که سیستم در حالت درست بماند. اگر برنامه ای از پاسخ در بماند،آن را می توانید از طریق Task Manager ببندید، و کامپیوتر به سایر کارهای خود طبق معمول ادامه خواهد داد، بدون بروز ضربه های جدید یا نیاز به باز نشانی ( reset) سیستم. اما اگر در جستجوی عملیات خودکار سازی اجرای بعضی از برنامه ها باشید که نگارش های قبلی Task Manager فراهم می ساختند، مجبورید که به Control Panel بروید، روی System And Security کلیک کنید، روی Administrative Tools، و بعد روی Scheduled Tasks کلیک کنید.

ورود.

برای دستیابی Task Manager، کلید ترکیبی Ctlr+ Shift+ Esc را بزنید، یا روی نوار تکلیف ( Taskbar) کلیک - راست کنید و گزینه Start Task Manager را انتخاب کنید. این کار پنجره جدیدی را باز خواهد کرد. اکثر گزینه های منوی اصلی برای همه صفحات Task Manager استاندارد است. بعضی از آنها، مانند منوی View، با انتخاب هر برگه ( Tab) تغییر می کنند.
برای به هنگام سازی هریک از داده های Task Manager در هر موقعیتی، روی منوی View کلیک کنید و Refresh Now را انتخاب کنید. برای تغییر دادن سرعت یا فرکانسی که داده های Task Manager در آن به طور خودکار به هنگام می شوند، روی منوی View کلیک کنید، به Update Speed اشاره کنید، و روی فرمانی که مایل هستید کلیک کنید. سرعت به هنگام سازی Task Manager چهار تنظیم دارد: High( دو بار در ثانیه)، Normal( یک بار در هر دو ثانیه)، Low( یک بار در هر چهار ثانیه)، و Paused( به طور خودکار به هنگام نمی شود).

صفحه Applications

پنجره Task Manager در ویندوز 7 به شش برگه اصلی تقسیم می شود.

ما به این نتیجه رسیدیم که صفحه Applications مهم ترین بخش Task Manager برای اکثر کاربران خانگی ویندوز است. این بخش از Task Manager به شما امکان می دهد که ببینید در هر زمان کدام برنامه ها بر روی کامپیوتر شما در حال اجرا هستند و وضعیت برنامه ها چگونه است( Running است یا Not Responding).
یک امکان جدید Task Manager توانایی آن برای رفتن مستقیم از یک برنامه فعال به یک برنامه فعال دیگر است. برای رفتن به یک برنامه دیگر، روی برنامه ای کلیک کنید که می خواهید جلوی صحنه بیاورید و بعد روی دکمه Switch To کلیک کنید.

Task Manager جدید همچنین به شما امکان می دهد که یک برنامه را با کلیک کردن روی دکمه New Task و پیدا کردن برنامه ای که می خواهید راه اندازی کنید مستقیماً در Task Manager به اجرا در آورید. اساساً، دکمه New Task روشی شبیه به فرمان Run در پوشه Accesories در منوی Start فراهم می سازد.

سومین دکمه ای که در پایین صفحه Applications خواهید یافت دکمه End Task است. استفاده از این دکمه به شما امکان می دهد که هر تکلیف ( Task) مورد انتخاب خود را متوقف کنید. با توجه به پایداری خوب ویندوز، Task Manager برنامه های مسئله دار را بسیار بهتر از نگارش های قبلی ویندوز خاتمه می دهد. طراحی ویندوز 7 چنان است که باعث شده است ضربه های پدیدآورنده صفحه آبی مرگ(1) به گذشته تعلق داشته باشند، یا دست کم بسیار نامعمول شوند.
در برگه Applications، همچنین می توانید منوی Windows را دستیابی کنید، که به شما امکان می دهد که موارد Minimize، Maximize، Tile Vertically، Tile Horizontally، Bring to Front، یا Cascade را برای همه پنجره های برنامه های باز خود انتخاب کنید. گزینه آخر در آن منو، Bring to Front، به شما این امکان را می دهد که یک برنامه در حال اجرا را در صفحه Applications انتخاب کنید و آن را جلوی همه پنجره های برنامه های باز دیگر بیاورید.

نوار وضعیت در پایین، تعداد Processهای در حال اجرا بر روی کامپیوتر، در صد استفاده از CPU( CPU Usage)،‌و درصد استفاده از حافظه سیستم( Physical Memory) را نمایش می دهد( برای اطلاعات بیشتر به بخش « کارایی» نگاه کنید).

برگه Processes

برگه Processes در Task Manager در عمل به شما امکان می دهد که ببینید پردازنده شما چه کاری انجام می دهد. هر پراسس ( Process) بخشی از یک برنامه، و یک فایل قابل اجرا است. این برگه اطلاعاتی درباره میزان استفاده از سی پی یو(2) و حافظه،‌خطاهای پیجینگ(3) ( وقتی رخ می دهد که برنامه داده هایی را درخواست می کند که در حافظه مجازی(4) موجود نیست)، فهرست اقدامات ( handle counts؛ فهرست کارهای داخلی برای کامپیوتر)، و چند پارامتر دیگر را نمایش می دهد.

برای مرتب کردن فهرست پراسس هایی که در صفحه Processes هستند، کافی است روی عنوان ستون مورد نظر خود کلیک کنید. همچنین می توانید روش مرتب کردن یا سورت( sort) را با کلیک کردن روی عنوان ستون برای بار دوم برعکس کنید. افزون بر این،‌برای این که مشخص کنید که مایلید کدام ستون ها نمایش داده شوند منوی View را در این برگه می توانید به کار ببرید. عنوان ها را بسته به اطلاعاتی که در جستجوی آنها هستید انتخاب کنید. برای مشخص کردن عنوان های ستون تکلیف در صفحه Processes، روی منوی View و سپس Select Columns کلیک کنید. در پی آن، مربع های تیک زنی کنار عباراتی را که می خواهید به صورت عنوان های ستون ظاهر شوند انتخاب یا تیک دار کنید،‌ و روی OK کلیک کنید.

ترتیب اهمیت.

یکی از خصوصیات ممتاز Task Manager توانایی آن برای تغییر دادن ارجحیت یک برنامه در حال اجرا است. هر ارجحیت( priority) ترتیبی است که در آن کامپیوتر منابع خود را تخصیص می دهد. یک برنامه با ارجحیت بالا سریع تر اجرا می شود چون کامپیوتر منابع بیشتری را به آن اختصاص می دهد.
برای دیدن ارجحیت برنامه های در حال اجرا،‌ برگه Processes را انتخاب کنید. سپس، در منوی View گزینه Select Columns را انتخاب کنید. در پنجره Select Columns، مربع کنار Base Priority را تیک دار کنید، و روی OK کلیک کنید. برای تغییر دادن ارجحیت یک برنامه در حال اجرا در پنجره پراسس ها، روی آن برنامه کلیک - راست کنید،‌ به Set Priority در منویی که ظاهر می شود اشاره کنید،‌و روی سطح ارجحیت مورد نظر خود کلیک کنید. تغییر دادن ارجحیت یک پراسس(‌بسته به این که سطح ارجحیت را افزایش داده اید یا کاهش) می تواند آن را سریع تر یا آهسته تر کند، اما به گونه ای معکوس می تواند روی کارایی سایر پراسس ها تأثیر بگذارد.

امکان خاتمه دادن به یک پراسس در Task Manager با امکان خاتمه دادن عملی یک برنامه متفاوت است. هر برنامه ممکن است شامل یک یا چند پراسس یا فایل EXE باشد.
یک پراسس خاص را با کلیک کردن روی آن پراسس و کلیک کردن روی دکمه End Process می توانید خاتمه بدهید. به یاد داشته باشید که هرگاه به اجرای یک پراسس خاتمه می دهید داده های ذخیره نشده مربوط به آن پراسس را از دست خواهید داد.
اگر به یک سرویس سیستم خاتمه بدهید، بخشی از سیستم ممکن است درست عمل نکند. یک روش کم مسئله تر می تواند خاتمه دادن به یک پراسس و همه پراسس هایی باشد که مستقیماً یا به طور غیر مستقیم به وسیله آن سرویس ساخته می شوند.
این کار را با انتخاب برگه Processes، کلیک - راست کردن روی پراسسی که می خواهید خاتمه یابد،و کلیک کردن روی End Processes Tree انجام دهید. یک پنجره هشدار ظاهر می شود تا از شما تأیید بگیرد که می خواهید به پراسس انتخاب شده و به همه پراسس هایی که مستقیماً یا به طور غیر مستقیم به وسیله آن راه اندازی می شوند خاتمه بدهید. برای برنامه هایی که به یک باره از چند برنامه مرتبط با هم استفاده می کنند، مانند برنامه Outlook، گزینه End Processes Tree به همه برنامه های اصلی و برنامه های فرعی مرتبط با آن پراسس خاتمه خواهد داد.

Task Manager اختصاص دادن یک پراسس خاص به یک پردازنده( processor) خاص را برای کاربران آسان می سازد( این ویژگی فقط مربوط به کامپیوترهایی است که از دو یا چند پردازنده استفاده می کنند). در برگه Processes، روی دکمه Show processes from all users کلیک کنید، روی پراسسی که می خواهید یک پردازنده خاص را به آن نسبت بدهید کلیک کنید، روی Set Affinity ( تنظیم وابستگی) از منویی که ظاهر می شود کلیک کنید، و سپس روی یک یا چند پردازنده کلیک کنید.

با وجود این،باید آگاه باشید که استفاده از فرمان Set Affinity، اجرای برنامه یا پراسس را به پردازنده انتخاب شده محدود می کند و ممکن است کارایی کلی را کاهش بدهد.

برگه Performance

برگه Performance به شما امکان می دهد که ببینید کامپیوترتان چقدر مشغول است. این کار را با نشان دادن نمودارهای نشان دهنده میزان استفاده از سی پی یو و حافظه انجام می دهد. نمودار میله ای Memory مقدار حافظه مورد استفاده را نشان می دهد،‌ و نمودار خطی تکمیلی آن، Physical Memory Usage History، مقدارحافظه مورد استفاده را در طول زمان نشان می دهد. نرخ نتایجی که در نمودار به نمایش در می آید به مقداری بستگی دارد که برای Update Speed در منوی View انتخاب می کنید.
نمودار CPU Usage به شما می گوید که پردازنده چقدر مشغول است،‌ و درصد زمانی را که کار می کند نشان می دهد. اگر کامپیوتر شما آهسته کار می کند،این نمودار ممکن است مقدار درصدی بالاتری را نشان دهد. نمودار متناظر، نمودار CPU Usage History است.

این نمودار نشان می دهد که سی پی یو در طول زمان چقدر مشغول بوده است. نمونه برداری ای که در نمودار نمایش داده می شود به مقداری بستگی دارد که برای Update Speed در منوی View انتخاب می کنید.
گذشته از نمودارها، صفحه Performance تحت کادر System همچنین مقادیر کل Threads، Handles، و Processes را ردیابی می کند که بر روی کامپیوتر شما اجرا می شوند. Threadها بخش هایی از یک برنامه هستند که می توانند مستقل از سایر بخش ها اجرا شوند. handle صرفاً یک یادداشت برای کامپیوتر است که به آن می گوید که بخش های مختلف برنامه ها در کجای حافظه قرار دارند. این سه قطعه از اطلاعات،‌ درکنار هم، می توانند به کاربران با تجربه کمک کنند که سطح مشغولیت کامپیوتر خود را اندازه بگیرند.

ردیاب حافظه.

Commit( که بر حسب مگابایت تعیین می شود) حافظه ای است که برای برنامه ها و سیستم عامل تخصیص می یابد. نظر به این که بخشی از حافظه در فایل پیجینگ ( paging)، که حافظه مجازی ( virtual memory) نامیده می شود، کپی می شود، مقدار فهرست شده ممکن است در عمل از حداکثر حافظه فیزیکی تجاوز کند.
مقدار مربوط به Total تحت Physical Memory، که RAM نیز نامیده می شود،‌ مقدار واقعی حافظه نصب شده در کامپیوتر شماست. در Physical Memory، مورد Available نشان دهنده مقدار حافظه آزادی است که پی سی می تواند استفاده کند. مورد Cached مقدار حافظه فیزیکی فعلی مورد استفاده فایل پیجینگ را نشان می دهد.
آخرین آماری که این پنجره نشان می دهد Kernel Memory است. این حافظه به وسیله هسته( Kernel؛ بخش مرکزی سیستم عامل) و برنامه های رانش گر( device driver؛ برنامه هایی که به صورت مترجم هایی بین کامپیوتر و سخت افزار متصل به آن عمل می کنند) استفاده می شود. اطلاعات Paged مقدار داده هایی است که می توانند در فایل پیجینگ کپی شوند، که به این وسیله حافظه فیزیکی را آزاد می سازند. Nonpaged داده هایی است که در حافظه فیزیکی مقیم می مانند و در فایل پیجینگ کپی نخواهند شد. اگر روی منوی View کلیک کنید،‌نمودار CPU History را می توانید به گونه ای تغییر بدهید که با کلیک کردن روی Show Kernel Times بتوانید فعالیت هسته را ببینید.خطوط قرمز روی نمودارهای CPU Usage و CPU Usage History فعالیت هسته یا کرنل را نشان می دهند.
برای این که روی مصرف منابع کامپیوترتان نظارت داشته باشید روی دکمه Resource Monitor می توانید کلیک کنید.

برگه Users

برگه Users کاربرانی را نشان می دهد که وارد کامپیوتر شده اند. در نمودار اطلاعاتی واقع در صفحه Users، ستون User نام کامپیوتر و نام کاربر فعلی را نشان می دهد. ID یک شناسه عددی را برای نشست فعلی کامپیوتر به نمایش در می آورد. Status حالت فعلی یک نشست است: Active( فعال)، یا Disconnected( قطع).
عنوان Session( نشست یا جلسه) نام همه جلسه های در حال اجرای کامپیوتر را نشان می دهد. به طور معمول، کامپیوتر شما به عنوان Console فهرست خواهد شد، اما اگر بر روی یک شبکه باشید، هر کامپیوتر متصل به شبکه شما، طبق سطح و نوع فعالیت آن فهرست خواهد شد. Client Name، سایر کامپیوترهایی را فهرست می کند که از راه دور در آن جلسه شرکت دارند. در پایین این پنجره، گزینه های Log Off، Disconnect یا Send Message را دارید. با این همه، فقط وقتی می توانید پیام بفرستید که نام سایر کاربران فهرست شده باشد.

کاربردهای بیشتر،قدرت بیشتر

Task Manager در ویندوز 7 دنیایی از اطلاعات را با یک روش دسترسی آسان فراهم می سازد. با محافظ های قدرتمندی که در برابر ضربه ها دارد،‌برنامه های مسئله دار را بدون نیاز به راه اندازی مجدد کامپیوتر می توانید ببندید. با آن که بسیاری از کاربران، اکثراطلاعات واقع در Task Manager را بیهوده و عجیب می دانند، کاربران حرفه ای از کنترلی که این گزینه های جدید برای آنها فراهم می کنند بسیار راضی هستند. به هر روی، Task Manager یک دلیل مهم قدرت ویندوز 7 است.

پی نوشت ها :

1)Blue Screen of Death
2) CPU
3)paging fault
4) virtual memory

منبع:نشریه ریز پردازنده، شماره 190.

برنامه سودمند System Restore به بسیاری از کاربران امکان داده است که خارج از توانایی های فنی خود بتوانند یک مسئله جدی کامپیوتری را تعمیر کنند. هرگاه یک گیر نرم افزاری، یک اشکال برنامه ای، یا یک خطای کاربری سبب خرابی سیستم عامل بشود، این برنامه سودمند به آسانی می تواند آسیب به وجود آمده را فقط با چند کلیک حل کند.
System Restore همچون یک برنامه پشتیبان گیری(1)، از داده های ویژه ای که بر روی دیسک سخت ذخیره شده است کپی برداری می کند. اما برخلاف نرم افزارهای پشتیبان گیری، این برنامه ویندوز طوری طراحی شده است که فایل های کپی برداری شده را بر روی همان وسیله ای ذخیره کند که از روی آن کپی برداری کرده است.
هدف System Restore نیز خیلی متفاوت است. برنامه های پشتیبان گیری مرسوم می توانند نسخه هایی از فایل های شخصی شما_ یا حتی کل دیسک سخت شما( در حالت برنامه های پشتیبان گیری آینه سازی از دیسک)_ را بازگردانی یا بازذخیره (2) کنند. در مقابل، System Restore طوری طراحی شده است که بدون آن که به فایل های شخصی ای که شما پس از پشتیبان گیری ساخته اید یا اصلاح کرده اید دست بزند ویندوز، رانش گرها(3)، و برنامه های کاربردی را به یک حالت سالم و پیشین- که نقطه بازگردانی یا restore point نامیده می شود_ « بازگردانی» کند. توجه کنید که System Restore برنامه های کاربردی ای را که پس از زمان تهیه نقطه بازگردانی نصب کرده اید حذف خواهد کرد؛ در حقیقت، بعضی از کاربران با این روش، خود را از دست برنامه های مسئله دار آزاد می کنند.
با آن که System Restore یک درمان کامل نیست آن قدر کارآمد بوده است که در دهه گذشته بتواند جلوی میلیون ها مراجعه به تعمیرگاه ها به دلیل عیب فنی را بگیرد. در حقیقت، بسیاری از کاربران فقط هنگامی که System Restore نمی تواند مسئله آنها را حل کند به تعمیرگاه مراجعه می کنند.
System Restore همچون بسیاری از برنامه های دیگر توکار ویندوز از اولین حضور خود در ویندوز میلنیم تکامل یافته است. ویندوز 7 انتخاب نقطه بازگردانی درست را به هنگامی که می خواهید یک مسئله _ مثلاً یک نصب زدایی معیوب یا خرابی یک رانش گر_ را حل کنید آسان کرده است.
به امکانات System Restore در این مقاله نگاه خواهیم انداخت، و ابتدا امکانی را بررسی خواهیم کرد که احتمالاً بیشترین استفاده را دارد: بازسازی.
حتی اگر با System Restore در نگارش های پیشین ویندوز آشنا باشید، بهتر است امکانات System Restore در ویندوز 7 را بشناسید.

چگونه سیستم عامل را بازگردانی کنیم

هرگاه پس از آن که یک برنامه کاربردی جدید را نصب کرده باشید کامپیوترتان به مسئله هنگ شدن های تصادفی مبتلا شود یا پیوسته پیام خطا صادر کند، منطقی ترین کار آن است که از آن برنامه نصب زدایی(4) کنید. اما اگر عملیات نصب زدایی با موفقیت انجام نشود، ممکن است کامپیوترتان را در وضعیت عجیبی بیابید که در آن نه شما می توانید آن را از نو نصب کنید، و مسئله به وجود آمده همچنان باقی می ماند.
اگر روش های منطقی کارگر نیفتاد، سراغ System Restore بروید. و اگر مثلاً حدس می زنید که در کامپیوترتان پس از یک جلسه ارتباط با اینترنت نوعی بدافزار(5) سرایت کرده باشد، System Restore می تواند کمک کند( البته، پس از یک بررسی کامل با یک برنامه ضد ویروس خوشنام).System Restore به طور پیش فرض بر روی یک سیستم ویندوز7 مرسوم کار می کند.
برای شروع، روی Accessories، All Programs، Start و System Tools، و System Restore کلیک کنید.
در پاره ای از موارد، ممکن است گزینه هایی با برچسب Recommended Restore یا Choose A Diffrent Restore Point ببینید. در این صورت، هرکدام را که انتخاب کردید، روی Next کلیک کنید. اگر هیچ گزینه ای ندیدید یا Choose A Diffrent Restore Point را انتخاب کردید، گزینه Show More Restore Points را خواهید دید که در کنار خود یک مربع تیک زنی دارد. روی آن کلیک کنید تا به ویندوز7 بگویید که همه کارت هایش را روی میز بگذارد. هر مورد، که مهر تاریخ دقیق روز و ساعت ساخته شدن را دارد، نماینده یک مقصد برای ماشین زمان مجازی System Restore است.
System Restore در ویندوز 7 در مقایسه با ویندوزهای قبل از خود اطلاعات بیشتری درباره نقطه های بازگردانی فراهم می سازد. روزآمدکننده ها، برنامه های کاربردی، و رانش گرهایی را که در فاصله زمانی ساخته شدن نقطه بازگردانی تا به حال نصب شده اند یا تغییر کرده اند فهرست می کند. روی یک نقطه بازگردانی کلیک کنید و سپس روی Scan For Affected Programs کلیک کنید.
از اطلاعاتی که به نمایش در می آید برای انتخاب یک نقطه بازگردانی مناسب بهره بگیرید. به عنوان مثال، اگر مسئله شما پس از نصب یک فایل روزآمد کننده برای یک برنامه کاربردی سرور رسانه ها آغاز شده باشد، باید آخرین نقطه بازگردانی ای را انتخاب کنید که آن برنامه کاربردی را در فهرست برنامه ها و رانش گرهایی به نمایش در می آورد که حذف خواهند شد. کاربران کهنه کار قدر این اطلاعات اضافی را خوب می دانند، که گرایش محتاطانه به انتخاب یک نقطه قدیمی تر را کاهش می دهد.
هنگامی که آماده بازگشت به یک نقطه بازگردانی شدید، روی Next و Finish کلیک کنید. سرانجام، برای تأیید روی Yes کلیک کنید. این عملیات مدتی طول خواهد کشید و احتمالاً کامپیوتر را باز راه اندازی خواهد کرد. عملیات حساسی است، پس تا زمانی که دسک تاپ ویندوز 7 با یک پیام درباره نتایج بازگردانی به نمایش در نیاید، وقفه ای در کار کامپیوتر به وجود نیاورید.

چگونه یک نقطه بازگردانی برپا کنیم؟

ویندوز به طور خودکار گاه و بی گاه، مثلاً پیش از آن که یک برنامه یا یک روزآمد کننده ویندوز را نصب کنید، یک نقطه بازگردانی جدید می سازد. بعضی از برنامه های کاربردی نیز پیش از اجرای کارهای حساس یک نقطه بازگردانی می سازند. با این همه، شما نیز ممکن است بخواهید پیش از آن که یک عمل داده ای خطرناک انجام بدهید، مثلاً رجیستری (6) را تغییر بدهید، یا عملی را انجام بدهید که احتمال خطا در آن وجود دارد، مانند تغییر دادن تنظیم های شبکه، خودتان می توانید یک نقطه بازگردانی بسازید. اگر یک نقطه بازگردانی با نامی گویا، مثلاً « Before Video Card Driver Upgrade» بسازید، در صورتی که اوضاع به مراد شما تغییر نکند و مسئله به وجود بیاید یک راه آسان برون رفت از مسئله در دسترس خواهید داشت.
برای این کار، پانل تنظیم های System Restore را باز کنید. ابتدا، با زدن کلید ترکیبی نشان ویندوز و PAUSE(+ PAUSE)، یا با کلیک کردن روی System And Security، Control Panel،Start و System پنجره System Properties را باز کنید. روی لینک System Properties کلیک کنید، تا به مخزن و مکان بسیاری از تنظیم های System Restore دسترسی پیدا کنید.( ما از این بخش برای بقیه دستورالعمل های این مقاله بهره خواهیم گرفت.)
برای ساخت یک نقطه بازگردانی جدید، روی Create کلیک کنید. سپس، یک نام یا عبارت گویا برای عکس فوری ای که از سیستم تهیه می کنید در کادر فراهم شده تایپ کنید، مانند عبارت « Pre-Photo Editing Software Install». روی Create و روی Close کلیک کنید. در پی آن، در صورتی که کارهای شما سبب عیب در ویندوز شود، برای بازگرداندن کامپیوتر به وضعیت سالم پیشین براساس نقطه بازگردانی که پیشتر ساخته اید می توانید از دستورالعمل های بخش «چگونه بازگردانی کنیم» بهره بگیرید.

تنظیم های دیگر

بی تردید، سودمندی System Restore بی هزینه نباید باشد. به عنوان مثال، بخش کوچکی از قدرت پردازنده کامپیوتر را به خود اختصاص می دهد، اما اگر از یک کامپیوتر ساخته شده در چند سال اخیر بهره می گیرید نباید متوجه تأثیر این برنامه بر روی توان پردازشی کامپیوتر شوید.
محسوس ترین اثر System Restore بر روی کامپیوتر در فضای دیسک سختی است که مصرف می کند. این برنامه برای ذخیره فایل های بسیار بزرگ، به طور پیش فرض مقداری از ظرفیت هر پارتیشن(7) دیسک سخت را به خود اختصاص می دهد. برنامه System Restore تا زمانی که فضای اختصاصی خود را پر نکرده باشد طبق معمول خودش نقطه بازگردانی می سازد. به محض پر شدن این فضا، هر بار که می خواهد یک نقطه بازگردانی جدید بسازد قدیمی ترین نقطه( های ) بازگردانی را حذف می کند.
هریک از عملیات System Restore زیر تأثیر خودش را بر روی دیسک سخت می گذارد.

تنظیم فضای دیسک برای نقطه های بازگردانی.

تغییر دادن مقدار فضای دیسک اختصاصی System Restore در ویندوز آسان است. به طور آرمانی، بین فضای قابل استفاده کافی در دیسک سخت و تعداد نقطه های بازگردانی قابل دستیابی باید توازنی را به وجود بیاورید.
هر چه فضای اختصاصی System Restore بزرگ تر باشد قادر خواهید بود که در صورت نیاز به یک نقطه بازگردانی قدیمی تر، مثلاً به جای دیروز به دو هفته پیش باز گردید. با این همه، حتماً نمی خواهید که فضای با ارزش ذخیره را به نقطه های بازگردانی باستانی ای اختصاص بدهید که چند ماه عمر دارند. البته، ممکن است به یک دلیل خاص بخواهید که چنین رجعتی به گذشته داشته باشید، اما در این صورت مجبور خواهید بود که وقت فراوانی را برای نصب روزآمدکننده ها و برنامه های به تازگی نصب شده خود اختصاص بدهید.
تحت برگه System Protection در پنجره System Properties، روی یک پارتیشن کلیک کنید تا انتخاب ( های لایت) شود.
سپس، روی Configure کلیک کنید. به شاخص متحرک Max Usage در ناحیه Disk Space Usage توجه کنید. این شاخص را از طریق موش کشی به یک نقطه جدید ببرید؛ حداکثر اندازه قلمرو System Restore را بر حسب گیگابایت و به صورت درصد فضای کل خواهید دید. توجه داشته باشید که اگر ظرفیت System Restore را به کمتر از مقدار Current Usage کاهش بدهید، نقطه های بازگردانی قدیمی موجود را حذف خواهید کرد. برای مؤثر کردن تغییر روی Apply کلیک کنید، و سپس روی OK کلیک کنید. هنگامی که روی Apply کلیک کنید،‌بلافاصله این تغییر انجام خواهد گردید.

حذف همه نقطه های بازگردانی.

یک حرف نماینده یک دیسک را در فهرست Protection Settings انتخاب کنید، روی Configure کلیک کنید و سپس روی دکمه Delete در پایین پنجره کلیک کنید.
یک دلیل حذف کردن همه نقطه های بازگردانی System Restore می تواند آن باشد که بخواهید از شر بدافزارهایی رها شوید که برنامه ضد ویروس شما نمی تواند آنها را حذف کند. گاهی نیز چون دیسک سخت پر می شود و جا برای ذخیره داده های جدید کم است می توان نقطه های بازگردانی را حذف کرد. اما به یاد بسپارید که کارایی اکثر سیستم های ویندوز با رسیدن دیسک سخت به یک یا دو گیگابایت آخر آزاد خود به شدت کاهش می یابد . از این روی، باز کردن جا با حذف نقطه های بازگردانی را یک راه حل موقتی در نظر بگیرید و در اولین فرصت ممکن یک دیسک سخت جدید اضافه کنید،‌یا دیسک سخت موجود را با یک دیسک سخت پر ظرفیت تر تعویض کنید.

فعال یا غیر فعال کردن System Restore.

اگر یک کامپیوتر قدیمی دارید، و برای کارآمدتر کردن آن مجبورید بارهایی را که اضافه می دانید از دوش آن بردارید، غیر فعال کردن System Restore می تواند تعدادی از چرخه های پردازنده (CPU) و بخشی از فضای دیسک سخت را آزاد کند. افزون بر این، کاربرانی که دیسک سخت خود را به چند پارتیشن تقسیم کرده اند،‌اگر این برنامه جداگانه بر روی هریک از آن پارتیشن ها فعال شده باشد،‌ممکن است بخواهند بار System Restore را از دوش والیوم هایی(8) بردارند که به هیچ وجه از آن سودی نمی برند، مانند والیوم هایی که فقط حاوی فایل های موسیقی یا عکس هستند.
در برگه System Protection در پنجره System Properties روی حرف نماینده دیسکی که می خواهید تغییر به وجود بیاورید کلیک کنید. سپس، روی Configure و آنگاه روی Turn Off System Protection کلیک کنید. روی Yes، Apply و OK کلیک کنید. هر چند، بعدها می توانید System Restore را از نو فعال کنید. برای بهترین حفاظت، گزینه Restore System Settings And PreviousVersions Of Files را انتخاب کنید و روی Apply و OK کلیک کنید.

بازیافت یک فایل شخصی

System Restore همچنین به شما امکان می دهد که یک نگارش قدیمی تر یک فایل شخصی را دستیابی کنید، البته در صورتی که دست کم یک نقطه بازگردانی بعد از آن فایل ساخته شده باشد. به عنوان مثال،‌ممکن است بخواهید که به یک نگارش پیشین رساله تان باز گردید، پیش از آن که یک موضوع بی ثمر و پرت را داخل کرده باشید. با این توان، System Restore ممکن است سودمندتر از نسخه های پشتیبان موجود شما عمل کند.
روی فایل انتخابی تان کلیک - راست کنید و Restore Previous Versions را انتخاب کنید. یک مورد در فهرست File Versions را انتخاب کنید. روی Open برای تماشای آن کلیک کنید؛ توجه داشته باشید که این فایل را در یک مکان جدید یا در پوشه قدیمی آن تحت یک نام متفاوت می توانید ذخیره کنید. روش دیگر آن است که روی Restore کلیک کنید، دوباره روی Restore کلیک کنید، و روی OK برای جایگزین کردن نگارش کنونی فایل با نگارش پیشین آن کلیک کنید.

اجرای نرم افزار ایمن ساز را فراموش نکنید

اگر برنامه ضد ویروس شما امکان بررسی نقطه های بازگردانی System Restore را داشته باشد اجرای این بررسی را فراموش نکنید. به این ترتیب، اگر بدافزار نتواند خودش را در یک نقطه بازگردانی آرشیوی پنهان کند، در صورت نیاز به System Restore، با مسائل کمتری برخورد خواهید کرد.

پی نوشت ها :

1) backup
2) restore
3)driver
4)uninstall
5)malware
6)Registry
7) یک بخش مجازی از فضای ذخیره که با یک حرف نماینده دیسک متمایز می شود.
8) volume

منبع:نشریه ریز پردازنده، شماره 190.

برنامه سودمند System Restore به بسیاری از کاربران امکان داده است که خارج از توانایی های فنی خود بتوانند یک مسئله جدی کامپیوتری را تعمیر کنند. هرگاه یک گیر نرم افزاری، یک اشکال برنامه ای، یا یک خطای کاربری سبب خرابی سیستم عامل بشود، این برنامه سودمند به آسانی می تواند آسیب به وجود آمده را فقط با چند کلیک حل کند.
System Restore همچون یک برنامه پشتیبان گیری(1)، از داده های ویژه ای که بر روی دیسک سخت ذخیره شده است کپی برداری می کند. اما برخلاف نرم افزارهای پشتیبان گیری، این برنامه ویندوز طوری طراحی شده است که فایل های کپی برداری شده را بر روی همان وسیله ای ذخیره کند که از روی آن کپی برداری کرده است.
هدف System Restore نیز خیلی متفاوت است. برنامه های پشتیبان گیری مرسوم می توانند نسخه هایی از فایل های شخصی شما_ یا حتی کل دیسک سخت شما( در حالت برنامه های پشتیبان گیری آینه سازی از دیسک)_ را بازگردانی یا بازذخیره (2) کنند. در مقابل، System Restore طوری طراحی شده است که بدون آن که به فایل های شخصی ای که شما پس از پشتیبان گیری ساخته اید یا اصلاح کرده اید دست بزند ویندوز، رانش گرها(3)، و برنامه های کاربردی را به یک حالت سالم و پیشین- که نقطه بازگردانی یا restore point نامیده می شود_ « بازگردانی» کند. توجه کنید که System Restore برنامه های کاربردی ای را که پس از زمان تهیه نقطه بازگردانی نصب کرده اید حذف خواهد کرد؛ در حقیقت، بعضی از کاربران با این روش، خود را از دست برنامه های مسئله دار آزاد می کنند.
با آن که System Restore یک درمان کامل نیست آن قدر کارآمد بوده است که در دهه گذشته بتواند جلوی میلیون ها مراجعه به تعمیرگاه ها به دلیل عیب فنی را بگیرد. در حقیقت، بسیاری از کاربران فقط هنگامی که System Restore نمی تواند مسئله آنها را حل کند به تعمیرگاه مراجعه می کنند.
System Restore همچون بسیاری از برنامه های دیگر توکار ویندوز از اولین حضور خود در ویندوز میلنیم تکامل یافته است. ویندوز 7 انتخاب نقطه بازگردانی درست را به هنگامی که می خواهید یک مسئله _ مثلاً یک نصب زدایی معیوب یا خرابی یک رانش گر_ را حل کنید آسان کرده است.
به امکانات System Restore در این مقاله نگاه خواهیم انداخت، و ابتدا امکانی را بررسی خواهیم کرد که احتمالاً بیشترین استفاده را دارد: بازسازی.
حتی اگر با System Restore در نگارش های پیشین ویندوز آشنا باشید، بهتر است امکانات System Restore در ویندوز 7 را بشناسید.

چگونه سیستم عامل را بازگردانی کنیم

هرگاه پس از آن که یک برنامه کاربردی جدید را نصب کرده باشید کامپیوترتان به مسئله هنگ شدن های تصادفی مبتلا شود یا پیوسته پیام خطا صادر کند، منطقی ترین کار آن است که از آن برنامه نصب زدایی(4) کنید. اما اگر عملیات نصب زدایی با موفقیت انجام نشود، ممکن است کامپیوترتان را در وضعیت عجیبی بیابید که در آن نه شما می توانید آن را از نو نصب کنید، و مسئله به وجود آمده همچنان باقی می ماند.
اگر روش های منطقی کارگر نیفتاد، سراغ System Restore بروید. و اگر مثلاً حدس می زنید که در کامپیوترتان پس از یک جلسه ارتباط با اینترنت نوعی بدافزار(5) سرایت کرده باشد، System Restore می تواند کمک کند( البته، پس از یک بررسی کامل با یک برنامه ضد ویروس خوشنام).System Restore به طور پیش فرض بر روی یک سیستم ویندوز7 مرسوم کار می کند.
برای شروع، روی Accessories، All Programs، Start و System Tools، و System Restore کلیک کنید.
در پاره ای از موارد، ممکن است گزینه هایی با برچسب Recommended Restore یا Choose A Diffrent Restore Point ببینید. در این صورت، هرکدام را که انتخاب کردید، روی Next کلیک کنید. اگر هیچ گزینه ای ندیدید یا Choose A Diffrent Restore Point را انتخاب کردید، گزینه Show More Restore Points را خواهید دید که در کنار خود یک مربع تیک زنی دارد. روی آن کلیک کنید تا به ویندوز7 بگویید که همه کارت هایش را روی میز بگذارد. هر مورد، که مهر تاریخ دقیق روز و ساعت ساخته شدن را دارد، نماینده یک مقصد برای ماشین زمان مجازی System Restore است.
System Restore در ویندوز 7 در مقایسه با ویندوزهای قبل از خود اطلاعات بیشتری درباره نقطه های بازگردانی فراهم می سازد. روزآمدکننده ها، برنامه های کاربردی، و رانش گرهایی را که در فاصله زمانی ساخته شدن نقطه بازگردانی تا به حال نصب شده اند یا تغییر کرده اند فهرست می کند. روی یک نقطه بازگردانی کلیک کنید و سپس روی Scan For Affected Programs کلیک کنید.
از اطلاعاتی که به نمایش در می آید برای انتخاب یک نقطه بازگردانی مناسب بهره بگیرید. به عنوان مثال، اگر مسئله شما پس از نصب یک فایل روزآمد کننده برای یک برنامه کاربردی سرور رسانه ها آغاز شده باشد، باید آخرین نقطه بازگردانی ای را انتخاب کنید که آن برنامه کاربردی را در فهرست برنامه ها و رانش گرهایی به نمایش در می آورد که حذف خواهند شد. کاربران کهنه کار قدر این اطلاعات اضافی را خوب می دانند، که گرایش محتاطانه به انتخاب یک نقطه قدیمی تر را کاهش می دهد.
هنگامی که آماده بازگشت به یک نقطه بازگردانی شدید، روی Next و Finish کلیک کنید. سرانجام، برای تأیید روی Yes کلیک کنید. این عملیات مدتی طول خواهد کشید و احتمالاً کامپیوتر را باز راه اندازی خواهد کرد. عملیات حساسی است، پس تا زمانی که دسک تاپ ویندوز 7 با یک پیام درباره نتایج بازگردانی به نمایش در نیاید، وقفه ای در کار کامپیوتر به وجود نیاورید.

چگونه یک نقطه بازگردانی برپا کنیم؟

ویندوز به طور خودکار گاه و بی گاه، مثلاً پیش از آن که یک برنامه یا یک روزآمد کننده ویندوز را نصب کنید، یک نقطه بازگردانی جدید می سازد. بعضی از برنامه های کاربردی نیز پیش از اجرای کارهای حساس یک نقطه بازگردانی می سازند. با این همه، شما نیز ممکن است بخواهید پیش از آن که یک عمل داده ای خطرناک انجام بدهید، مثلاً رجیستری (6) را تغییر بدهید، یا عملی را انجام بدهید که احتمال خطا در آن وجود دارد، مانند تغییر دادن تنظیم های شبکه، خودتان می توانید یک نقطه بازگردانی بسازید. اگر یک نقطه بازگردانی با نامی گویا، مثلاً « Before Video Card Driver Upgrade» بسازید، در صورتی که اوضاع به مراد شما تغییر نکند و مسئله به وجود بیاید یک راه آسان برون رفت از مسئله در دسترس خواهید داشت.
برای این کار، پانل تنظیم های System Restore را باز کنید. ابتدا، با زدن کلید ترکیبی نشان ویندوز و PAUSE(+ PAUSE)، یا با کلیک کردن روی System And Security، Control Panel،Start و System پنجره System Properties را باز کنید. روی لینک System Properties کلیک کنید، تا به مخزن و مکان بسیاری از تنظیم های System Restore دسترسی پیدا کنید.( ما از این بخش برای بقیه دستورالعمل های این مقاله بهره خواهیم گرفت.)
برای ساخت یک نقطه بازگردانی جدید، روی Create کلیک کنید. سپس، یک نام یا عبارت گویا برای عکس فوری ای که از سیستم تهیه می کنید در کادر فراهم شده تایپ کنید، مانند عبارت « Pre-Photo Editing Software Install». روی Create و روی Close کلیک کنید. در پی آن، در صورتی که کارهای شما سبب عیب در ویندوز شود، برای بازگرداندن کامپیوتر به وضعیت سالم پیشین براساس نقطه بازگردانی که پیشتر ساخته اید می توانید از دستورالعمل های بخش «چگونه بازگردانی کنیم» بهره بگیرید.

تنظیم های دیگر

بی تردید، سودمندی System Restore بی هزینه نباید باشد. به عنوان مثال، بخش کوچکی از قدرت پردازنده کامپیوتر را به خود اختصاص می دهد، اما اگر از یک کامپیوتر ساخته شده در چند سال اخیر بهره می گیرید نباید متوجه تأثیر این برنامه بر روی توان پردازشی کامپیوتر شوید.
محسوس ترین اثر System Restore بر روی کامپیوتر در فضای دیسک سختی است که مصرف می کند. این برنامه برای ذخیره فایل های بسیار بزرگ، به طور پیش فرض مقداری از ظرفیت هر پارتیشن(7) دیسک سخت را به خود اختصاص می دهد. برنامه System Restore تا زمانی که فضای اختصاصی خود را پر نکرده باشد طبق معمول خودش نقطه بازگردانی می سازد. به محض پر شدن این فضا، هر بار که می خواهد یک نقطه بازگردانی جدید بسازد قدیمی ترین نقطه( های ) بازگردانی را حذف می کند.
هریک از عملیات System Restore زیر تأثیر خودش را بر روی دیسک سخت می گذارد.

تنظیم فضای دیسک برای نقطه های بازگردانی.

تغییر دادن مقدار فضای دیسک اختصاصی System Restore در ویندوز آسان است. به طور آرمانی، بین فضای قابل استفاده کافی در دیسک سخت و تعداد نقطه های بازگردانی قابل دستیابی باید توازنی را به وجود بیاورید.
هر چه فضای اختصاصی System Restore بزرگ تر باشد قادر خواهید بود که در صورت نیاز به یک نقطه بازگردانی قدیمی تر، مثلاً به جای دیروز به دو هفته پیش باز گردید. با این همه، حتماً نمی خواهید که فضای با ارزش ذخیره را به نقطه های بازگردانی باستانی ای اختصاص بدهید که چند ماه عمر دارند. البته، ممکن است به یک دلیل خاص بخواهید که چنین رجعتی به گذشته داشته باشید، اما در این صورت مجبور خواهید بود که وقت فراوانی را برای نصب روزآمدکننده ها و برنامه های به تازگی نصب شده خود اختصاص بدهید.
تحت برگه System Protection در پنجره System Properties، روی یک پارتیشن کلیک کنید تا انتخاب ( های لایت) شود.
سپس، روی Configure کلیک کنید. به شاخص متحرک Max Usage در ناحیه Disk Space Usage توجه کنید. این شاخص را از طریق موش کشی به یک نقطه جدید ببرید؛ حداکثر اندازه قلمرو System Restore را بر حسب گیگابایت و به صورت درصد فضای کل خواهید دید. توجه داشته باشید که اگر ظرفیت System Restore را به کمتر از مقدار Current Usage کاهش بدهید، نقطه های بازگردانی قدیمی موجود را حذف خواهید کرد. برای مؤثر کردن تغییر روی Apply کلیک کنید، و سپس روی OK کلیک کنید. هنگامی که روی Apply کلیک کنید،‌بلافاصله این تغییر انجام خواهد گردید.

حذف همه نقطه های بازگردانی.

یک حرف نماینده یک دیسک را در فهرست Protection Settings انتخاب کنید، روی Configure کلیک کنید و سپس روی دکمه Delete در پایین پنجره کلیک کنید.
یک دلیل حذف کردن همه نقطه های بازگردانی System Restore می تواند آن باشد که بخواهید از شر بدافزارهایی رها شوید که برنامه ضد ویروس شما نمی تواند آنها را حذف کند. گاهی نیز چون دیسک سخت پر می شود و جا برای ذخیره داده های جدید کم است می توان نقطه های بازگردانی را حذف کرد. اما به یاد بسپارید که کارایی اکثر سیستم های ویندوز با رسیدن دیسک سخت به یک یا دو گیگابایت آخر آزاد خود به شدت کاهش می یابد . از این روی، باز کردن جا با حذف نقطه های بازگردانی را یک راه حل موقتی در نظر بگیرید و در اولین فرصت ممکن یک دیسک سخت جدید اضافه کنید،‌یا دیسک سخت موجود را با یک دیسک سخت پر ظرفیت تر تعویض کنید.

فعال یا غیر فعال کردن System Restore.

اگر یک کامپیوتر قدیمی دارید، و برای کارآمدتر کردن آن مجبورید بارهایی را که اضافه می دانید از دوش آن بردارید، غیر فعال کردن System Restore می تواند تعدادی از چرخه های پردازنده (CPU) و بخشی از فضای دیسک سخت را آزاد کند. افزون بر این، کاربرانی که دیسک سخت خود را به چند پارتیشن تقسیم کرده اند،‌اگر این برنامه جداگانه بر روی هریک از آن پارتیشن ها فعال شده باشد،‌ممکن است بخواهند بار System Restore را از دوش والیوم هایی(8) بردارند که به هیچ وجه از آن سودی نمی برند، مانند والیوم هایی که فقط حاوی فایل های موسیقی یا عکس هستند.
در برگه System Protection در پنجره System Properties روی حرف نماینده دیسکی که می خواهید تغییر به وجود بیاورید کلیک کنید. سپس، روی Configure و آنگاه روی Turn Off System Protection کلیک کنید. روی Yes، Apply و OK کلیک کنید. هر چند، بعدها می توانید System Restore را از نو فعال کنید. برای بهترین حفاظت، گزینه Restore System Settings And PreviousVersions Of Files را انتخاب کنید و روی Apply و OK کلیک کنید.

بازیافت یک فایل شخصی

System Restore همچنین به شما امکان می دهد که یک نگارش قدیمی تر یک فایل شخصی را دستیابی کنید، البته در صورتی که دست کم یک نقطه بازگردانی بعد از آن فایل ساخته شده باشد. به عنوان مثال،‌ممکن است بخواهید که به یک نگارش پیشین رساله تان باز گردید، پیش از آن که یک موضوع بی ثمر و پرت را داخل کرده باشید. با این توان، System Restore ممکن است سودمندتر از نسخه های پشتیبان موجود شما عمل کند.
روی فایل انتخابی تان کلیک - راست کنید و Restore Previous Versions را انتخاب کنید. یک مورد در فهرست File Versions را انتخاب کنید. روی Open برای تماشای آن کلیک کنید؛ توجه داشته باشید که این فایل را در یک مکان جدید یا در پوشه قدیمی آن تحت یک نام متفاوت می توانید ذخیره کنید. روش دیگر آن است که روی Restore کلیک کنید، دوباره روی Restore کلیک کنید، و روی OK برای جایگزین کردن نگارش کنونی فایل با نگارش پیشین آن کلیک کنید.

اجرای نرم افزار ایمن ساز را فراموش نکنید

اگر برنامه ضد ویروس شما امکان بررسی نقطه های بازگردانی System Restore را داشته باشد اجرای این بررسی را فراموش نکنید. به این ترتیب، اگر بدافزار نتواند خودش را در یک نقطه بازگردانی آرشیوی پنهان کند، در صورت نیاز به System Restore، با مسائل کمتری برخورد خواهید کرد.

پی نوشت ها :

1) backup
2) restore
3)driver
4)uninstall
5)malware
6)Registry
7) یک بخش مجازی از فضای ذخیره که با یک حرف نماینده دیسک متمایز می شود.
8) volume

منبع:نشریه ریز پردازنده، شماره 190.

<      1   2   3   4   5   >>   >