اگر درباره حریم خصوصی پیامهای eMail خود نگران هستید، دیگر می توانید این مشکل را برطرف نمائید. محافظت از مکاتبات بصورتی که محتویات آنها از دید هر فردی غیر از نویسنده و شخص دریافت کننده آنها مخفی بمانند، نسبتاً آسان و کاملاً رایگان شده است.
ما در این مقاله به شما نشان خواهیم داد که چگونه هر فردی می تواند از برنامه پست الکترونیکی Thunderbird برای محافظت از حریم خصوصی خود و آن هم تنها در سه مرحله محافظت نماید: بارگذاری برنامه رمز گذاری، نصب Thunderbird و سپس نصب یک برنامه الحاقی که باعث می شود آنها با هم کار کنند.
پیش از شروع کار، توجه داشته باشید که این نوع رمزگذاری تنها در صورتی کار خواهد کرد که هر دو طرف فرستنده و گیرنده پیام اقدام به نصب و راه اندازی نرم افزارهای مربوطه کرده باشند. بنابراین شاید بهتر باشد این مقاله را در اختیار افراد دیگری که مرتباً با آنها مکاتبه می نمائید نیز قرار دهید.

قدم 1

پیش از هر چیز باید نرم افزار GNU Privacy Guard را بارگذاری نمائید. ما متوجه شدیم که سایت وب Privacy Guard تا حدودی گیج کننده است. به همین دلیل، آسانترین روش برای دریافت نرم افزار مورد نظر، وارد کردن آدرس www.snipca.com/X47 در نوار آدرس مرورگرتان خواهد بود (توجه داشته باشید که X با حرف بزرگ نوشته شده است). هر گونه هشدار امنیتی را نادیده گرفته، بر روی کلید Save کلیک نموده، محلی را برای ذخیره سازی نرم افزار بارگذاری شده انتخاب کرده و نهایتاً یک بار دیگر بر روی Save کلیک نمائید. اگر ترجیح می دهید که خودتان این فایل را پیدا کنید، به آدرس www.gnupg.org رفته و بر روی لینک Binaries در سمت چپ صفحه کلید کلیک نمائید تا به بخش مربوطه از صفحه انتقال داده شوید. حالا لینکی با عنوان «compiled for Microsoft Windows 1,4,9 GnuPG» را پیدا کرده و برای شروع بارگذاری آن، بر روی لینک FTP سمت راست این عنوان کلیک نمائید. بر روی آیکن نرم افزار بارگذاری شده دوبار کلیک کنید تا نصب گردد و اگر ویندوز یک هشدار امنیتی را نمایش داده، صرفاً بر روی Run کلیک نمائید. سپس نرم افزار را با تنظیمات پیش فرض آن نصب کنید. تمام گزینه های پیش فرض را پذیرفته و سپس برای اتمام فرآیند نصب بر روی گزینه Finish کلیک نمائید.

قدم 2

سپس، برنامه پست الکترونیک Thunderbird را نصب کنید که یک جایگزین رایگان برای Outlook Express به حساب می آید. یکبار دیگر مرورگر وب خود را اجرا کرده و به آدرس www.mozillamessaging.com/thunderbird بروید. بر روی کلید Download کلیک نموده، از هشدارهای امنیتی صرفنظر کرده و برنامه را بر روی دسک تاپ خود بارگذاری نمائید. پس از اتمام بارگذاری، جهت نصب Thunderbird بر روی آیکن آن دوبار کلیک کرده و از اعلانهای مربوطه پیروی نمائید. تمام گزینه های پیش فرض را پذیرفته و در انتها بر روی کلید Finish کلیک کنید.

قدم 3

Tunderbird می تواند تنظیمات شما را از Outlook Express دریافت (Import) نماید. ما برای مقاصد خود نیازی به انجام اینکار نداریم، به همین دلیل گزینه «Dont import anything» را انتخاب کرده و بر روی کلید Next کلیک نمودیم. در صفحه Account Wizard، ما یک حساب کاربردی Gmail Google Mail) را راه اندازی کرده ایم. اگر شما از یک حساب کاربری eMail دیگر استفاده می کنید، تنظیمات اندکی متفاوت خواهند بود اما قاعده کلی آنها به یکدیگر شباهت دارد. بر روی کلید Next کلیک نمائید. جزئیات مربوط به حساب کاربری eMail خود (که می توانید آن را از سرویس دهنده پست الکترونیکی خود دریافت کنید) را وارد نموده و سپس مجدداً بر روی Next کلیک کنید. در انتها بر روی Finish کلیک نمائید تا حساب کاربری شما باز شده و email هایتان بارگذاری گردند.

قدم 4

اگر حساب کاربری eMail شما به یک کلمه عبور نیاز دارد، آن را وارد کرده و سپس بر روی Ok کلیک نمائید. یکبار دیگر بر روی OK کلیک کنید. حالا ما نرم افزارهای رمزگذاری و کلاینت eMail خود را راه اندازی کرده ایم. مولفه بعدی که باید به آنها اضافه شود، یک ضمیمه (Add-on) با نام Enigmail است که باعث می شود بتوانند با یکدیگر همکاری نمایند. بنابراین به مرورگر وب خود برگشته و به آدرس www.snipca.com/X36 بروید. در این سایت، گزینه Windows را بعنوان سیستم عامل انتخاب کرده و نسخه صحیح Thunderbird را انتخاب نمائید. بر روی لینک Download کلیک راست کرده و گزینه Save Target As را از منوئی که ظاهر می شود انتخاب نمائید.

قدم 5

Enigmail را بارگذاری کرده و پس از اتمام کار به Thunderbird برگردید. حالا بر روی منوی Tools کلیک نموده و گزینه Add-ons را انتخاب کنید. هنگامیکه جعبه محاوره ای Add-ons باز شد، بر روی کلید Install در گوشه پائین و سمت چپ آن کلیک نمائید. از فرامین فایل ویندوز برای یافتن محلی که Enigmail را در آنجا بارگذاری کرده اید استفاده نموده، آن را انتخاب کرده و سپس بر روی Open کلیک نمائید. به این ترتیب، جعبه محاوره ای نصب نرم افزار ظاهر خواهد شد. برای اضافه کردن Enigmail به نرم افزار Thunderbird بر روی کلید Install Now کلیک نمائید. در نهایت، بر روی کلید Restart Thunderbird کلیک کنید تا فرآیند نصب تکمیل گردد.

قدم 6

پس از راه اندازی مجدد Thunderbird، یک آیتم منوی جدید تحت عنوان OpnPGP را مشاهده خواهید کرد. روی این منو کلیک نموده و سپس گزینه Key Management را انتخاب کنید. اولین کاری که باید انجام دهیم این است که یک کلید را برای این حساب کاربری eMail راه اندازی کنیم تا بتوانیم آن را بعنوان مدرک هویت خودمان برای سایرین ارسال نمائیم. از آنجائیکه ممکن است بخواهیم کلیدهای دیگری را برای حسابهای کاربری متفاوتی راه اندازی کنیم و این ویزارد تنها یکبار اجرا می شود، گزینه پیکربندی دستی (Manual Configuration) را انتخاب کرده و سپس برروی Next کلیک نمائیم. حالا می توانید بر روی کلید Finish کلیک کنید. به این ترتیب جعبه محاوره ای Key Management باز می شود، حالا گزینه New Key Pair را از منوی Generate انتخاب نمائید.

قدم 7

اگر بیش از یک آدرس eMail بر روی سیستم شما وجود دارد، آدرس صحیح را از منوی Dropdown انتخاب کنید. سپس، یک کلمه رمز را ایجاد نموده و آن را دو بار در فیلدهای مربوطه وارد کنید. این کلمه رمز می تواند هر چیزی باشد اما باید آن را محرمانه نگهدارید (و البته نباید فراموشش کنید). اگر این کلمه رمز را فراموش نمائید، دیگر قادر به باز کردن eMail های رمزگذاری شده خود نخواهید بود. بطور پیش فرض کلید Enigmail پس از پنج سال منقضی می شود، گرچه می توانید مدت مذکور را در این مرحله تغییر دهید. پس از اتمام کار، بر روی کلید Generate Key کلیک نمائید.

قدم 8

هنگامیکه جعبه محاوره ای تائید باز شد، بر روی Yes کلیک نمائید. پس از چند لحظه، کلید ایجاد شده و Enigmail به شما توصیه می کند که چیزی تحت عنوان «Revocation Certificate» را ایجاد نمائید که می توانید از آن برای بی اعتبار نمودن کلید در صورت مفقود یا فاش شدن آن، استفاده کنید. این پیشنهاد مطمئناً ایده خوبی است پس بر روی Yes کلیک نمائید. از فرامین فایل ویندوز برای ذخیره سازی آن در محلی که به آسانی قابل یافتن باشد (مثلاً، دسک تاپ ویندوز) استفاده نمائید. برای نگهدای امن می توانید آن را به یک USB Flash انتقال دهید. برای تکمیل فرایند ایجاد گواهینامه (Certificate) کلمه رمز خود را وارد کرده و سپس بر روی OK کلیک نمائید.

قدم 9

یکبار دیگر بر روی OK کلیک نمائید. حالا از آنجاییکه برای ارسال و دریافت eMail های رمزگذاری شده به دو طرف نیاز است، اجازه بدهید فرض کنیم که دوست ما نیز از همین دستورالعملها پیروی کرده و مولفه های لازم را بر روی سیستم خود نصب نموده است. این بدان معنی است که هر یک از ما یک کلید عمومی را در اختیار داریم که ثابت می کند چه کسی هستیم و در عین حال یک کلمه رمز خصوصی را در اختیار داریم. حالا باید کلید عمومی خود را برای او فرستاده و بخواهیم تا اصالت آن را تائید نماید. بر روی منوی OpenPGP کلیک کرده و گزینه Key management را انتخاب نمائید. آدرس eMail دوست خود را انتخاب کرده و سپس گزینه Send Public Keys by email را از منو انتخاب نمائید. اطلاعات eMail را طبق روال همیشگی تکمیل کنید. توجه داشته باشید که کلید بعنوان یک پیوست (Attachment) به آن اضافه شده است. حالا بر روی کلید Send کلیک نمائید.

قدم 10

هنگامیکه پیام به سیسیتم طرف مقابل برسد، او باید بر روی پیوست آن کلیک راست کرده و گزینه Import OpenPGP Key را انتخاب نماید. پس از چند لحظه، یک جعبه محاوره ای تائید به او اعلام می کند که کلید دریافت شده است و زمانیکه او به پنجره Key Management بر می گردد، اضافه شدن کلید به فهرست را مشاهده خواهد کرد. شیوه های دیگری نیز برای تبادل و معتبر سازی کلیدها با استفاده از آنچه که «سرورهای عمومی» نامیده می شوند نیز وجود دارند که به eMail های آگاه به مسائل امنیتی امکان می دهند که کلیدهای عمومی خود را Upload نمایند تا هر فردی قادر باشد به آنها دسترسی پیدا کند. شیوه ای که ما در اینجا به تشریح آن پرداختیم برای دو کاربری که می خواهند بطور امن با یکدیگر مکاتبه داشته باشند، مناسب تر خواهد بود.

قدم 11

سپس، دوست ما باید صاحب کلید و اعتبار آن را تائید کند زیرا هیچ دلیلی برای پذیرش یک کلید از یک منبع مشکوک وجود ندارد. از آنجائیکه او می داند کلید از طرف ما فرستاده شده است، می تواند بر روی ورودی مربوطه در فهرست Key Management کلیک نموده و گزینه Sign Key را انتخاب کند. پس از باز شدن جعبه محاوره ای مربوطه، او می تواند بالاترین سطح اعتماد (I have done very careful checking) را انتخاب کرده و سپس بر روی کلید OK کلیک نماید. سپس، او یکبار دیگر در فهرست مربوطه بر روی آن کلیک راست کرده و سپس گزینه Set Owner Trust را انتخاب می نماید. در جعبه محاوره ای مربوطه، او باید صاحب کلید را از فهرست انتخاب کرده، گزینه "I trust ultimately" را فعال نموده و سپس بر روی OK کلیک کند.

قدم 12

زمانیکه هر دو طرف ارتباط کلیدهای عمومی خود را برای یکدیگر ارسال کرده و اصالت کلید طرف مقابل را تائید نمودند، می توانند تبادل eMail های رمزگذاری شده را آغاز کنند. کافی است یک پیام را طبق معمول ایجاد کرده، از نوار منو بر روی OpenPGP کلیک نموده، گزینه Encrypt Message را انتخاب کرده و نهایتاً بر روی کلید OK کلیک نمایند. این فرایند، پیام مورد نظر را رمزگذاری می نماید تا در صورتیکه فرد دیگری برای دسترسی به آن تلاش کرد، متن پیام بصورت بی معنی و ناواضح ظاهر شود که غیرقابل رمزگشائی خواهد بود.

قدم 13

مثل همیشه برای ارسال پیام بر روی کلید Sed کلیک نمائید. حالا جعبه محاوره ای Key Selection ظاهر خواهد شد. جعبه کنار نام شخص دریافت کننده را تیک زده و سپس بر روی OK کلیک نمائید، در طرف دیگر، وقتی دوست شما پیام را دریافت کرده و برای باز کردن آن تلاش می نماید، از او خواسته می شود تا کلمه عبوری که در هنگام راه اندازی کلید خود ایجاد کرده بود را وارد نماید.

قدم 14

حالا پیام رمزگشائی شده قابل مشاهده خواهد بود. موارد بسیار زیادی دیگری وجود دارند که در مورد رمزگذاری OpenPGP می توان به آنها اشاره کرد. اما برای آنکه دو نفر بتوانند پیامهای امنی را برای یکدیگر ارسال کنند، توضیحات این مقاله نقطه شروع کاملاً مناسبی خواهد بود. نکته آخر اینکه، هر وقت کامپیوتر خود را برای 5 دقیقه در حالت بیکاری رها کنید، OpenPGP بطور پیش فرض کلمه عبور شما را درخواست خواهد کرد. شما می توانید این وضعیت را با کلیک بر روی منوی OpenPGP و انتخاب گزینه Preferences تغییر دهید. از آنجائیکه به آسانی می توان زمان بیکاری تنظیم شده را افزایش دهید، OpenPGP دیگر دائماً کلمه عبور را از شما درخواست نخواهد کرد.
منبع: بزرگراه رایانه، شماره 123

اگر تاکنون هر چیزی را در ویندوز Copy و Paste کرده باشید (برای مثال، یک عکس دیجیتال و یا یک پیام از متن داخل Notepad)، پس از Clipboard ویندوز استفاده کرده اید. شما می توانید آن را بعنوان یک مجموعه از کاغذهای بریده شده در نظر بگیرید که هر بار می تواند تنها شامل یک قطعه کاغذ باشد: هنگامیکه شما از فرمان Copy در هر نرم افزاری کاربردی ویندوز استفاده می کنید، سوژه به Clipboard کپی شده و برای چسباندن (Paste) در محل دیگری آماده است. اگر پیش از چسباندن این سوژه اقدام به کپی کردن موضوع دیگری نمائید، Clipboard از آیتم قبلی صرفنظر می کند تا برای سوژه جدید جا باز شود. با اینحال، اگر از مجموعه آفیس مایکروسافت استفاده می کنید، می توانید از جایگزین انعطاف پذیرتر آن بهره گیری نمائید: Office Clipboard. ما در این مقاله به بررسی رابطه این ابزار با Clipboard، تفاوتهای آنها با یکدیگر و نهایتاً مزایای استفاده ازClipboard آفیس خواهیم پرداخت. ما در این مقاله بر روی آفیس 2003 تمرکز خواهیم داشت، گرچه عملیات انجام شده اساساً در نسخه 2007 این مجموعه نیز مشاهده خواهد بود.

قدم 1

مزیت اصلی Clipboard آفیس در مقایسه با Clipboard ویندوز در این است که می تواند تا 24 آیتم را در خود نگهداری کند. این ابزار در عین حال بر روی تمام نرم افزارهای کاربردی اصلی آفیس نیز کار می کند، بنابراین شما می توانید تا 24 آیتم را از یک صفحه گسترده Excel کپی کرده و سپس آنها را در Word بچسبانید. با اینحال، Clipboard آفیس بطور پیش فرض فعال نمی شود، بنابراین تا زمانیکه آن را فعال نکرده اید به کپی کردن و چسباندن تنها یک آیتم در هر مرحله، محدود خواهد ماند. خوشبختانه فرآیند فعال سازی این ویژگی بسیار آسان و ساده است. یکی از نرم افزارهای کاربردی آفیس را اجرا نمائید (ما در اینجا با Word کار می کنیم)، بر روی منوی Edit کلیک نموده و سپس گزینه Office Clipboard را انتخاب کنید. بعنوان یک روش جایگزین، کلید Ctrl را بر روی صفحه کلید خود پائین نگهداشته و به سرعت دو بار کلید C را فشار دهید.

قدم 2

Clipboard آفیس در یک Task Pane در سمت راست پنجره نرم افزار کاربردی شما ظاهر خواهد شد. از آنجائیکه ما هنوز هیچ چیزی را در آن کپی نکرده ایم، این بخش کاملاً خالی است. همچنین توجه داشته باشید که یک آیکن Office Clipboard نیز به ناحیه Notification Area نوار Taskbar ویندوز اضافه می شود. با اضافه شدن آیتمها به Clipboard آفیس، پیامهای خلاصه ای در بالای این آیکن ظاهر خواهند شد و چوبخط فعلی آن (حداکثر تا 24 مورد) را نشان می دهند.

قدم 3

پس از فعال سازی، اضافه کردن آیتمها به Clipboard آفیس درست همانند اضافه کردن چیزی به Clipboard ویندوز خواهد بود. کافی است از فرمان استاندارد Copy و یا میان بر صفحه کلید عادی آن استفاده نمائید. بنابراین، بخش مورد نظرخود برای کپی کردن را انتخاب کرده و سپس گزینه Copy را از منوی Edit نرم افزار کاربردی انتخاب نمائید. شما در عین حال می توانید پس از انتخاب سوژه مورد نظرخود ترکیب کلیدهای Ctrl و C را فشار دهید.

قدم 4

آیتم کپی شده بلافاصله در Task Pane مربوط به Clipboard آفیس ظاهر خواهد شد. این اولین آیتم است و در بالای فهرست قرار می گیرد، در نتیجه می تواند به هر نرم افزار کاربردی دیگری (نه صرفاً نرم افزارهای کاربردی آفیس) انتقال یابد زیرا یک کپی از آن در Clipboard ویندوز نیز وجود دارد. برای انجام اینکار، کافی است از فرمان استاندارد Paste و یا میان بر صفحه کلید مربوطه استفاده نمائید (گزینه Paste منوی Edit و یا فشار ترکیب کلیدهای Ctrl و V). با اینحال، برای مشاهده مزایای Clipboard آفیس باید آیتمهای بیشتری را به آن کپی کنید. بنابراین حالا با استفاده از همان روشی که قبلاً توضیح دادیم، آیتمهای بیشتری را کپی نمائید.

قدم 5

ما دو آیتم دیگر را کپی کرده ایم: یک عکس دیجیتال و مجموعه ای از سلولهای یک صفحه گسترده Excel، توجه داشته باشید که در کنار هر یک از این آیتمها یک آیکن کوچک قرار گرفته است که نوع مضمون آن را نشان می دهد (قطعه کپی شده از Word دارای یک آیکن کوچک Word است، سلولهای Excel با یک آیکن کوچک از همین نرم افزار کاربردی مشخص شده اند و تصویر مورد نظر ما نیز یک آیکن عکس را در کنار خود دارد). با اضافه شدن آیتمهای جدید، آیتمهای قدیمی تر به پائین فهرست جابجا می شوند، به یاد داشته باشید که تنها بالاترین آیتم در این فهرست عملاً در Clipboard ویندوز وجود دارد و برای چسباندن در هر نرم افزار کاربردی دیگر ویندوز قابل دسترسی خواهد بود. بعبارت دیگر، آیتمهای پائین تر تنها در Clipboard آفیس قابل دسترسی هستند و تنها در نرم افزارهای کاربردی آفیس قابل چسباندن خواهند بود.

قدم 6

برای نمایش این فرآیند، ما به نرم افزار کاربردی Excel سوئیچ نموده و یک صفحه گسترده خالی را باز می کنیم. اگر از فرمان Paste منوی Edit (و یا میان بر Ctrl+v) استفاده کنیم، سلولهای Excel که قبلاً آنها را کپی کرده بودیم در اینجا چسبانده خواهند شد، زیرا آنها در بالای فهرست Clipboard آفیس قرار گرفته اند. با اینحال، از آنجائیکه ما در Excel (و یا بعبارت ساده تر، یکی دیگر از نرم افزارهای کاربردی آفیس) قرار داریم، می توانیم Clipboard آفیس را فعال کرده و تصمیم به چسباندن یک آیتم پائین تر در فهرست آن را بگیریم. این بخش را با نگهداشتن کلید Ctrl و دوبار ضربه زدن بر روی کلید C و یا با انتخاب گزینه Office Clipboard از منوی Edit احضار نمائید. حالا، هر یک از آیتمهای داخل Task Pane مربوطه را انتخاب کرده و صرفاً بر روی آن کلیک نمائید تا چسبانده شود.

قدم 7

به یاد داشته باشید که Clipboard آفیس حداکثر 24 آیتم را در خود نگهداری می کند. شما می توانید پیامهای نشان دهنده تعداد باقیمانده آیتمهای قابل کپی را در Notification Area نوار Taskbar مشاهده کنید. اگر برای کپی کردن آیتم بیست و پنجم تلاش نمائید، به شما هشدار داده خواهد شد که اولین آیتم کپی شده به این لیست بطور خودکار از آن حذف می گردد. این وضعیت غیرقابل اجتناب است، بنابراین بهتر است مراقب شمارش آیتمهای مورد نظر خود باشید. شما می توانید با حذف آیتمهای قدیمی که دیگر به آنها نیازی ندارید، برای آیتمهای جدیدتر جا باز کنید. برای این منظور بر روی آیتم مورد نظر در Clipboard آفیس کلیک راست کرده (یا بر روی فلش رو به پائین کنار آن کلیک نموده) و سپس گزینه Delete را انتخاب کنید. بعنوان یک روش جایگزین، می توانید بر روی کلید Clear All در بالای این بخش کلیک نمائید تا تمام آیتمهای کپی شده، حذف گردند.

قدم 8

با افزایش طول فهرست Clipboard آفیس، یک نوار لغزنده در سمت راست آن ظاهر خواهد شد. شما می توانید از این نوار برای حرکت به بالا یا پائین در فهرست مذکور استفاده نمائید. همچنین، در صورت تمایل می توانید محل Clipboard آفیس را تغییر دهید. برای انجام اینکار، بر روی خط عمودی کوچکی که از 4 نقطه تشکیل شده و در نوار هدر Clipboard آفیس قرار دارد کلیک راست نموده، کلید ماوس را پائین نگهداشته و سپس آن را به محل جدیدی بکشید. حالا می توانید Clipboard آفیس را بصورت شناور در هر محلی در داخل پنجره نرم افزار کاربردی مربوطه قرار داده و یا آن را به هر یک از 4 حاشیه این پنجره الصاق نمائید. وقتی Clipboard آفیس در محل مورد نظر شما قرار گرفت، کلید سمت چپ ماوس را رها کنید.

قدم 9

برای تغییر جنبه های رفتاری Clipboard آفیس، بر روی کلید Options کلیک نمائید. برای مثال، گزینه «Show Office Clipboard Automatically» را فعال کنید تا Clipboard آفیس همیشه نمایش داده شود. به همین ترتیب، می توانید پیامهای وضعیت Notification Area را از اینجا غیرفعال نمائید (موضوعی که ما الزاماً آن را به شما توصیه نمی کنیم).

قدم 10

در انتها اجازه بدهید یک هشدار احتیاطی را مطرح کنیم. همانطور که در هنگام کپی کردن بیش از 24 آیتم هیچ هشداری در مورد حذف اقلام قبلی ظاهر نخواهد شد، اگر تمام نرم افزارهای کاربردی آفیس را ببندید نیز کل محتویات Clipboard آفیس حذف می گردند. بعبارت دیگر، برای حفظ محتویات Clipboard آفیس، حداقل یکی از نرم افزارهای کاربردی آن باید باز بماند.
منبع:بزرگراه رایانه، شماره 123.

همه ما اطلاعات دیجیتالی داریم که می خواهیم آنها را خصوصی نگهداریم،ازیک سند Word مملو از یادداشتهای سازمانی گرفته درباره یک جلسه غافلگیرکننده گرفته تا فایلها و فولدرهای کاری که حاوی اعداد و ارقام حساس تجاری هستند.اما روش محافظت از اینگونه داده ها و دور نگهداشتن آنها از چشم افراد فضول، همیشه آشکار به نظر نمی رسد.
برای مبتدیان،باید بگوئیم که راه های بسیار متفاوتی برای خصوصی نگهداشتن فایلها و فولدرها وجود دارند. در عین حال، بعضی از گزینه های قابل دسترسی در ویندوز XP، دیگر در ویندوز ویستا پیاده سازی نشده اند( و بالعکس). بنابراین، یافتن نقطه شروع صحیح می تواند تا حدودی دشوار باشد. ما در این مقاله به بررسی تکنیکهای مختلف برای محافظت از فایلها و فولدرهائی خواهیم پرداخت که شما ترجیح می دهید تنها توسط چشمان خودتان دیده شوند.

نقطه شروع

کارخود را با تصمیم گیری درباره اینکه می خواهید به چه چیزی دست پیدا کنید، آغاز نمائید. برای بعضی از کاربران، مشکلات حریم خصوصی در استفاده از کامپیوتر، به ذخیره سازی فایلهای شخصی محدود می شود.البته ما تصمیم نداریم بطورگسترده ای دراین حوزه صحبت کنیم زیرا اطمینان از حفظ حریم خصوصی بر روی یک PC که به خود شما تعلق ندارد،بسیاردشوار خواهد بود. بعلاوه،اینکار می تواند برخلاف خط مشیهای تعیین شده توسط کارفرمای شما برای استفاده از سیستم باشد.بهتر است خط مشی های مربوطه را بررسی نمائید .توصیه ما این است که فایلهای شخصی یا خصوصی خود را بر روی یک PC کاری نگهداری نکنید.
تمرکز ما در این مقاله بر روی محافظت از فایلهائی است که بر روی یک PC اشتراکی خانگی و یا سیستمی که برای سایر اعضای خانه نیز قابل دسترسی می باشد، ذخیره شده اند.
یک روش آشکار برای جلوگیری از دسترسی سایرین به فایلها و فولدرهای خصوصی ذخیره شده بر روی یک PC اشتراکی،ایجاد یک حساب کاربری جداگانه برای هریک از افرادی است که به کامپیوتر دسترسی دارند. با اینحال اگر اینکار را بطور نادرست انجام دهید، تمام احساس امنیتی که دراین روش وجود دارد از بین خواهد رفت.
کلید اصلی در این روش، شناخت و درک انواع مختلف حسابهای کاربری است. هر دو سیستم عامل ویندوز ویستا و XP دو نوع حساب کاربری را ارائه می کنند: سرپرست کامپیوتر(Computer Administrator) و کاربر استاندارد. کاربران استاندارد( که در ویندوز XP تحت عنوان کاربران محدود شده یا Limited User شناخته می شوند) می توانند کلمات عبور Login و آیکنهای شخصی خود را تغییر دهند،از نرم افزارهای کاربردی نصب شده برای تمام کاربران استفاده کنند و اسناد جدیدی را ایجاد یا ذخیره سازی نمایند، اما این تمام ماجرا است. از آنجائیکه یک حساب کاربری استاندارد یا محدود شده دارای یک کلمه عبور مخصوص به خود می باشد( که صاحب حساب کاربری می تواند آن را تغییر دهد)،ممکن است این باور به آسانی در ذهن کاربر مربوطه ایجاد شود که فایلها و فولدرهای او بطور امنی در پشت این کلمه عبورمحافظت شده اند، اما این تصور کاملاً نادرست است.

ایجاد یک حساب کاربری سرپرستی

هر کامپیوترمبتنی بر ویندوز بایستی حداقل یک حساب کاربری سرپرستی داشته باشد.کاربری که بعنوان یک سرپرست Login کرده است، می تواند به تمام بخشهای PC دسترسی داشته باشد.بعبارت دیگر، سرپرستان برای مشاهده فایلها و فولدرهائی که توسط کاربران استاندارد یا محدود ایجاد شده اند،نیازی به کلمات عبور حسابهای کاربری آنها نخواهند داشت.صاحبان حسابهای کاربری استاندارد یا محدود می توانند از مشاهده فایلهای شخصی خود توسط سایرحسابهای کاربری استاندارد یا محدود جلوگیری نمایند، اما داستان به همین جا ختم می شود. برای انجام اینکار در ویندوز XP،بر روی فولدر مورد نظر( احتمالاً My Documents) کلیک راست نموده، گزینه Properties را انتخاب کرده، در پنجره محاوره ای جدید به برگه Sharing رفته و سپس گزینه Make this folder Private را فعال نمائید. کاربران ویندوز ویستا نیازی ندارند که در این مورد نگران باشند، زیرا فولدرهای ذخیره شده درحسابهای کاربری استاندارد بطور پیش فرض « خصوصی» هستند( اما هنوز برای سرپرستان قابل دسترسی خواهند بود).

تله های سرپرستان

اگریک PC اشتراکی دارای بیش از یک حساب کاربری دسترسی باشد( مثلاً یک حساب سرپرستی برای هر یک از والدین)، تمام شرایط خصوصی از بین می رود. هر فولدری که پدربعنوان یک فولدر خصوصی علامتگذاری کرده باشد، قطعاً برای صاحبان حسابهای کاربری استاندارد یا محدود( نظیرفرزندان) غیر قابل دسترسی خواهد بود،اما ازآنجائیکه مادر خانواده نیز یک حساب کاربری سرپرستی در اختیار دارد، می تواند هرزمان که مایل باشد به فولدرهای پدرنگاهی بیندازد.
چطور؟ خوب هر دو سیستم عامل ویندوز ویستا و XP حتی از دسترسی مستقیم یک سرپرست به فایلها و فولدرهای خصوصی سرپرست دیگرجلوگیری می کنند. با اینحال، ازآنجائیکه یک سرپرست قدرت مدیریت هریک ازحسابهای کاربری را در اختیاردارد، تمام کاری که باید انجام دهد این است که یک کلمه عبور جدید را برای حساب کاربری مورد نظر ایجاد کرده و سپس با استفاد از آن Login نماید.
بنابراین در مواقعی که یک PC توسط افراد مختلفی به اشتراک گذاشته شده است، نباید حسابهای کاربری را بعنوان یک روش امن برای خصوصی نگهداشتن فایلها و فولدرهای خود در نظر بگیرید، مگر آنکه PC مورد نظر تنها یک حساب کاربری سرپرستی داشته و این حساب نیز تحت کنترل شما باشد.

امنیت ساده تر

تا اینجا ما بر روی ویژگیهای حریم خصوصی(Privacy) وابسته به حسابهای کاربری ویندوز تمرکز کردیم. احتمالاً متوجه شده اید که تا وقتی تنها سرپرست موجود بر روی یک PC مبتنی بر ویندوز نباشید،نمی توانید به این ویژگیها تکیه نمائید.بنابراین، یک کاربر متوسط یک PC اشتراکی چگونه می تواند تضمین نماید که فایلهای خصوصی او « خصوصی» باقی خواهند ماند؟
خوب، دراولین وهله بد نیست گزینه های قابل دسترسی در نرم افزار مورد استفاده خود را بررسی کنید. برای مثال، در مجموعه آفیس مایکروسافت این امکان وجود دارد که کلمات عبوری را به اسناد جداگانه Word ( یا صفحات گسترده Excel و امثالهم) اضافه کنید. انجام اینکار بسیارساده بوده و به این معنی است که حتی صاحبان حسابهای کاربری استاندارد یا محدود نیز می توانند سطحی از حریم خصوصی را پیرامون فایلهای شخصی خود ایجاد نمایند.
برای مثال،به منظورمحافظت از یک سند Word 2003 با کلمه عبور،گزینه Save As را از منوی File انتخاب کنید. حالا بر روی Tools کلیک کرده و در منوی Drop-down بر روی Security Options کلیک نمائید. در این قسمت می توانید کلمه های عبوری را برای هر دو مورد باز کردن سند مورد نظر( امن ترین روش) و یا ویرایش یک سند( که از باز شدن سند توسط فرد دیگری جلوگیری نمی کند،اما اجازه نمی دهد که تغییراتی بر روی سند شما اعمال گردد) تنظیم کنید.همچنین اگر واقعاً درباره حریم خصوصی خود نگران هستید، می توانید بر روی کلید Advanced کلیک نموده و سپس یک نوع رمزگذاری ( Encryption) قدرتمند را انتخاب کنید. کاربران Word 2007 باید بر روی گوی Office کلیک نموده، گزینه Prepare را انتخاب کرده و سپس بر روی Encrypt Document کلیک نمایند.
شما می توانید روش مذکور را تقریباً با همین شیوه در تمام نرم افزارهای کاربردی آفیس مایکروسافت اعمال نمائید. با اینحال، باید درنظر داشته باشید که روش مذکور صرفاً ازمحتویات یک سند در برابر دیده شدن محافظت می کند.یک سرپرست کامپیوترهنوز می تواند نام فایل شما را مشاهده کند. بنابراین اگر مخفیانه در حال بروزرسانی یک دفترچه خاطرات بر روی یک کامپیوتر کاری هستید، به یاد داشته باشید که ذخیره سازی سند با نام « Bobُs updated CV.doc» می تواند دست شما را برای هر فردی که به آن نگاهی بیندازد، رو کند.

فشرده سازی

اگر یک نرم افزارکاربردی ویژگیهای محافظت با کلمه عبور و یا گزینه های مشابهی را دراختیار شما قرار نمی دهد، هنوز راه هائی برای قرار دادن فایلها و فولدرها درپشت کلمات عبور وجود دارند. نکته جالب اینجا است که ویندوز XP در این زمینه عملاً از قابلیتهای بیشتری در مقایسه با ویندوزویستا برخورداراست.
هر دو سیستم عامل ویندوز ویستا و XP به کاربران امکان می دهند تا فایلها و فولدرهای خود را فشرده سازی کرده و آنها را به فایلهائی با یک پسوند.zip تبدیل نمایند.بهترین کاربرد این قابلیت، صرفه جوئی درفضای ذخیره سازی دیسک با بایگانی فایلها و فولدرهای قدیمی در یک فایل فشرده سازی شده است تا فضای کمتری را بر روی درایو دیسک سخت شما اشغال کنند،اما فایلهای zip درعین حال می توانند با کلمات عبور محافظت شوند. مشکل اینجا است که مایکروسافت به دلایل نامعلومی توانائی محافظت از فایلهای Zip با یک کلمه عبور را از ویندوز ویستا حذف نموده است.بنابراین، کاربران ویندوز ویستا می توانند فایلهای فشرده سازی شده Zip را ایجاد کنند،اما بدون استفاده از یک نرم افزار اضافی نمی توانند کلمه عبوری را به این آرشیوهای خود اضافه نمایند. از سوی دیگر، کاربران ویندوز XP قادر به انجام اینکار خواهند بود، هر چند که انجام آن اندکی پیچیده است.
ابتدا بر روی فایل یا فولدری که قرار است فشرده سازی شود، کلیک راست کنید. در منوئی که بازمی شود گزینه Send To را انتخاب کرده و سپس بر روی Compressed (zipped) Folder کلیک نمائید .ویندوز XP حالا اقلام انتخاب شده توسط شما را به یک فایل با پسوند.zip تبدیل خواهد کرد. بر روی فایلی که جدیداً ایجاد شده کلیک راست نموده و گزینه Explorer را انتخاب کنید: اینکار باعث می شود که فایل zip باز شده و محتویات آن در پنجره Windows Explorer نمایش داده شوند. حالا گزینه Add a Password را از منوی File انتخاب کنید. کلمه عبور مورد نظر خود را وارد کرده و سپس بر روی OK کلیک نمائید. به یاد داشته باشید که نام فایل zip شما هنوز قابل مشاهده خواهد بود، بنابراین بهتر است از انتخاب عناوین فاش کننده خودداری نمائید.کاربران ویندوز ویستا نمی توانند کلمات عبوری را به فایلهای zip خود اضافه کنند، اما خوشبختانه انبوهی از نرم افزارهای طرف ثالث برای کمک به آنها وجود دارند. نرم افزار Winzip یکی از مشهورترین یوتیلیتی های zip به حساب می آید. اگر ترجیح می دهید از یک نرم افزار رایگان استفاده کنید، Zipgenius می تواند یک جایگزین بسیار خوب برای آن باشد. ما Zipgenius را به کاربران ویندوز XP نیز توصیه می کنیم زیرا کار فشرده سازی فایلها و اضافه کردن کلمه عبور به آنها را بسیار آسانتر می نماید. توجه داشته باشید که اگر شما از یک حساب کاربری استاندارد یا محدود استفاده می کنید، قادر به نصب نرم افزارهای اضافی نخواهید بود زیرا این امتیاز برای سرپرستان سیستم رزرو شده است.

امنیت اضافی

امیدواریم این موضوع را به اندازه کافی روشن کرده باشیم که چرا بعنوان یک کاربر ویندوز بسیار ابلهانه است که تصور نمائیم یک کلمه عبور حساب کاربری می تواند یک سطح جدی از حریم خصوصی را تامین نماید. صاحبان حسابهای کاربری سرپرستی ویندوز می توانند تا حدودی درباره امن بودن فایلها و فولدرهای خود در برابر صاحبان حسابهای کاربری استاندارد یا محدود آسوده باشند، اما اگر یک حساب کاربری سرپرستی ثانویه را به این معادله اضافه کنید، حریم خصوصی از بین خواهد رفت. صاحبان حسابهای کاربری استاندارد یا محدود تقریباً هیچ حریم خصوصی ندارند، مگر آنکه خودشان آن را ایجاد نمایند. بعنوان یک کاربر استاندارد یا محدود، امکان نصب نرم افزارهای اضافی برای این گروه وجود نخواهد داشت. اما همانطور که دیده ایم، هنوز راه هائی برای تضمین یک سطح معین از حریم خصوصی وجود دارند. استفاده از ویژگیهای امنیتی سطح نرم افزار کاربردی در جاهائی که چنین امکاناتی وجود دارند( نظیر اسناد محافظت شده با کلمه عبور در مجموعه آفیس مایکروسافت ) و یا استفاده از قابلیتهای فشرده سازی ویندوز XP برای قرار دادن فایلها و یا فولدرهای حساس در پشت یک کلمه عبور، از این جمله اند.
در نهایت، به یاد داشته باشید که خود صحنه نمایشگرکامپیوتر نیز می تواند یک ریسک امنیتی درمحیطهای اشتراکی باشد. اگر یک سند حساس را بر روی چنین نمایشگری باز بگذارید، هر شخصی می تواند وقتی شما پشت سیستم حضور ندارید به مشاهده آن بپردازد.بنابراین همیشه پیش ازآنکه میز کارتان را ترک کنید،تمام اسناد خصوصی خود را ببندید. درعین حال، ویندوز را وادار کنید تا هنگام خروج ازیک محافظ صفحه نمایش( Screensaver) کلمه عبورLogin را درخواست نماید. برای این منظور، بر روی دسک تاپ ویندوز خود کلیک راست کرده و سپس گزینه Properties را انتخاب نمائید. در جعبه محاوره ای جدید به برگه Screen Saver رفته و گزینه «On Resume,password protect» را فعال کنید. این تکنیک به خودی خود یک روش فوق العاده امن به حساب نمی آید، اما می تواند افراد کنجکاو را از اطلاعات شما دور نگهدارد.
منبع:نشریه بزرگراه رایانه، شماره 124

با وجود آنکه اینترنت یک ابزار تحقیقاتی شگفت انگیز به حساب می آید،اما واقعاً به آسانی می تواند از مسیر خود خارج گردیده و انبوهی از Bookmark های صفحات مرتبط با یک سوژه خاص را انباشته نماید. با اینحال، ممکن است لیبل گذاری این Bookmarkها چندان خوب انجام نشده باشد.
بعضی ازمردم،مشکل مذکور را با استفاده ازیک Bookmark Manager حل می کنند و گروه دیگری با یک برنامه Sticky Notes .ما دراین مقاله به بررسی ابزاری خواهیم پرداخت که بعضی ازبهترین ویژگیهای هر دو راه حل مذکور را با یکدیگر ترکیب کرده و به شما امکان می دهد تا یک بخش ازمتن یک سایت وب را همزمان با آدرس صفحه مورد نظر ضبط کنید.متن توصیفی،به یاد سپردن موضوع صفحه وب را آسان تر نموده و لینک وب نیز دسترسی سریع به آن را امکانپذیر خواهد نمود. ما در این مقاله به بررسی یک برنامه رایگان ویندوز با نام Quotepad خواهیم پرداخت.

قدم 1

کاررا با اجرای یک مرورگر وب آغاز کرده،آدرس http://quotepad.info را در نوار آدرس آن وارد نموده و سپس کلید Enter را فشار دهید. وقتی سایت مورد نظربارگذاری شد، بر روی لینک Download کلیک نموده(این نرم افزار در حال حاضر در نسخه 2،2 خود می باشد) و سپس گزینه Save را از جعبه محاوره ای File Download انتخاب کنید. در صفحه بعدی، محلی را برای ذخیره سازی فایل بارگذاری شده انتخاب کرده و سپس بر روی کلید Save کلیک نمائید. فایل مورد نظر بسیار کوچک است و بارگذاری آن تنها چند لحظه طول خواهد کشید.

قدم 2

Quotepad بصورت یک فایل فشرده سازی شده بارگذاری خواهد شد، اما ویندوز همه چیز را درباره این نوع فایل می داند، پس برای ادامه کار صرفاً فایل مربوطه را یافته و بر روی آن دو بار کلیک نمائید. هنگامیکه پنجره مربوطه باز شد، آیکن Setup را پیدا کرده و بر روی آن دو بار کلیک نمائید. از هشدارهای امنیتی صرفنظر نموده و بر روی گزینه Run کلیک کنید. پس ازآغاز ویزارد، از اعلانهای آن پیروی کرده ، تنظیمات پیش فرض و همچنین توافقنامه مجوز را بپذیرید( در صورتی که مایل باشید، گزینه ای برای نصب این برنامه بر روی یک درایو USB در اختیارتان قرار دارد) و سپس بر روی کلید Finish کلیک نمائید. زبان مقتضی خود را انتخاب نموده، گزینه « Do not show again» را فعال کرده و سپس بر روی OK کلیک نمائید.

قدم 3

پس ازیک لحظه، پنجره Quotepad ظاهر خواهد شد. بطور پیش فرض، این پنجره تقریباً در قسمت بالا و سمت راست صفحه نمایش قرار گرفته و به حاشیه دسک تاپ شما چسبیده است. هنگامیکه نشانگر ماوس خود را از این پنجره دور می کنید، تقریباً ناپدید شده و تنها یک نوار نارنجی رنگ باریک بر روی حاشیه سمت راست صفحه نمایش را از خود باقی می گذارد. اگر نشانگرماوس را بر روی این نوار حرکت دهید، پنجره مجدداً ظاهر خواهد شد. شما می توانید یادداشتهائی را مستقیماً در این پنجره تایپ نموده و یا آنها را از یک سایت وب کپی کنید.اجازه بدهید استفاده از آن را آغاز کنیم.

قدم 4

حالا ما به یک سایت مرتبط با چادرهای مسافرتی می رویم. ما اطلاعات جالبی را درباره یک چادر سبک وزن پیدا کرده ایم که می خواهیم بعداً باز هم به آن مراجعه نمائیم. بنابراین، می توانید متن مورد نظر را با مکان نما و استفاده از کلید Shift انتخاب کرده، کلیدهای Ctrl و Q را بطور همزمان برای کپی شدن متن انتخاب در یک یادداشت جدید Quotepad فشار داده، سپس دریک خط سوژه خالی کلیک نموده و عنوانی نظیر « Camping-Tarpent» را وارد کرده و نهایتاً برای تکمیل یادداشت جدید بر روی OK کلیک نمائیم.

قدم 5

به اضافه کردن کلیپهائی از سایتهای وب مختلف ادامه داده و یا صرفاً بر روی یادداشت بالائی (که یک Placeholder به حساب می آید)کلیک نموده و یادداشت جدیدی را تایپ کنید.این روش به شما کمک می کند تا یک عنوان توصیفی را برای هر یادداشت وارد نمائید.برای مثال،همه یادداشتهای مربوط به گردش ما درتعطیلات شامل عبارت «Camping» هستند. ارتفاع پنجره Quotepad را با کشیدن لبه های بالائی یا پائینی آن تغییردهید.با افزایش تعداد یادداشتهای ذخیره شده،برنامه یک نوار Scroll را به پنجره خود اضافه می کند. برای آنکه تنها یادداشت های مرتبط با یک موضوع خاص نمایش داده شوند،بر روی آیکن ذره بین کلیک کرده و عنوان مورد نظر خود را درجعبه خالی Filter تایپ نمائید.

قدم 6

استفاده ازفرمان Filter در عین حال به شما امکان می دهد تا صرفاً یادداشتهائی را مشاهده کنید که حاوی عبارت جستجو هستند. برای مثال، ما در اینجا تایپ عبارت« hammock» را آغاز کرده ایم و Quotepad تمام یادداشت ها را به استثنای یکی از آنها که ما از سایت وب hammock-camping کپی کرده بودیم، مخفی می نماید . بر روی آیکن لینک وب در گوشه پائین و سمت راست یادداشت کلیک کنید. هنگامیکه آدرس سایت وب در یک پنجره Pop-up ظاهر شد، بر روی آن کلیک کنید تا صفحه وب مربوطه در یک برگه جدید در مرورگر وب شما بارگذاری گردد.

قدم 7

Quotepad در عین حال به شما امکان می دهد تا آلارمهائی را به یادداشتهای بخصوص اضافه کنید. برای اینکار، بر روی آیکن سنجاق در نوار عنوان برنامه کلیک نمائید تا به دسک تاپ شما الصاق گردد( به این ترتیب دیگر مرتباً مخفی نخواهد شد)، سپس منوی برنامه را با کلیک برروی مثلثی که در سمت چپ نوار عنوان برنامه قرار دارد، باز کنید. گزینه New reminder را از منو انتخاب کرده و سپس هنگامیکه جعبه محاوره ای مربوطه بازشد، یک تاریخ و ساعت برای آلارم و همچنین یک موضوع و کمی متن توصیفی را برای آن وارد نمائید.Quotepad از هر دو نوع آلارم On-Off و تکرار شونده پشتیبانی می کند. وقتی کارتان در اینجا به پایان رسید، بر روی OK کلیک نمائید.

قدم 8

صرفنظر از اینکه Quotepad به دسک تاپ الصاق شده است یا خیر، جعبه محاوره ای آلارم در تاریخ و ساعت تنظیم شده توسط شما ظاهر گردیده و بطور خودکار بر روی تمام پنجره های باز دیگر قرار می گیرد( صرفنظر از اینکه چه برنامه های دیگری در حال اجرا هستند).شما می توانید آلارم را با انتخاب یک زمان جدید از منوی Dropdown پائین این جعبه محاوره ای، ویرایش تنظیمات به تعویق انداخته، آن را با کلیک بر روی کلید Change reminder ویرایش کرده و یا با کلیک بر روی کلید OK تائید نمائید. گزینه آخر باعث می شود که آلارم مرخص گردیده و جعبه محاوره ای مربوطه نیز بسته شود.

قدم 9

پیش از آنکه صحبت خود را به پایان برسانیم، اجازه بدهید به چند نکته دیگر نیز اشاره کنیم. یکبار دیگر منوی برنامه را باز کرده و اینبار گزینه Settings را انتخاب نمائید. شما از اینجا می توانید راه اندازی شدن (یا نشدن) Quotepad با ویندوز، دسترس پذیری آن از Notification Area سمت راست Taskbar و یا ترکیبهای کلید برای شکار متن از صفحات وب و نظایر آنها را پیکربندی کنید. در عین حال بد نیست بر روی برگه Main Window کلیک نموده و احتمالاً الگوهای رنگی مختلف را بررسی کرده یا اندازه متن را برای نمایش یادداشتهای بیشتر تغییر دهید.

قدم 10

درنهایت، بر روی برگه Database کلیک در جعبه محاوره ای Quotepad Settings کلیک نمائید. این بخش امکان ایجاد یک بانک اطلاعاتی جدید برای ذخیره سازی یادداشتهای مربوط به یک پروژه خاص را در اختیار شما قرار می دهد( تفکیک پروژه ها در بانکهای اطلاعاتی متفاوت، به افزایش سرعت جستجو و عملکردهای شما کمک خواهد کرد). شما در عین حال می توانید در این برگه از بانک اطلاعاتی جاری به بانک دیگری که قبلاً ایجاد کرده اید، سوئیچ نمائید. امکان تهیه کپی پشتیبان از بانکهای اطلاعاتی ایجاد شده نیز وجود خواهد داشت.
منبع:نشریه بزرگراه رایانه، شماره 124

این روزها پر کردن فرمهای آنلاین به یک امر متداول تبدیل شده است. متاسفانه، بعضی از سایتهای وب سرویسهای آنلاین اصرار دارند که بازدیدکنندگان آنها فرمهائی را پیش از پر کردن آنها بصورت دستی، بارگذاری و چاپ نموده و سپس فرم تکمیل شده را با پست برای آنها برگردانند. این وضعیت می توانند آزاردهنده و وقتگیر باشد، خصوصاً برای فرمهای طولانی.
با اینحال، یک سایت وب با نام Fill Any PDF می تواند تا حدودی به خودکارسازی کارها کمک نماید. البته این سایت نمی تواند بجای شما به دفتر پستی مراجعه کند، اما به هر فرمی با فرمت PDF امکان می دهد که بصورت الکترونیکی پر شود، حتی اگر فرم اصلی در برابر ویرایش قفل شده باشد. استفاده از این سرویس بسیار آسان و کاملاً رایگان است ، گرچه شما باید بر روی سایت ثبت نام کنید. ما در این مقاله به بررسی نحوه بهره گیری از این سایت خواهیم پرداخت.

قدم 1

یک مرورگر وب را اجرا نموده و آن را به آدرس www.fillanypdf.com هدایت کنید. هنگامیکه صفحه خانگی این سایت وب ظاهرشد، بر روی کلید «Sign up for Free» در سمت چپ صفحه( زیربخش Member Login) کلیک نمائید. حالا باید یک فرم ثبت نام کوتاه را پر کرده و یک کلمه عبور با حداقل 6 کاراکتر طول را انتخاب نمائید. در انتها، بخش شرایط استفاده (Terms of Use) را تیک زده و سپس بر روی کلید Submit کلیک نمائید.

قدم 2

یک eMail تائیدی(Confirmation) به آدرسی که در فرم قدم 1 پر کرده اید، ارسال خواهد شد. با اینحال، شما نیازی ندارید که بر روی چیزی در این پیام eMail کلیک نمائید . صرفاً در مرورگر وب خود بمانید و با کلیک بر روی کلید Home در گوشه بالا و سمت چپ صفحه، به صفحه خانگی سایت برگردید. حالا نام کاربری و کلمه عبور خود که در مرحله قبل انتخاب کرده بودید را در بخش Member Login وارد کرده و سپس بر روی کلید قرمزرنگ Login کلیک نمائید.

قدم 3

سایت وب Fill Any PDF حالا صفحه حساب کاربری شما را نمایش خواهد داد. از آنجائیکه ما هنوز هیچ کاری را با این سرویس انجام نداده ایم، چیز زیادی برای مشاهده در این قسمت وجود ندارد. بعنوان اولین قدم، باید یک فرم PDF که قرار است پر شود را به این سایت Upload کنید. اگر بلافاصله یک نمونه از چنین فرمی را در اختیار ندارید، سایتهای وب دولتی محلهای مناسبی برای یافتن آنها هستند. پس از انتخاب و بارگذاری فرم PDF مورد نظر خود، به صفحه حساب کاربری Fill Any PDF برگشته و سپس بر روی لینک Import Form کلیک نمائید.

قدم 4

صفحه Import Page نیاز دارد که شما نامی را برای فرم Upload شده انتخاب کنید، بنابراین یک نام توصیفی مناسب را در فیلد Name وارد نمائید. حالا بر روی کلید Browse در کنار فیلد Fill کلیک کرده و از مرورگر ویندوز برای تعیین محل و انتخاب فرم PDF مورد نظر خود استفاده نمائید. فیلدهائی که در سمت راست این صفحه قرار گرفته اند، اختیاری هستند و در واقع برای استفاده توسط بنگاه های تجاری در نظر گرفته شده اند که از کنترلهای اسناد ( برای خودکارسازی شماره گذاری اسناد و اعمال داده های تجدید نظر و امثالهم ) استفاده می کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره هر گزینه، کافی است بر روی علامت سئوال آبی رنگی که در کنار آن قرار گرفته، کلیک نمائید. در غیر اینصورت، برای Upload کردن فایل بر روی کلید Submit کلیک نمائید.

قدم 5

در اینجا فرم ما به سایت Fill Any PDF بارگذاری شده است. ظاهر فرم PDF در اینجا دقیقاً به همان صورتی است که اگر در PC خود بر روی فایل مربوطه کلیک نموده و آن را باز می کردید، نمایش داده می شد. با اینحال، تفاوت بزرگ نمای این سایت در آن است که می توانیم از تسهیلات Fill Any PDF برای پر کردن اکثر و یا تمام قسمتهای فرم استفاده کنیم، بدون آنکه مجبور باشیم به دستنوشته متوسل شویم. برای شروع کار، بر روی کلید Type/Write در نوار ابزار بالای فرم کلیک نمائید.

قدم 6

بر روی کلید Type کلیک نموده، سپس نشانگر ماوس خود را به اولین قسمت از فرم که باید پر شود حرکت داده و سپس کلیک کنید. حالا شما می توانید مستقیماً در داخل فرم تایپ نمائید. Fill Any PDF بطورخودکار تلاش می کند تا یک اندازه فونت مناسب را انتخاب نماید، اما اگر فونت انتخابی این سایت بیش از حد بزرگ یا کوچک است، از جعبه اندازه فونت در سمت راست نوار ابزار برای تنظیم آن استفاده کنید. به همین ترتیب، رنگ پیش فرض متن نیز سیاه خواهد بود. اگر می خواهید از یک رنگ متفاوت استفاده کنید، بر روی جعبه انتخاب رنگ که در سمت راست تنظیم اندازه فونت قرار گرفته است، کلیک نمائید.

قدم 7

ما در هنگام وارد کردن مقدار هدیه، اشتباه کرده و آن را بیش از حد بالاتر از خط مربوطه قرار داده ایم. با اینحال، به آسانی می توانید اینگونه مشکلات را برطرف کنید.درحالیکه ابزار Type انتخاب شده است، بر روی ورودی مشکل ساز کلیک نموده ، کلید ماوس را نگهداشته و سپس ورودی مورد نظر را به محل صحیح آن بکشید.

قدم 8

فرم مورد نظر ما دارای چند Checkbox(مربع هائی که از آنها برای تیک زدن و انتخاب گزینه ها استفاده می شود) است که ما باید یکی از آنها را تیک بزنیم. البته تیک زدن این گزینه با یک قلم پس از چاپ آن بر روی کاغذ به هیچوجه کار مشکلی نخواهد بود، اما Fill Any PDF دارای ابزاری با نام «Write» است که می توانید از آن برای انجام چنین مقاصدی استفاده کنید. بر روی کلید Write کلیک نمائید تا نشانگر ماوس به یک مداد تبدیل شود. حالا نشانگر را بر روی Checkbox مورد نظر خود قرار داده، کلیک نموده، کلید ماوس را نگهداشته و یک تیک کوچک را ترسیم کنید. اگر در هر محلی اشتباه کردید، می توانید بر روی کلید Undo در نوار ابزار بالای فرم کلیک نمائید تا یک مرحله به عقب برگردید.

قدم 9

ممکن است فرم شما به یک امضاء نیاز داشته باشد.Fill Any PDF دارای یک کلید Sign است اما این ویژگی تنها یک فونت پیوسته (Cursive) را بعنوان امضاء مورد استفاده قرار می دهد و یک تاریخ تائید شده را به پائین آن اضافه می کند( این ویژگی برای استفاده های تجاری مفید است).با اینحال، اگر می خواهید فرم را بطور دستی پس ازچاپ آن امضاء کنید، بر روی کلید Print کلیک نموده و سپس گزینه Save& Close را انتخاب نمائید.

قدم 10

Fill Any PDF فرصت ارسال فرم از طریق eMail را نیز در اختیار شما می گذارد. اگر مایل به انجام اینکار هستید، یک آدرس eMail و پیام خود را تایپ کرده و سپس بر روی گزینه Send Copy کلیک نمائید.در غیر اینصورت ، بر روی Do not Send کلیک کنید. فرم اکنون بر روی سایت وب Fill Any PDF ذخیره شده است و می توانید آن را برای مشاهده، چاپ و یا ویرایشهای بعدی باز کنید. برای مشاهده فهرست فرمهای ذخیره سازی شده، بر روی کلید Manage کلیک نمائید. شما همچنین می توانید فرمهای قدیمی و یا فرمهائی که دیگر به آنها نیاز ندارید را در این قسمت حذف کنید.
منبع:نشریه بزرگراه رایانه، شماره 124

درایوهای داخلی بسیار ارزان تر از مدل های خارجی هستند و به آسانی می توانید یکی از آن ها را در داخل کامپیوتر خود نصب کنید. ما در این مقاله به شما نشان خواهیم داد که چطور این کار را انجام دهید
دلایل خوبی که باز کردن کیس کامپیوترتان را توجیه کنند زیاد نیستند، اما نصب یک درایو اپتیکال جدید برای اضافه کردن قابلیت های ضبط DVD یا بهره گیری از فرمت دیسک Blu-ray می تواند یکی از آن ها باشد. یک درایو Blu-ray نه تنها به شما امکان می دهد فیلم هایHD را تماشا کنید هرچند که ممکن است کامپیوتر شما برای انجام این کار به ارتقاهای دیگری نیز احتیاج داشته باشد)، بلکه دیسک های خام Blu-ray فضای بسیار زیادی را برای ذخیره سازی کپی های پشتیبان در اختیارتان قرار می دهند.
دستورالعمل های زیر برای تمام انواع درایوهای اپتیکال دقیقاً یکسان هستند.
اگر کامپیوتر شما به یک درایو CDیاDVD بسیار قدیمی مجهز باشد، ممکن است بخواهید آن را با یک مدل جدیدتر جایگزین کنید تا سرعت کارهای خود را افزایش دهید، بدون آن که هزینه اضافی را برای یک درایو Blu-ray بپردازید. با این حال، دو نوع متفاوت از اتصالات داخلی بر روی درایو های اپتیکال دیده می شوند: SATAوIDE که ما در طول مراحل زیر به تشریح عملیات مربوط به هر یک از آن ها خواهیم پرداخت.

1. کامپیوتر خود را باز کنید

شما برای نصب درایو جدید خود باید کامپیوترتان را باز کنید. در اکثر موارد این کار به معنای جداکردن پانل سمت چپ کیس (در شرایطی که از روبرو به کیس خود نگاه می کنید) است. کامپیوتر خود را خاموش کرده و تمام کابل ها را از آن جدا کنید. به طور معمول دو پیچ در قسمت پشتی این پانل قرار دارند که بایستی آن ها را باز کرده و پانل را از محل خود بیرون بکشید. همچنین ممکن است یک اهرم آزاد کننده در بالا یا قسمت کناری این پانل وجود داشته باشد. به عنوان یک روش جایگزین دیگر، این پانل در عین حال می تواند با یک سوئیچ یا کلید در قسمت پشتی کیس کامپیوتر شما در محل خود قفل شده باشد. پس از جدا کردن این پانل، داخل کیس را بررسی و درایو اپتیکال فعلی خود را پیدا کنید. این کار بسیار آسان خواهد بود زیرا شما می توانید پانل آن را بر روی قسمت جلویی کیس کامپیوترتان ببینید.

2.یافتن محلی برای درایو جدید

باید یک مقر درایو خالی در بالا یا پایین درایو دیسک فعلی شما وجود داشته باشد. این مقر با یک صفحه پلاستیکی بر روی پانل جلویی کیس پوشانده شده است. اگر چنین مقری را پیدا کردید می توانید درایو جدید را در آن نصب کنید، در غیر این صورت باید درایو فعلی خود را از سیستم خارج کرده وآن را با درایو جدید جایگزین کنید (البته حتی اگر چند مقر خالی در کیس شما وجود داشته باشند، هنوز می توانید درایو قدیمی را با درایو جدید جایگزین کنید). اگر از یک مقر اضافه استفاده می کنید، صفحه پلاستیکی را با فشار دادن آن به سمت داخل از قسمت جلویی کیس، جدا کنید. ممکن است این صفحه با یک گیره یا پیچ در محل خود محکم شده باشد که در هر یک از این موارد باید ابتدا ساختار نگهدارنده را جدا کنید. همچنین ممکن است یک صفحه فلزی مسیر مقر درایو را مسدود کرده باشد. در این صورت باید صفحه مذکور را با پیچاندن از محل خود جدا کنید.

3. خارج کردن درایو قدیمی

اگر از یک مقر جدید استفاده می کنید (و تصمیم ندارید درایو قدیمی را جایگزین کنید)، می توانید به مرحله 4 بروید. اگر می خواهید درایو فعلی را جایگزین کنید، ابتدا تمام کابل ها را از قسمت پشت آن جدا کرده و سپس پیچ های نگهدارنده درایو را باز کنید. درایو را با فشار آن به سمت بیرون از قسمت پشت، از کیس خارج کنید. اگر درایو از جای خود حرکت نکرد، احتمالا از سمت دیگر نیز پیچ شده است. در این حالت شما باید پانل سمت راست کیس کامپیوتر خود را نیز به همان روشی که در مرحله 1 توضیح دادیم، باز کنید. اگر به اندازه کافی خوش شانس بوده و یک کیس از نوع Tool-Freeداشته باشید، درایو شما به احتمال اصلاً پیچ نشده است و شما می توانید با فشار یک گیره درایو خود را آزاد کرده و آن را از کیس خارج کنید.

4. نصب درایو جدید

حال که شما یک مقر درایو خالی در اختیار دارید، درایو جدید را از قسمت جلوی کیس به داخل این مقر بفرستید. هنگامیکه پانل جلویی درایو با پانل جلویی کیس کامپیوترتان همتراز شد، حفره پیچ ها نیز با حفره های موجود بر روی مقر انطباق خواهند یافت. می توانید از پیچ های درایو قدیمی برای محکم کردن درایو جدید در محل خود استفاده کنید. اگر یک کیس Tool-Freeدر اختیار دارید، از روش خاص آن برای محکم کردن درایو استفاده کنید.

5. اتصالات

دو نوع اتصال اصلی برای درایو های اپتیکال وجود دارند : SATAوIDE. اگر به شکل 5 نگاه کنید، درایو SATA را در بالا می بینید. کامپیوترهای قدیمی تر تنها دارای اینترفیس IDE هستند، اما در بعضی از درایوها و مادربردها از هر دو اینترفیس پشتیبانی می کنند. اگر در حال جایگزین کردن یک درایو قدیمی هستید، ممکن است بتوانید درایو جدید را به کابل هایی که از آن جدا شده اند متصل کنید. در غیر این صورت، اگر درایو جدید کابل های مورد نیاز خود را به همراه دارد، از آن ها برای اتصال درایو به مادربرد استفاده کنید. در مورد اینتر فیس IDE، کانکتوری که عریض تر به اتصال کابل داده و کانکتور کوچک تر با چهارپایه به اتصال تغذیه برق اختصاص دارد. برای SATA وضعیت کاملاً معکوس است. یعنی اتصال عریض تر به کابل تغذیه برق و اتصال باریک تر به کابل دیتا اختصاص دارد. کانکتورهای متعددی برای هر یک از این کانکتورها بر روی کابل های متصل به منبع تغذیه کامپیوتر شما وجود دارند، یکی از آن ها را به درایو خود متصل کنید.

6. استفاده از درایو

پس از آن که همه چیز در محل خود قرار گرفت، کیس خود را ببندید، کابل برق و سایر کابل ها را دوباره به آن متصل کرده و سپس کامپیوتر خود را روشن کنید. اگر می توانید صفحات Start-up را ببینید، بررسی کنید که آیا درایو جدید شناسایی شده است یا خیر. این درایو به صورت یک آیکن در پنجره My Computer نیز ظاهر خواهد شد. اگر یک درایو قدیمی را جایگزین کرده اید، آیکن درایو جدید مشابه آیکن قبلی خواهد بود. اگر درایوی را به سیستم خود اضافه کرده اید، باید آیکن درایو جدید را در کنار آیکن درایو قدیمی خود ببینید. به هر حال، یک دیسک را در درایو جدید قرار داده و ببینید که آیا ویندوز آن را به طور خودکار تشخیص می دهد. اگر دیسک شناسایی نشد بر روی آیکون درایو جدید دوبار کلیک کنید و ببینید که آیا محتوای دیسک شما را نشان می دهد یا خیر. اگر آیکنی را نمی بینید، کامپیوترتان را خاموش کرده و تمام کابل ها را از آن جدا کنید. حالا مجدداً پانل سمت چپ کیس را باز کرده و مطمئن شوید که همه کابل ها به طور صحیح در جای خود متصل شده اند.

منبع: نشریه عصر شبکه 113

وقتی نوبت به بهبود عملکرد یک PC می رسد، اکثر کاربران به فکر ارتقای سخت افزارهای خود می افتند. با این حال در مورد ابزارهای ایجاد PDF، شما باید ابتدا به نرم افزار مورد استفاده خود توجه داشته باشید. ما دراین مقاله به بررسی چند گزینه کاربردی برای انجام این کار پرداخته و آن ها را با Adobe Acrobat مقایسه خواهیم کرد.

امروزه اکثر قریب به اتفاق کاربران در اندیشه افزایش عملکرد سیستم های خود تا بالاترین سطح ممکن هستند و بسیاری از آن ها می دانند که برای اجرای بازی های محبوب و برنامه های مورد نیازشان به چه سخت افزارهایی نیاز دارند. با این حال، در بسیاری از موارد شما مجبور نیستید سخت افزار خود را ارتقا دهید تا عملکرد کلی سیستم تان را بهبود بخشید. ما تصمیم گرفته ایم یک مدل استفاده بسیار عمومی را به عنوان یک مثال در نظر بگیریم: ایجاد فایل های Adobe PDF. ما در این مقاله پنج ابزار مختلف برای ایجاد فایل های PDF را از جنبه های اندازه فایل و عملکرد آن ها مورد بررسی و مقایسه قرار خواهیم داد.
ایجاد اسناد مستقل از سکو(مانندPDF) با کاربردهایی مانند فشرده سازی و آرشیو فایل ها کمی تفاوت دارند. ابزارهای فشرده سازی معمولاً بر روی فرمت های آرشیو خودشان کار می کنند، اما در حوزه مورد بحث ما قالب (PDF) Portable Document Format شرکت ادوبی یک استاندارد غالب به شمار می آید و به کاربران کامپیوتر امکان می دهد تا اسناد PDF را بدون نیاز به نرم افزاری که سند در ابتدا بر روی آن ایجاد شده است (تنها با استفاده از یک ابزار رایگانViewer)، مشاهده و مدیریت کنند. در عین حال، وقتی ایجادPDF با فایل های نمایشی چند صفحه ای و یا تصاویری با کیفیت بالا سرو کار داشته باشد به قدرت پردازش قابل توجهی نیاز خواهد داشت، اما استاندارد و فرمت بدون هیچ تردیدی دارای کاربردهای عام هستند.

بنابراین، یک مبنای عالی برای مقایسه عملکرد با استفاده از یک پردازنده مدرن را به دست آورده ایم. ما پنج محصول مختلف را برای این مقایسه درنظر گرفته ایم که Acrobat 9 خود شرکت ادوبی نیز در میان آن ها است. آیا ابزار ادوبی سریع تر از رقبای خود است؟ آیا استفاده از این ابزار، کیفیت تصویری بهتری را برای PDF به همراه دارد؟ آیا می توان اندازه فایل های PDF را بیش از پیش کاهش داد؟ این مقاله تلاش خواهد کرد تا به تمام پرسش های فوق پاسخ دهد.

استاندارد PDF

فرمت سند قابل انتقال (PDF) که یک قالب مقیاس پذیر مبتنی بر بردار به شمار می آید، اولین بار در سال 1993 توسط Adobe System معرفی شد، اما تنها دو سال پیش بود که از طریق ISo 320001:2008 به یک استاندارد باز تبدیل شد. این قالب طراحی شده تا با یک شیوه مستقل از سکو، قابل خواندن و چاپ باشد، به این معنی که سخت افزار، سیستم عامل و نرم افزارهای کاربردی مورد استفاده برای ایجاد سند نباید ارتباطی با آن داشته باشند. این قالب در عین حال یک فرم استاندارد برای چاپ حرفه ای (PDF/X) نیز به شمار می آید.
همان طور که می توانید تصور کنید، این ویژگی به طور اخص برای حذف مشکلاتی که به خاطر فونت های مفقوده، شکستگی های نادرست صفحات و یا مشکلات فرمت فایل خودنمایی می کنند (مانند ناسازگاری هایی که مابین دو فرمت doc.2003و docx.ورد 2007 به چشم می خورند)، بسیار مفید خواهد بود. به علاوه، فرمت PDF نه تنها تمام محتویات سند را در خود جاسازی می کند، بلکه عناصر کنترلی را به آن ها می افزاید تا امکان دسترسی به یک جدول قابل کلیک از محتویات، Thumbnailهای پیش نمایش و یا فرم های داخل سند را فراهم سازد. در نهایت، یک فایل PDF تحت حفاظت قرار دارد، بنابراین به سادگی نمی تواند محتویات اصلی آن را دستکاری کرد. اسناد PDFمی توانند با استفاده از کلمه عبور تحت محافظت قرار گیرند و حتی امکان جلوگیری از چاپ آن ها نیز وجود دارد.
مشاهده و چاپ یک فایل PDF به برنامه Adobe Acrobat Reader نیاز خواهد داشت که در 35 زبان مختلف برای تمام سیستم های عامل مشهور قابل دسترسی است. شما می توانید از گزینه های جایگزینی مانند Foxit. Ghostیا Okular نیز برای این منظور استفاده کنید.
اندازه اسناد PDF هیچ محدودیت واقعی ندارد و شما می توانید حتی صدها هزار صفحه را در یک فایل واحد داشته باشید. Letterو A4 متداول ترین اندازه صفحه برای اسناد PDF به شمار می آیند، اما از زمان انتشارAcrobat 7، امکان ایجاد صفحات با ابعاد غول آسا نیز فراهم شده است. هر عنصر در داخل یک سند PDF به عنوان یک آبجکت ذخیره می شود، به این معنی که اسناد PDF دارای تصاویر، کدگذاری، اطلاعات فونت، توضیحات و فیلدهای فرم مختلف به آسانی می توانند حاوی هزاران آبجکت باشند.
PDF مبتنی بر سه عنصر اصلی است: یک مدل گرافیکی بسیار شبیه به پست اسکریپت، یک سیستم مدیریت فونت برای جاسازی فونت های مورد نیاز در داخل PDFو ذخیره سازی ساخت یافته برای مدیریت تمام آبجکت ها و همچنین فشرده سازی.
ایجاد یک سند PDF از طریق یکپارچه سازی با نرم افزار کاربردی (ابزار کاربردی کار را از برنامه منبع شما مانند آفیس مایکروسافت تحویل می گیرد) و یا تبدیل از طریق چاپ سند مورد نظر، انجام می شود.
ابزار ایجاد، یک درایور چاپگر را بر روی سیستم نصب می کند که به کاربر امکان می دهد تنظیمات مربوطه را پیکربندی کرده و PDFرا در محل مورد نظر خود ذخیره کند.

Foxit Phantom PDF Suite 2.0

Foxit مدعی است که برنامه Phantom PDF Suite 2.0 می تواند فایل های PDF را تا سه برابر سریع تراز سایر رقبا ایجاد کند، بسیار سریع تر ایجاد می شود و دقیقاً تنها Foxit به یک درصد ملزومات ذخیره سازی رقیب اصلی خود نیاز دارد. این شرایط به طور قطع یک چالش واقعی است.
ابزار Foxit می تواند اسناد PDF را ترکیب یا تقسیم کند و ویرایش اسناد به صورت دسته ای برای تسهیل پردازش انبوه آن ها امکان پذیر خواهد بود.
phantom در عین حال به طور مستقیم از آفیس مایکروسافت پشتیبانی می کند و از توانایی اسکن اسناد به فرمت PDF برخوردار است. اضافه کردن متن به اسناد PDF و همچنین تغییر متن آن ها نیز امکان پذیر خواهد بود. توضیحات، یادداشت ها و برجسته کردن نیز در این برنامه پشتیبانی شده است.
به علاوه، یک ویژگی مقایسه نیز درنظر گرفته شده است که می توانید از آن برای ردیابی آسان تغییرات مابین دو نسخه سند خود استفاده کنید. چاپ، ویرایش و استخراج محتوای فایل نیز قابل مدیریت است.

FreePDF 4.02

FreePDF یک جایگزین برای محصولات ادوبی و Foxit به شمار می آید. این برنامه هیچ هزینه ای ندارد، اما در عین حال بسیار قدرتمند یا انعطاف پذیر هم نیست. فایل نصب FreePDF کوچکتر از 2 مگابایت است زیرا این برنامه برای کار خود به ابزار پست اسکریپت Ghost نیاز دارد. شما باید این دو برنامه را به طور جداگانه دانلود و نصب کنید. Ghost می تواند برای بررسی وجود خطا در اسنادPDF پیش از ارسال آن ها جهت چاپ، مورد استفاده قرار گیرد. به علاوه این ابزار می تواند یک سند PDF را به فرمت پست اسکریپت تبدیل کند. Ghostیک ابزار خط فرمان است و به همین دلیل چندان کاربر پسند نیست. با این حال، FreePDFو Ghost در کنار یکدیگر یک گزینه کوچک و کارآمد را در اختیار تمام کاربران نیز قرار می دهند که به یک راه حل رایگان برای مدیریت وظایف ابتدایی خود در زمینه ایجادPDF نیاز دارند.
FreePDF از چند پروفایل (مانند یک حالت eBook) برای ایجادPDF پشتیبانی می کند. گذشته از این، برنامه اصلی تنها یک تنظیمات را برای پیکربندی کیفیت چاپ نگه می دارد. با این حال، شما می توانید چند سندPDF را در یک فایل واحد ترکیب کنید.

سکوی آزمایش و تنظیمات ایجاد PDF

ما از یک سیستم Phonom ll x6 1090T با شش هسته پردازنده استفاده کردیم تا مطمئن شویم که عملکرد پردازنده در فرآیند ایجاد PDF به یک گلوگاه تبدیل نخواهد شد. پیکربندی سخت افزاری و نرم افزاری سکوی آزمایش ما از مؤلفه های زیر تشکیل شده بود :
- پردازنده : Phonom ll x6 1090T
(45 نانومتری، 3/2 گیگاهرتز، 6 هسته ای)
- مادربرد:
(Asus crosshair IV Formula (AMD 890X)
- حافظه: دو ماجول دو گیگابایتی
DDR3-1333)OCZ3G2000LV4GK8-8-8-24)
- کارت گرافیکی: Radeon HD 5850 (یک گیگابایت GDDR5)
- هارد دیسک: 500 گیگابایت
(Seagate Barracuda 7200.11)
-منبع تغذیه : 750 وات (Silencer 750 EPS12V)
- سیستم عامل Windows 7 Ultimate X64 :
در این آزمایش از دو فایل پاورپوینت به عنوان اسناد منبع استفاده شده است. فایل اول یک سند 115 صفحه ای با Bulletها، متن، جداول و چند تصویر بود که حجمی معادل 54/3 مگابایت داشت. فایل دوم یک سند 24 صفحه ای با Bulletها، نمودارها، و تعداد زیادی Smart Art به حجم 5/77 مگابایت است. بر روی سکوی آزمایش نرم افزار پاورپوینت 2007 با سرویس پک 2 نصب شده بود.(جدول 1)
همان طور که در جدول 2 می بینید، Adobe Acrobate9 توانسته سند 115 صفحه ای ما را در یک فایل 5/3 مگابایتی جا دهد. خروجی سه ابزارPDF Export نرم افزار پاورپوینت 2007، Free PDFو PDF Creator فایل هایی با حجم نزدیک به 7 مگابایت بودند. از سوی دیگر،Foxit Phantom فایلی با اندازه بزرگ تر از فایل منبع را در اختیار ما گذاشت. خروجی فایل نمایشی پیچیده تر 24 صفحه ای ما وقتی در کوچکترین اندازه بود که برای تبدیل آن از PDF Exportخود پاورپوینت و یا Acrobat 9 استفاده کردیم و به ترتیب فایل هایی با حجم 1/5 و 2/3 مگابایت را به دست آوردیم. خروجی FreePDF و PDF Creatorتقریباً 9 مگابایت حجم داشتند و اندازه فایل ایجاد شده توسط Foxit Phantom نیز به 25 مگابایت می رسید. ( جدول 2)

کیفیت بالا

اندازه فایل تبدیل شده با کیفیت بالا از خروجی Acrobat 9 به وضوح کوچکتر از سایر گزینه ها است. سند 115 صفحه ای منبع ما پس از تبدیل توسط Acrobat حجمی در حدود 5/3 مگابایت پیدا کرد. فایل خروجی این سند از PDF Creatorیا FreePDF حجمی بیش از 7 مگابایت داشت، اما PDF Exportپاورپوینت و Foxit Phantom به ترتیب با تولید فایل های 15/3 و 29/3 مگابایتی در بدترین شرایط قرار گرفتند.
در تنظیمات کیفیت بالا، خروجی فایل 24 صفحه ای ما از Acrobat 9 و PDF Export برنامه پاورپوینت هنوز در حدود 4 مگابایت حجم دارد. از سوی دیگر، Foxit Phantom با گستاخی یک فایل تقریباً 40 مگابایتی را تحویل می دهد. اگر بخواهید این فایل نمایشی را از طریق ایمیل برای شخص دیگری بفرستید، چنین حجمی به هیچ وجه قابل قبول نخواهد بود. ( جدول 3)

کیفیت پیش فرض

فایل نمایشی 115 صفحه ای پاورپوینت با استفاده از ابزار آفیس مایکروسافت تنها در مدت 23 ثانیه به یک سند PDFتبدیل شد. عملکرد Foxit Phantom نیز در این جا بسیار سریع بود. بقیه محصولات به زمانی در حدود 2 دقیقه برای اتمام کار خود نیاز داشتند.
فایل نمایشی 24 صفحه ای پیچیده پاورپوینت ما نیز با استفاده از تنظیمات پیش فرض ابزار توکار آفیس به سرعت تبدیل شد. باید اضافه کنیم که کیفیت تصویری PDF به دست آمده کاملاً قابل قبول بود. سایر ابزارها به استثنای Foxit Phantom به زمان بسیار بیشتری نیاز داشتند. Acrobat 9 Standard برای تکمیل کار خود به یک دقیقه و 42 ثانیه زمان نیاز داشت، بدون آن که کیفیت بصری بالاتری را با تنظیمات پیش فرض خود تأمین کند. ( جدول 4)

کیفیت بالا

زمان مورد نیاز برای ایجاد یک PDF با کیفیت بالا از سند 115 صفحه ای پاورپوینت در برنامه های مختلف تا حدود زیادی متفاوت است. این کار برای PDF Export مایکروسافت 36 ثانیه طول می کشد، در حالی که سایر ابزارها به بیش از 1 تا 2 دقیقه زمان برای همین تبدیل نیاز دارند. در مورد فایل نمایشی 24 صفحه ای، باز هم PDF Export پاورپوینت اولین ابزاری بود که خروجی خود را تحویل داد. Acrobat 9 در این رقابت آخرین
جایگاه را به دست آورید. (جدول 5)

جمع بندی

اگر می خواهید اسناد PDF را ایجاد کنید اما تمایلی به خرید Adobe Acrobate9 ندارید، چند گزینه دیگر نیز در اختیار شما قرار دارند. ما در این مقاله به بررسی 5 ابزار برای انجام این کار پرداختیم و به نتایج بسیار متنوعی رسیدیم. مجموعه های آفیس 2007 و آفیس 2010 مایکروسافت با یک تابع PDF Export توکار ارائه می شوند. این ابزار از فرم ها و یا ویژگی های پیچیده پشتیبانی نمی کند، اما اگر نیاز اصلی شما تبدیل اسناد آفیس به فرمت PDF باشد، به خوبی کار خواهد کرد. ما متوجه شدیم که این ابزار با اختلاف زیادی نسبت به رقبای خود سریع ترین راه حل ایجاد PDF به شمار می آید، در حالی که برای تبدیل فایل های بزرگ وپیچیده پاورپوینت مورد استفاده در آزمایش های ما تنها به 8 تا 36 ثانیه زمان نیاز داشت. انجام همین کار بر روی سایر ابزارها بین یک تا دو دقیقه طول می کشید. اکثر فایل های به دست آمده به اندازه کافی برای ارسال از طریق ایمیل، کوچک هستند.
Free PDF 4.02 وPDF Creator 1.0.1 هر دو به ضمیمه منبع باز Ghostwrite نیاز دارند. هر دو برنامه مذکور عملکرد مشابهی را به نمایش می گذارند اما Free PDF کمی سریع تر بوده و علاوه بر ایجاد اسناد از توانایی ترکیب کردن آن ها نیز برخوردار است.در مقابل، PDF Creator به احتمال ساده ترین ابزار در این گروه به شمار می آید. اندازه فایل های ایجاد شده توسط هردو ابزار، تقریباً یکسان است.

سپس نوبت به Foxit Phantom PDF Creation Suite 2.0 می رسد. این ابزار رایگان نیست، اما با قیمت 129 دلاری خود هنوز بسیار ارزان تر از Acrobat 9 Standard شرکت ادوبی است. از نقطه نظر ویژگی ها، Phantom به خوبی با ادوبی رقابت می کند. هر دو ابزار از قابلیت های بازچینی، اضافه کردن و حذف صفحات یا مدیریت فرم ها برخوردارند و از توضیحات و قابلیت های همکاری نیز پشتیبانی می کنند. با این حال، ابزارFoxit به بعضی از گرافیک ها در سند 24 صفحه ای پاورپوینت ما آسیب رساند و ما نتوانستیم این مشکل را برطرف کنیم.
Foxit Phantom PDF Creation Suite 2.0 به وعده خود در مورد سریع بودن عمل می کند، اما عملکرد آن در ایجاد اسناد PDF به بهای حجم بالای فایل های به دست آمده تمام می شود. تمام اسنادی که در آزمایش های ما توسط این برنامه ایجاد شدند به 19 تا 39 مگابایت فضای دیسک سخت نیاز داشتند. در نتیجه، اگر می خواهید اسناد PDF خود را از طریق ایمیل برای شخص دیگری بفرستید،Phantom به طور حتم گزینه مناسبی برای شما نخواهد بود.
در انتها، به Acrobat 9 Standard سیصد دلاری شرکت ادوبی می رسیم. این ابزار در هنگام ایجاد اسناد PDF عملکرد کندی دارد. با این حال، Acrobat 9 تقریباً همیشه کوچک ترین اندازه فایل را تولید می کند و فراگیر ترین راه حل موجود به شمار می آید.
اگر شما تنها برای به اشتراک گذاشتن اسناد مورد نظر خود به ایجاد فایل های PDF نیاز دارید، می توانید از ابزار توکار خود مجموعه آفیس استفاده کنید. بسته های ارزان تر این مجموعه ها قیمتی در حدود مجموعه Acrobat 9 Standard ادوبی دارند اما با خرید آن ها کپی هایی از ورد، اکسل و پاورپوینت را نیز به دست خواهید آورد.

به علاوه، این راه حل نتایج بسیار خوبی را برای ایجاد PDFهای ابتدایی در اختیار شما می گذارد. Free PDFو PDF Creator گزینه های بی نقصی برای استفاده های گاه و بیگاه هستند. از سوی دیگر، Phantom PDF Creation Suite 2.0 تنها زمانی به عنوان یک گزینه مطرح می شود که بتوانید با فایل های بزرگ کنار بیایید.
منبع:نشریه عصر شبکه 113

KDE یکی از محبوب ترین محیط های کاربری گرافیکی لینوکس است. ابزارها و قابلیت های ویژه این محیط باعث شده که حتی کاربران ویندوزی نیز گاهی هوس کنند به سراغ این محیط بروند. در این مقاله به شما یاد می دهیم که KDE را روی ویندوز نصب کرده و از آن لذت ببرید؛ بدون این که به نصب لینوکس و سوییچ کردن به آن نیاز داشته باشید.

*از نشانی http://windows.kde.org فایل دو مگابایتی نصب KDE را دانلود کرده و دو بار روی فایل دانلود شده کلیک کنید. در صفحه ظاهر شده باید نوع نصب را انتخاب کنید( تصویر 1). گزینه های پیش رو به صورت زیر هستند:
Install form internet: نیازی به سورس برنامه KDE ندارید و از طریق اینترنت بسته های لازم و حداقلی را روی ویندوز نصب کنید.

Install form local directory: نیاز دارید که تمام برنامه KDE را از اینترنت دانلود کرده و روی هارد دیسک بریزید و سپس به نصب اقدام کنید.
Download only: فقط فایل برنامه دانلود می شود. گزینه اول را انتخاب و Next کنید.
*در مرحله بعد محل نصب KDE را تعریف می کنید. به طور پیش فرض C:\Program Files\KDE تعریف شده است. Next کنید( تصویر 2).
*در این مرحله باید مود نصب KDE و کامپایلر را انتخاب کنید. مودهای نصب به صورت زیر هستند:
End User: کاربران خانگی و دسکتاپ باید این مود را انتخاب کنند. KDE مورد نیاز این نوع کاربران نصب می شود.
Package Manager: کاربران توسعه دهنده و برنامه نویس این مود را انتخاب کنند. KDE در این حالت دارای نرم افزارهای توسعه محیط کاربری است( تصویر 3). از کامپایلرهای ارائه شده نیز یک گزینه را انتخاب و Next کنید.

*محل دانلود فایل ها و بسته های نصب KDE را انتخاب کنید( تصویر 4).
*اگر به طور مستقیم از اینترنت استفاده می کنید، گزینه Direct connection to internet گزینه انتخابی شما باشد. در غیر این صورت، گزینه پیروی از تنظیمات مرورگرهای فایرفاکس، اینترنت اکسپلورر یا پروکسی را انتخاب کنید. برای گزینه آخر باید آدرس پروکسی، شماره پورت، کلمه کاربری و رمز عبور را وارد کنید( تصویر 5).
*سایت دانلود را انتخاب و چند لحظه ای صبر کنید( تصویر 6).

*نسخه مورد نظر برای نصب را انتخاب کنید( تصویر 7).
*بسته ها و ابزارهای مورد نیاز را تیک بزنید. اگر فضای هارد دیسک به شما اجازه می دهد، تمام بسته ها را انتخاب کنید. زبان مورد نظر خود را نیز می توانید تیک بزنید. در مرحله بعد فهرست بسته ها نشان داده شده است.Next کنید( تصویر 8).
*KDE شروع به دانلود و نصب بسته ها می کند. با توجه به تعداد بسته های انتخابی، زمان نصب طول می کشد. در این مرحله باید از یک اینترنت پر سرعت استفاده کنید.(تصویر 9)
*پس از اتمام دانلود و نصب برنامه ها، صفحه Installation/update Finished ظاهر می شود. روی دکمه Finish کلیک کنید( تصویر 10).

*اگر KDE روی سیستم نصب شده باشد، به بخش نرم افزارها در منوی استارت ویندوز گزینه جدیدی به نام KDE 4.XX.XX افزوده خواهد شد. از طریق همین گزینه محیط KDE و ابزارهای مختلف اجرا خواهند شد ( تصاویر 11 و 12).
*در ابتدا برای اجرای دستی KDE باید kdeinit4.exe را اجرا کنید. این دستور KDE را در پس زمینه ویندوز اجرا کرده و منتظر دستورات و اجرای برنامه های دیگر می ماند. این دستور دارای پارامترهای مختلفی است که می توانند اطلاعاتی مفیدی به شما بدهند. برای نمونه دستور kdeinit4 list فهرستی از پروسه های تحت KDE اجرا شده روی ویندوز را برایتان فهرست کرده و دستور kdeinit4-terminate محیط KDE را خاموش می کند.
*برای پیکربندی KDE وارد بخش Configure شوید. از برگه Advanced می توانید تنظیمات مربوط به سازگاری برنامه ها با ویندوز، تنظیمات دسکتاپ، سخت افزار و ... را انجام دهید( تصاویر 13 و 14).

منبع:نشریه عصر شبکه، شماره 107.

1- برای ایجاد یک Folder بدون نام اول یک Folder ایجاد می کنیم و بر روی آن Right Click می کنیم و گزینه Rename را انتخاب می کنیم در همین حال کلید Alt را پایین نگه داشته و از شماره های سمت راست صفحه کلید شماره 255 را می زنیم و بعد Enter می کنیم .
2- چگونه گزارش مشکل در Windows Xp را غیر فعال کنیم ؟
Control panel خود را باز کنید. بر روی Performance and Maintenance کلیک کنید . سپس به قسمت System بروید . بر روی Advenced کلیک کنید . بر روی error reporting در زیر پنجره کلیک کنید . Disable error reporting را انتخاب کنید و با فشار بر روی Ok از صفحات خارج شوید
3- کلید میانبر Internet Explorer
Ctrl+Enter این کلید در نوار آدرس اینترنت اکس پلورر باعث گذاشته شدن خودکار کلمه های www & com میشود .
4- پاک کردن URL از نوار آدرس
اگر بخواهید یکی از URL هایی که در نوار آدرس دیده میشود را پاک کنید باید از ریجستری استفاده کنیم.
این کلید را در ریجستری پیدا کنید
HKEY_CURRENT_USER\Default\Software\Microsoft\Internet Explorer\Typed URLs
به این ترتیب در ستون سمت راست می توانید فهرس نشانی هایی که تایپ کرده اید را ببینید...روی هر کدام از آدرس هایی که نمی خواهید راست کلیک کنید و گزینه Delete راانتخاب کنید.
منبع:iran4me.com

اگر هنگام روشن نمودن رایانه به نوشته های روی صفحه نمایش دقت کرده باشید ، مطمئنا نام BIOS به چشمتان خورده است. بایوس معمول ترین نوع حافظه های فلاش هستند. حافظه های فلاش حافظه هایی هستند که اطلاعات داخل آنها با قطع منبع تغذیه الکتریکی از بین نمی رود. بایوس برگرفته از حروف اول کلماتی به معنای «سیستم ورودی و خروجی مقدماتی» است. بایوس چند وظیفه متفاوت دارد که مهمترین آنها بارگذاری سیستم عامل است.
هنگامی که شما رایانه خود را روشن می کنید و ریز پردازنده ، قصد اجرای اولین دستورالعمل ها را دارد ، این دستورالعمل ها را باید از جایی دریافت کند. اما نمی تواند آنها را مستقیما از سیستم عامل دریافت کند. زیرا سیستم عامل بر روی دیسک سخت قرار دارد و CPU نمی تواند بدون هیچ دستورالعملی به آن دسترسی پیدا کند.
یکی از وظایف بایوس ارسال این دستورالعمل های مقدماتی به CPU است. هنگامی که رایانه را روشن می کنید، بایوس کارهای زیر را به ترتیب انجام می دهد: 1 بررسی CMOS برای تنظیمات سیستم. (بعد از روشن نمودن رایانه هنگامی که با فشردن کلید Del یا دکمه های دیگر وارد محیط Setup می شوید و تنظیمات اساسی سیستم را انجام می دهید این تنظیمات در CMOS که یک تراشه روی مادربرد است ذخیره می شوند.) 2 بارگذاری راه اندازهای دستگاه ها و گرداننده های وقفه های سیستم. 3 آماده سازی ثبات ها و مدیریت تغذیه (لازم به توضیح است که ثبات ها حافظه های بسیار کوچک و سریعی هستند که در داخل CPU قرار دارند و CPU به طور مستقیم به آنها دسترسی دارد) 4 انجام آزمایش خودکار سخت افزارها و نمایش تنظیمات سیستم. 5 یافتن دستگاه راه انداز و به کار انداختن آن. همان طور که گفته شد ، اولین چیزهایی که بعد از روشن نمودن رایانه مشاهده می کنیم ناشی از اعمال بایوس است که هر یک مفاهیم خاصی دارند. مثل مقدار حافظه موجود بر روی سیستم ، مدل و نوع کارت گرافیکی و مادربرد ، سرعت CPU ، نوع دیسک سخت و....
گرداننده های وقفه ها ، قطعات نرم افزاری کوچکی هستند که مانند یک مترجم بین قطعات سخت افزاری و سیستم عامل عمل می کنند. راه اندازهای دستگاه ها نیز قطعات نرم افزاری دیگری هستند که سخت افزارهای پایه از قبیل صفحه کلید و ماوس و دیسک های سخت و فلاپی درایو را شناسایی می کنند. بعد از بارگذاری این نرم افزارها و مقداردهی اولیه به ثباتها ، بایوس به بررسی سالم بودن کارت گرافیکی می پردازد.
اکثر کارتهای گرافیکی یک بایوس کوچک مخصوص به خود دارند که حافظه و پردازنده روی کارت گرافیکی را آماده کار می کند. در غیر این صورت معمولا در یک تراشه جداگانه روی مادربرد ، اطلاعات مربوط به راه انداز کارت گرافیکی قرار دارد که بایوس اطلاعات موجود در آن را بارگذاری می کند.
در قدم بعدی بایوس چک می کند که آیا شروع کار رایانه ناشی از روشن شدن رایانه است که به اصطلاح به آن Cold boot گویند و یا ناشی از راه اندازی مجدد رایانه است.
در صورت تشخیص راه اندازی مجدد، بایوس از بقیه تست های اولیه صرف نظر می کند. در غیر این صورت بایوس از صحت سلامت RAM با انجام تست خواندن و نوشتن در هر نشانی حافظه اطمینان حاصل می کند. سپس درگاههای PS/2 یا USB را برای وجود صفحه کلید یا ماوس چک می کند. سپس گذرگاه های PCI را جستجو می کند و در صورت یافتن این گذرگاه ها کارتهای نصب شده بر روی آنها را بررسی می کند. در صورتی که بایوس در این روالها با خطایی مواجه شود، با یک سری بوق یا نمایش پیغام ، کاربر را از وجود خطا آگاه می کند. خطاهای یافت شده در این بخش ، تقریبا همیشه سخت افزاری هستند. البته همیشه این خطاها ناشی از خرابی نیست و گاهی ناشی از اتصال ناصحیح و گاهی از عدم وجود یک قطعه لازم الوجود مثل RAM یا کارت گرافیک حکایت دارد. گاهی نیز از یک ناسازگاری لحظه ای است که امکان دارد با یک راه اندازی مجدد، مشکل رفع شود. اما همیشه باید خطاهای اعلام شده توسط بایوس را جدی گرفت. بعد از این مرحله بایوس به تقدم دستگاه های ذخیره سازی ، به منظور بوت کردن می پردازد و در صورت عدم وجود یکی ، به سراغ دیگری می رود. به طور کلی مفهوم بوت کردن به بارگذاری و اجرای سیستم عامل بازمی گردد. تعیین ترتیب دستگاه راه انداز و دیگر تنظیمات سیستم از طریق ورود به CMOS Setupامکانپذیر است. البته تغییر ناشیانه این تنظیمات موجب می شود که دستگاه به درستی راه اندازی نشود. بایوس برای ذخیره سازی تغییرات تنظیمات ، از فناوری CMOS استفاده می کند. با این فناوری ، یک باتری لیتیم کوچک ، توان کافی برای نگه داشتن تنظیمات شما را برای چند سال دارد. در صورت قطع این منبع تغذیه کوچک یا تمام شدن عمر باتری تنظیمات شما از بین رفته و به حالت پیش فرض کارخانه باز می گردد. با آمدن دستگاه ها و استانداردهای جدید ، گاهی بایوس ها نیاز به به روزرسانی پیدا می کنند. چون نرم افزار بایوس در نوعی حافظه فقط خواندنی ذخیره شده است ، تغییر آن کمی سخت تر از به روزرسانی دیگر نرم افزارهاست.
به همین منظور نیاز به یک برنامه ارائه شده توسط شرکت سازنده نیاز خواهید داشت.
بنابراین باید تاریخ و نوع بایوس خود را هنگام راه اندازی سیستم بخوانید و با مراجعه به سایت شرکت سازنده نرم افزار مربوطه را در صورت وجود دریافت کنید و بعد از کپی کردن آن نرم افزار داخل فلاپی و راه اندازی سیستم توسط آن فلاپی ، عمل به روزرسانی را انجام دهید. برای انجام این کار باید خیلی مراقب باشید و توجه کنید که نرم افزار مورد استفاده شما دقیقا مربوط به نوع بایوس شما باشد و نه مدلهای دیگر آن. در غیر این صورت ممکن است بایوس و در نتیجه آن سیستم شما از کار بیفتد و بلااستفاده شود.
منبع:iran4me.com

<      1   2   3   4   5   >>   >