انتخاب و محافظت از کلمات عبور
کلمات عبور بخش مهمی از امنیت کامپیوتر هستند و در حقیقت در خط مقدم حفاظت از اکانت کاربران قرار می گیرند. یک کلمه عبور نامناسب ممکن است منجر به سوءاستفاده از کل شبکه شود. بهمین دلیل تمام کارمندان شامل پیمانکاران و فروشندگان که به سیستم شرکت دسترسی دارند مسوول انتخاب کلمه عبور مناسب و محافظت از آن هستند.
در این مقاله به نکاتی در مورد ایجاد کلمات عبور قوی و محافظت از آنها و زمان انقضاء و تغییر آنها اشاره می شود. در حقیقت مخاطب این مقاله تمام افرادی هستند که مسوول اکانت یا هر سیستمی هستند که از طریق آن به شبکه یا اطلاعات غیرعمومی دسترسی دارند.
سیاست کلی
· تمام کلمات عبور در سطح سیستم باید حداقل سه ماه یکبار عوض شوند.
· تمام کلمات عبور سطح کاربر (مانند ایمیل یا کامپیوتر) باید هر شش ماه تغییر کنند که البته تغییر چهار ماهه توصیه می شود.
· اکانتهای کاربری که مجوزهای سطح سیستم دارند باید کلمات عبوری داشته باشند که با کلمات عبور دیگر اکانتهای آن کاربر متفاوت باشد.
· کلمات عبور نباید در ایمیلها یا سایر شکلهای ارتباطات الکترونیکی درج شوند.
· باید رهنمونهای زیر در تمام کلمات عبور سطح سیستم و سطح کاربر رعایت شود.
راهنماییها
راهنمایی کلی ساخت کلمه عبور
کلمات عبور برای اهداف گوناگونی در شرکتها استفاده می شوند. تعدادی از استفاده های معمول اینها هستند:
· اکانتهای سطح کاربر
· اکانتهای دسترسی به وب
· اکانتهای ایمیل
· حفاظت از مونیتور
· کلمه عبور صندوق پستی
· ورود به روتر محلی
چون سیستمهای بسیار کمی از نشانه های یکبارمصرف استفاده می کنند (مانند کلمات عبور دینامیک که فقط یکبار استفاده می شوند)، هرکسی باید از نحوه انتخاب کلمات عبور مناسب آگاه باشد.
کلمات عبور ضعیف معمولا مشخصات زیر را دارند:
· کلمه عبور شامل کمتر از هشت حرف است.
· کلمه عبور کلمه ای است که در یک فرهنگ لغت یافت می شود.
· کلمه عبور کلمه ای است که کاربرد عمومی دارد مانند:
o نام خانوادگی، حیوانات اهلی، دوستان، همکاران، شخصیت های خیالی و غیره
o نامها و اصطلاحات کامپیوتری، فرمانها، سایتها، شرکتها، سخت افزار و نرم افزار.
o نام شرکت یا کلمات مشتق شده از این نام.
o تاریخ های تولد و سایر اطلاعات شخصی مانند آدرس ها و شماره های تلفن.
o الگوهای کلمات یا شماره ها مانند aaabbb، qwerty، zyxwvuts، 123321 و غیره.
o هرکدام از عبارات فوق بطور برعکس.
o هرکدام از عبارات فوق که تنها با یک رقم شروع یا به آن ختم می شود.
کلمات عبور مناسب مشخصات زیر را دارند:
· شامل هم حروف کوچک و هم بزرگ هستند (a-z و A-Z)
· علاوه بر حروف از ارقام و نشانه ها هم در آنها استفاده می شود مانند 0-9 و !@#$%^&*()_+|~=’{}[];<>?./
· حداقل هشت حرف دارند.
· کلمه ای در هیچ زبان، گویش یا صنف خاص نیستند.
· برپایه اطلاعات شخصی، اسم یا فامیل نیستند.
· کلمات عبور هرگز نباید نوشته یا جایی ذخیره شوند. سعی کنید کلمات عبوری انتخاب کنید که بتوانید براحتی در ذهن داشته باشید. یک روش انجام این کار، ایجاد کلمه عبور بر پایه یک ترانه یا عبارت است. برای مثال عبارت “This May Be One Way To Remember” و کلمه عبور می تواند “TmB1w2R!” یا “Tmb1W>r~” یا انواع دیگری از همین الگو باشد.
توجه: این مثالها را بعنوان کلمه عبور استفاده نکنید.
استانداردهای حفاظت از کلمه عبور
از کلمات عبور مشترک برای اکانتهای شرکت و دسترسی های شخصی استفاده نکنید. تا جایی ممکن است، از کلمه عبور مشترک برای نیازهای مختلف شرکت استفاده نکنید. برای مثال، برای سیستمهای مهندسی یک کلمه عبور انتخاب کنید و یک کلمه عبور دیگر برای سیستمهای IT . همچنین برای استفاده از اکانتهای NT و UNIX کلمات عبور متفاوت انتخاب کنید.
کلمات عبور شرکت با هیچ کس از جمله دستیاران و منشی ها در میان نگذارید. باید با تمام کلمات عبور بصورت اطلاعات حساس و محرمانه برخورد شوند.
در اینجا به لیستی از “انجام ندهید ”ها اشاره می شود.
· کلمه عبور را از طریق تلفن به هیچ کس نگویید.
· کلمه عبور را از طریق ایمیل فاش نکنید.
· کلمه عبور را به رئیس نگویید
· در مورد کلمه عبور در جلوی دیگران صحبت نکنید.
· به قالب کلمه عبور اشاره نکنید (مثلا نام خانوادگی)
· کلمه عبور را روی فهرست سوالات یا فرمهای امنیتی درج نکنید.
· کلمه عبور را با اعضای خانواده در میان نگذارید.
· کلمه عبور را هنگامی که در مرخصی هستید به همکاران نگویید.
اگر کسی از شما کلمه عبور را پرسید، از ایشان بخواهید که این مطلب را مطالعه کند یا اینکه با کسی در قسمت امنتیت اطلاعات تماس بگیرد.
از ویژگی “Remember Password” یا حفظ کلمه عبور در کامپیوتر استفاده نکنید.
مجددا، کلمات عبور را در هیچ جای محل کار خود ننویسید و در فایل یا هر سیستم کامپیوتری ذخیره نکیند (شامل کامپیوترهای دستی) مگر با رمزکردن.
کلمات عبور را حداقل هر شش ماه عوض کنید (بجز کلمات عبور سطح سیستم که باید هر سه ماه تغییر کنند).
اگر هر اکانت یا کلمه عبور احتمال فاش و سوءاستفاده از آن میرود، به بخش امنیت اطلاعات اطلاع دهید و تمام کلمات عبور را تغییر دهید.
شکستن یا حدس زدن کلمه عبور ممکن است در یک زمان متناوب یا اتفاقی توسط بخش امنیت اطلاعات یا نمانیدگی های آن رخ دهد. اگر کلمه عبور در طول یکی از این پیمایش ها حدس زده یا شکسته شود، از کاربر خواسته خواهد شد که آن را تغییر دهد.
رعایت موارد مذکور، به حفاظت بیشتر از اطلاعات و قسمتهای شخصی افراد کمک خواهد کرد.
مقدمه
درگاه های باز[1] همواره راه نفوذی عالی برای حمله کنندگان به سیستم های کامپیوتری هستند. درعین حال که ارتباطات سیستم های کامپیوتری بر روی شبکه از طریق درگاه ها انجام می شود، در صورت عدم پیکربندی مناسب آن ها راه نفوذ برای هکر ها ایجاد می شود. به عنوان مثال اسب های تروا می توانند با استفاده از درگاه های باز برای حمله کنندگان اطلاعات ارسال نمایند. برای این کار هکر به اسب تروایی که بر روی سیستم قرار دارد، از طریق درگاهی خاص، وصل شده و برای انجام وظایفی مورد نظر خود (به عنوان مثال گرفتن یک تصویر از صفحه کار کاربر) درخواست صادر می کند. اسب تروا وظیفه مورد نظر را انجام داده و تصویر را از طریق درگاه باز برای هکر ارسال می کند. در نمونه های جدید اسب تروا شماره درگاه به سادگی قابل تغییر است و بنابراین شناسایی آنها از طریق شماره درگاه ها به دشواری انجام می شود.
برای بستن درگاه ها ابزارها و روش های متنوعی وجود دارد. استفاده از حفاظ ها[2] به عنوان یکی از رایج ترین این روش هاست. استفاده از این ابزار با توجه به هزینه های انواع مختلف آن و همینطور پیچیدگی استفاده از آن می تواند برای بعضی از کاربران مشکل آفرین باشد.
در این مقاله ضمن معرفی مفهوم درگاه روش هایی برای بستن درگاه ها به صورت دستی مورد معرفی قرار می گیرند.
درگاه چیست؟
درگاه کانالی ارتباطی است برای کامپیوترهای موجود بر روی شبکه.
برای برقراری ارتباط بین کامپیوترهای مختلف متصل به شبکه استانداردهای متنوعی تدوین شده اند. این استانداردها به روش های انتقال اطلاعات می پردازند و هدف آنها بوجود آوردن امکان تبادل اطلاعات بین سیستم های مختلف است. استاندارد TCP/IP یکی از این استانداردهاست و پروتکلی نرم افزاری برای ساختاردهی و انتقال داده بر روی شبکه (مانند اینترنت) می باشد. از مهمترین مزایای این پروتکل ها عدم وابستگی آنها به سیستم عامل کامپیوترها است و بنابراین انتقال اطلاعات بین کامپیوترهای مختلف موجود بر روی شبکه امکان پذیر می شود.
هر کامپیوتر برای ورود به دنیای اینترنت باید یک آدرس IP [3] معتبر داشته باشد. آدرس IP ساختاری به صورت زیر دارد:
###.###.###.###
این آدرس از چهار بخش تشکیل شده است که با نقطه از هم جدا شده اند. هر بخش می تواند مقداری بین ? تا 255 داشته باشد.با دانستن آدرس IP هر کامپیوتر می توان با آن ارتباط برقرار نموده و داده رد و بدل کرد. اما هنوز در مفهوم ارتباط یک نکته مبهم وجود دارد. کامپیوتر دریافت کننده اطلاعات چگونه باید بفهمد که چه برنامه ای باید داده را دریافت و پردازش کند.
برای حل این مشکل از سیستم درگاه استفاده شده است. به عبارت دیگر با مشخص کردن درگاه برای هر بسته ارسالی برنامه دریافت کننده هم مشخص می شود و به این ترتیب کامپیوتر گیرنده می تواند داده را در اختیار برنامه مربوطه قرار دهد. هر بسته ای که بر روی شبکه قرار می گیرد باید آدرس IP کامپیوتر گیرنده اطلاعات و همینطور شماره درگاه مربوطه را نیز در خود داشته باشد.
در مقام مقایسه می توان شماره درگاه را با شماره تلفن داخلی مقایسه نمود. شماره تلفن مانند آدرس IP به صورت یکتا مقصد تماس را مشخص می کند و شماره داخلی نشانگر فردی است که تماس باید با او برقرار شود.
شماره درگاه می تواند عددی بین ? تا ????? باشد. این بازه به سه دسته اصلی زیر تقسیم بندی شده است:
· ? تا ???? که «درگاه های شناخته شده» هستند و برای خدماتی خاص مانند FTP (درگاه ??)، SMTP (درگاه ??)، HTTP (درگاه ??)، POP3 (درگاه ???) رزرو شده اند.
· درگاه های ???? تا ????? «درگاه های ثبت شده» هستند. به عبارت دیگر این درگاه ها برای خدمات، ثبت شده اند.
· درگاه های ????? تا ????? «درگاه های پویا و/ یا اختصاصی» هستند. به عبارت دیگر هر شخصی می تواند در صورت نیاز از آنها استفاده نماید.
راه های بستن درگاه ها بدون استفاده از حفاظ
هر درگاه باز یک ورودی بالقوه برای حمله کنندگان به سیستم هاست. بنابراین باید سیستم را به گونه ای پیکربندی نمود که حداقل تعداد درگاه های باز بر روی آن وجود داشته باشد.
در رابطه با درگاه ها باید توجه داشت که هر درگاه بازی الزاما خطرآفرین نیست. سیستم های کامپیوتری تنها در صورتی از ناحیه درگاه ها در معرض خطر قرار دارند که برنامه مرتبط با درگاه کد خطرناکی در خود داشته باشد. بنابراین لزومی ندارد که همه درگاه ها بر روی سیستم بسته شوند. در حقیقت بدون وجود درگاه های باز امکان اتصال به اینترنت وجود ندارد.
یک درگاه باز شی فیزیکی نیست و چنین نیست که با بسته شدن آن از بین برود. اگر درگاهی در یک کامپیوتر باز باشد به این معناست که برنامه فعالی بر روی دستگاه وجود دارد که با استفاده از این شماره درگاه با سایر کامپیوترها بر روی شبکه ارتباط برقرار می کند. در واقع درگاه توسط سیستم عامل باز نمی شود، بلکه برنامه خاصی که در انتظار دریافت داده از این درگاه است آن را باز می کند.
یکی از موثرترین روش هایی که می توان برای بستن درگاه های باز مورد استفاده قرار داد، متوقف نمودن سرویسی است که بر روی درگاه به ارتباطات گوش فرا داده است. این کار را در Windows 2000 می توان با استفاده از ابزار Control Panel > Administrative Tools > Services و متوقف نمودن سرویس هایی که مورد نیاز نیستند، انجام داد. به عنوان مثال اگر Web services در سیستم مورد نیاز نیست می توان IIS را متوقف نمود. در Unix باید فایل های /etc/rc.d را ویرایش نمود، و یا از یکی از ابزارهایی که برای این کار در سیستم های Unix و شبیه Unix وجود دارد (مانند linuxconf) بهره گرفت.
غیر از متوقف کردن سرویس ها، می توان درگاه ها را نیز بر روی ماشین فیلتر نمود. در ویندوز این کار با استفاده از مکانیزم فیلترینگ داخلی انجام پذیر است. برای سیستم عامل ویندوز 2000 می توان از ابزار پیکربندی که در Control Panel > Network> Local Area Connection > Properties > Internet Protocol (TCP/IP) > Properties > Advanced > Options > TCP/IP Filtering مخفی شده است بهره گرفت. با استفاده از این گزینه می توان بسته های TCP و UDP را به گونه ای فیلتر نمود که فقط درگاه های خاصی باز باشند و بسته های اطلاعاتی سایر درگاه ها اجازه عبور نداشته باشند. علاوه بر این، در ویندوز می توان فیلترهای محلی (برای درگاه ها و یا میزبان ها) هم تعریف نمود. برای این کار باید مسیر زیر را طی نمود:
Control Panel > Administrative Tools> Local Security Policy> IP Security Policies on Local Machine>
Secure Server(Require Security)> Add
علاوه بر این بیشتر حفاظ های شخصی هم قابلیت فیلتر بسته های اطلاعاتی مربوط به درگاه های خاص را دارا هستند.
در سیستم عامل های Linux و شبهUnix نیز تعداد زیادی از ابزارهای متنوع برای فیلتر کردن درگاه های ورودی وجود دارد. IPChains که به صورت پیش فرض بر روی بسیاری از نسخه های جدید Linux نصب می شود از جمله ابزارهای مناسب است.
شبکههای بیسیم، کاربردها، مزایا و ابعاد
تکنولوژی شبکههای بیسیم، با استفاده از انتقال داده‌ها توسط اموج رادیویی، در ساده‌ترین صورت، به تجهیزات سخت‌افزاری امکان میدهد تا بدون‌استفاده از بسترهای فیزیکی همچون سیم و کابل، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. شبکههای بیسیم بازه‌ی وسیعی از کاربردها، از ساختارهای پیچیده‌یی چون شبکههای بیسیم سلولی -که اغلب برای تلفن‌های همراه استفاده میشود- و شبکههای محلی بیسیم (WLAN – Wireless LAN) گرفته تا انوع ساده‌یی چون هدفون‌های بیسیم، را شامل می‌شوند. از سوی دیگر با احتساب امواجی همچون مادون قرمز، تمامی تجهیزاتی که از امواج مادون قرمز نیز استفاده می‌کنند، مانند صفحه کلیدها، ماوس‌ها و برخی از گوشی‌های همراه، در این دسته‌بندی جای می‌گیرند. طبیعی‌ترین مزیت استفاده از این شبکه‌ها عدم نیاز به ساختار فیزیکی و امکان نقل و انتقال تجهیزات متصل به این‌گونه شبکه‌ها و همچنین امکان ایجاد تغییر در ساختار مجازی آنهاست. از نظر ابعاد ساختاری، شبکههای بیسیم به سه دسته تقسیم می‌گردند : WWAN، WLAN و WPAN.
مقصود از WWAN، که مخفف Wireless WAN است، شبکه‌هایی با پوشش بیسیم بالاست. نمونه‌یی از این شبکه‌ها، ساختار بیسیم سلولی مورد استفاده در شبکههای تلفن همراه است. WLAN پوششی محدودتر، در حد یک ساختمان یا سازمان، و در ابعاد کوچک یک سالن یا تعدادی اتاق، را فراهم می‌کند. کاربرد شبکههای WPAN یا Wireless Personal Area Network برای موارد خانه‌گی است. ارتباطاتی چون Bluetooth و مادون قرمز در این دسته قرار می‌گیرند.
شبکههای WPAN از سوی دیگر در دسته‌ی شبکههای Ad Hoc نیز قرار می‌گیرند. در شبکههای Ad hoc، یک سخت‌افزار، به‌محض ورود به فضای تحت پوشش آن، به‌صورت پویا به شبکه اضافه میشود. مثالی از این نوع شبکه‌ها، Bluetooth است. در این نوع، تجهیزات مختلفی از جمله صفحه کلید، ماوس، چاپگر، کامپیوتر کیفی یا جیبی و حتی گوشی تلفن همراه، در صورت قرارگرفتن در محیط تحت پوشش، وارد شبکه شده و امکان رد و بدل داده‌ها با دیگر تجهیزات متصل به شبکه را می‌یابند. تفاوت میان شبکههای Ad hoc با شبکههای محلی بیسیم (WLAN) در ساختار مجازی آنهاست. به‌عبارت دیگر، ساختار مجازی شبکههای محلی بیسیم بر پایه‌ی طرحی ایستاست درحالی‌که شبکههای Ad hoc از هر نظر پویا هستند. طبیعی‌ست که در کنار مزایایی که این پویایی برای استفاده کننده‌گان فراهم می‌کند، حفظ امنیت چنین شبکه‌هایی نیز با مشکلات بسیاری همراه است. با این وجود، عملاً یکی از راه حل‌های موجود برای افزایش امنیت در این شبکه‌ها، خصوصاً در انواعی همچون Bluetooth، کاستن از شعاع پوشش سیگنال‌های شبکه است. در واقع مستقل از این حقیقت که عملکرد Bluetooth بر اساس فرستنده و گیرنده‌های کم‌توان استوار است و این مزیت در کامپیوترهای جیبی برتری قابل‌توجه‌یی محسوب می‌گردد، همین کمی توان سخت‌افزار مربوطه، موجب وجود منطقه‌ی محدود تحت پوشش است که در بررسی امنیتی نیز مزیت محسوب می‌گردد. به‌عبارت دیگر این مزیت به‌همراه استفاده از کدهای رمز نه‌چندان پیچیده، تنها حربه‌های امنیتی این دسته از شبکه‌ها به‌حساب می‌آیند.
منشأ ضعف امنیتی در شبکههای بیسیم و خطرات معمول
خطر معمول در کلیه‌ی شبکههای بیسیم مستقل از پروتکل و تکنولوژی مورد نظر، بر مزیت اصلی این تکنولوژی که همان پویایی ساختار، مبتنی بر استفاده از سیگنال‌های رادیویی به‌جای سیم و کابل، استوار است. با استفاده از این سیگنال‌ها و در واقع بدون مرز ساختن پوشش ساختار شبکه، نفوذگران قادرند در صورت شکستن موانع امنیتی نه‌چندان قدرتمند این شبکه‌ها، خود را به‌عنوان عضوی از این شبکه‌ها جازده و در صورت تحقق این امر، امکان دستیابی به اطلاعات حیاتی، حمله به سرویس دهنده‌گان سازمان و مجموعه، تخریب اطلاعات، ایجاد اختلال در ارتباطات گره‌های شبکه با یکدیگر، تولید داده‌های غیرواقعی و گمراه‌کننده، سوءاستفاده از پهنای‌باند مؤثر شبکه و دیگر فعالیت‌های مخرب وجود دارد.
در مجموع، در تمامی دسته‌های شبکههای بیسیم، از دید امنیتی حقایقی مشترک صادق است :
تمامی ضعفهای امنیتی موجود در شبکههای سیمی، در مورد شبکههای بیسیم نیز صدق می‌کند. در واقع نه تنها هیچ جنبه‌یی چه از لحاظ طراحی و چه از لحاظ ساختاری، خاص شبکههای بیسیم وجود ندارد که سطح بالاتری از امنیت منطقی را ایجاد کند، بلکه همان گونه که ذکر شد مخاطرات ویژه‌یی را نیز موجب است.
نفوذگران، با گذر از تدابیر امنیتی موجود، می‌توانند به‌راحتی به منابع اطلاعاتی موجود بر روی سیستمهای رایانه‌یی دست یابند.
اطلاعات حیاتی‌یی که یا رمز نشده‌اند و یا با روشی با امنیت پایین رمز شده‌اند، و میان دو گره در شبکههای بیسیم در حال انتقال می‌باشند، می‌توانند توسط نفوذگران سرقت شده یا تغییر یابند.
حمله‌های DoS به تجهیزات و سیستمهای بیسیم بسیار متداول است.
نفوذگران با سرقت کدهای عبور و دیگر عناصر امنیتی مشابه کاربران مجاز در شبکههای بیسیم، می‌توانند به شبکه‌ی مورد نظر بدون هیچ مانعی متصل گردند.
با سرقت عناصر امنیتی، یک نفوذگر می‌تواند رفتار یک کاربر را پایش کند. از این طریق می‌توان به اطلاعات حساس دیگری نیز دست یافت.
کامپیوترهای قابل حمل و جیبی، که امکان و اجازه‌ی استفاده از شبکه‌ی بیسیم را دارند، به‌راحتی قابل سرقت هستند. با سرقت چنین سخت افزارهایی، می‌توان اولین قدم برای نفوذ به شبکه را برداشت.
یک نفوذگر می‌تواند از نقاط مشترک میان یک شبکه‌ی بیسیم در یک سازمان و شبکه‌ی سیمی آن (که در اغلب موارد شبکه‌ی اصلی و حساس‌تری محسوب می‌گردد) استفاده کرده و با نفوذ به شبکه‌ی بیسیم عملاً راهی برای دستیابی به منابع شبکه‌ی سیمی نیز بیابد.
در سطحی دیگر، با نفوذ به عناصر کنترل کننده‌ی یک شبکه‌ی بیسیم، امکان ایجاد اختلال در عملکرد شبکه نیز وجود دارد.
با مقدمه‌ی ذکر شده، در قسمتهای آتی می‌توانیم به ویژه‌گی‌های این شبکههای، با تفکیک تکنولوژی‌های مرسوم، از بعد امنیتی بپردازیم و چگونه‌گی پیکربندی صحیح یک شبکه‌ی بیسیم را، برای بالابردن امنیت آن، بررسی کنیم.
شبکههای بیسیم، کاربردها، مزایا و ابعاد
تکنولوژی شبکههای بیسیم، با استفاده از انتقال داده‌ها توسط اموج رادیویی، در ساده‌ترین صورت، به تجهیزات سخت‌افزاری امکان میدهد تا بدون‌استفاده از بسترهای فیزیکی همچون سیم و کابل، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. شبکههای بیسیم بازه‌ی وسیعی از کاربردها، از ساختارهای پیچیده‌یی چون شبکههای بیسیم سلولی -که اغلب برای تلفن‌های همراه استفاده میشود- و شبکههای محلی بیسیم (WLAN – Wireless LAN) گرفته تا انوع ساده‌یی چون هدفون‌های بیسیم، را شامل می‌شوند. از سوی دیگر با احتساب امواجی همچون مادون قرمز، تمامی تجهیزاتی که از امواج مادون قرمز نیز استفاده می‌کنند، مانند صفحه کلیدها، ماوس‌ها و برخی از گوشی‌های همراه، در این دسته‌بندی جای می‌گیرند. طبیعی‌ترین مزیت استفاده از این شبکه‌ها عدم نیاز به ساختار فیزیکی و امکان نقل و انتقال تجهیزات متصل به این‌گونه شبکه‌ها و همچنین امکان ایجاد تغییر در ساختار مجازی آنهاست. از نظر ابعاد ساختاری، شبکههای بیسیم به سه دسته تقسیم می‌گردند : WWAN، WLAN و WPAN.
مقصود از WWAN، که مخفف Wireless WAN است، شبکه‌هایی با پوشش بیسیم بالاست. نمونه‌یی از این شبکه‌ها، ساختار بیسیم سلولی مورد استفاده در شبکههای تلفن همراه است. WLAN پوششی محدودتر، در حد یک ساختمان یا سازمان، و در ابعاد کوچک یک سالن یا تعدادی اتاق، را فراهم می‌کند. کاربرد شبکههای WPAN یا Wireless Personal Area Network برای موارد خانه‌گی است. ارتباطاتی چون Bluetooth و مادون قرمز در این دسته قرار می‌گیرند.
شبکههای WPAN از سوی دیگر در دسته‌ی شبکههای Ad Hoc نیز قرار می‌گیرند. در شبکههای Ad hoc، یک سخت‌افزار، به‌محض ورود به فضای تحت پوشش آن، به‌صورت پویا به شبکه اضافه میشود. مثالی از این نوع شبکه‌ها، Bluetooth است. در این نوع، تجهیزات مختلفی از جمله صفحه کلید، ماوس، چاپگر، کامپیوتر کیفی یا جیبی و حتی گوشی تلفن همراه، در صورت قرارگرفتن در محیط تحت پوشش، وارد شبکه شده و امکان رد و بدل داده‌ها با دیگر تجهیزات متصل به شبکه را می‌یابند. تفاوت میان شبکههای Ad hoc با شبکههای محلی بیسیم (WLAN) در ساختار مجازی آنهاست. به‌عبارت دیگر، ساختار مجازی شبکههای محلی بیسیم بر پایه‌ی طرحی ایستاست درحالی‌که شبکههای Ad hoc از هر نظر پویا هستند. طبیعی‌ست که در کنار مزایایی که این پویایی برای استفاده کننده‌گان فراهم می‌کند، حفظ امنیت چنین شبکه‌هایی نیز با مشکلات بسیاری همراه است. با این وجود، عملاً یکی از راه حل‌های موجود برای افزایش امنیت در این شبکه‌ها، خصوصاً در انواعی همچون Bluetooth، کاستن از شعاع پوشش سیگنال‌های شبکه است. در واقع مستقل از این حقیقت که عملکرد Bluetooth بر اساس فرستنده و گیرنده‌های کم‌توان استوار است و این مزیت در کامپیوترهای جیبی برتری قابل‌توجه‌یی محسوب می‌گردد، همین کمی توان سخت‌افزار مربوطه، موجب وجود منطقه‌ی محدود تحت پوشش است که در بررسی امنیتی نیز مزیت محسوب می‌گردد. به‌عبارت دیگر این مزیت به‌همراه استفاده از کدهای رمز نه‌چندان پیچیده، تنها حربه‌های امنیتی این دسته از شبکه‌ها به‌حساب می‌آیند.
منشأ ضعف امنیتی در شبکههای بیسیم و خطرات معمول
خطر معمول در کلیه‌ی شبکههای بیسیم مستقل از پروتکل و تکنولوژی مورد نظر، بر مزیت اصلی این تکنولوژی که همان پویایی ساختار، مبتنی بر استفاده از سیگنال‌های رادیویی به‌جای سیم و کابل، استوار است. با استفاده از این سیگنال‌ها و در واقع بدون مرز ساختن پوشش ساختار شبکه، نفوذگران قادرند در صورت شکستن موانع امنیتی نه‌چندان قدرتمند این شبکه‌ها، خود را به‌عنوان عضوی از این شبکه‌ها جازده و در صورت تحقق این امر، امکان دستیابی به اطلاعات حیاتی، حمله به سرویس دهنده‌گان سازمان و مجموعه، تخریب اطلاعات، ایجاد اختلال در ارتباطات گره‌های شبکه با یکدیگر، تولید داده‌های غیرواقعی و گمراه‌کننده، سوءاستفاده از پهنای‌باند مؤثر شبکه و دیگر فعالیت‌های مخرب وجود دارد.
در مجموع، در تمامی دسته‌های شبکههای بیسیم، از دید امنیتی حقایقی مشترک صادق است :
تمامی ضعفهای امنیتی موجود در شبکههای سیمی، در مورد شبکههای بیسیم نیز صدق می‌کند. در واقع نه تنها هیچ جنبه‌یی چه از لحاظ طراحی و چه از لحاظ ساختاری، خاص شبکههای بیسیم وجود ندارد که سطح بالاتری از امنیت منطقی را ایجاد کند، بلکه همان گونه که ذکر شد مخاطرات ویژه‌یی را نیز موجب است.
نفوذگران، با گذر از تدابیر امنیتی موجود، می‌توانند به‌راحتی به منابع اطلاعاتی موجود بر روی سیستمهای رایانه‌یی دست یابند.
اطلاعات حیاتی‌یی که یا رمز نشده‌اند و یا با روشی با امنیت پایین رمز شده‌اند، و میان دو گره در شبکههای بیسیم در حال انتقال می‌باشند، می‌توانند توسط نفوذگران سرقت شده یا تغییر یابند.
حمله‌های DoS به تجهیزات و سیستمهای بیسیم بسیار متداول است.
نفوذگران با سرقت کدهای عبور و دیگر عناصر امنیتی مشابه کاربران مجاز در شبکههای بیسیم، می‌توانند به شبکه‌ی مورد نظر بدون هیچ مانعی متصل گردند.
با سرقت عناصر امنیتی، یک نفوذگر می‌تواند رفتار یک کاربر را پایش کند. از این طریق می‌توان به اطلاعات حساس دیگری نیز دست یافت.
کامپیوترهای قابل حمل و جیبی، که امکان و اجازه‌ی استفاده از شبکه‌ی بیسیم را دارند، به‌راحتی قابل سرقت هستند. با سرقت چنین سخت افزارهایی، می‌توان اولین قدم برای نفوذ به شبکه را برداشت.
یک نفوذگر می‌تواند از نقاط مشترک میان یک شبکه‌ی بیسیم در یک سازمان و شبکه‌ی سیمی آن (که در اغلب موارد شبکه‌ی اصلی و حساس‌تری محسوب می‌گردد) استفاده کرده و با نفوذ به شبکه‌ی بیسیم عملاً راهی برای دستیابی به منابع شبکه‌ی سیمی نیز بیابد.
در سطحی دیگر، با نفوذ به عناصر کنترل کننده‌ی یک شبکه‌ی بیسیم، امکان ایجاد اختلال در عملکرد شبکه نیز وجود دارد.
با مقدمه‌ی ذکر شده، در قسمتهای آتی می‌توانیم به ویژه‌گی‌های این شبکههای، با تفکیک تکنولوژی‌های مرسوم، از بعد امنیتی بپردازیم و چگونه‌گی پیکربندی صحیح یک شبکه‌ی بیسیم را، برای بالابردن امنیت آن، بررسی کنیم.
ادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » کهکشان ( چهارشنبه 88/9/11 :: ساعت 9:0 صبح )
این دیکشنری تنها دیکشنری ایرانی است که شما می توانید مطالب مربوط به رایانه و اینترنت خود را در آن انتشار و در سراسر جهان وب آن را گسترش دهید. نام لاتین این دیکشنری NSCID است که مخفف کلمه NasimSoft Computer and Internet Dictionary است. توسط نرم افزار ان اس سید بیلدر ( NSCID Builder ) شما هم می توانید دیکشنری خود را طراحی کنید و آن را به نسیم سافت ارسال کنید تا در نسخه های به روز رسانی دیگر کاربران هم از آن استفاده کنند. همچنین این دیکشنری نسبت به نسخه قبل خود تغییرات بسیاری داشته از جمله این دیکشنری قابلیت نمایش چندین بانک اطلاعاتی به زبان ها و نام های مختلف را درون خود دارا است. این دیکشنری با هدف بالا بردن سطح اطلاعات عمومی طراحی و تولید شده است. در حقیقت به این محصول یک دیکشنری تنها نمیشه گفت زیرا این دیکشنری جدید ترین سایت ها و شرکت و نرم افزارهای روز دنیا را معرفی می کند و اطلاعات بیشتری از جمله منبع کلمه - توضیح بیشتری و... در مورد اکثر لغت ها می دهد و مانند یک دایره المعارف عمل می کند.
قابلیت های اصلی این دیکشنری:- قابلیت ذخیره سازی متن ترجمه شده به صورت خودکار
- قابلیت ذخیره سازی متن ترجمه شده به صورت دستی با 3 خروجی نوشتاری RTF – DOC - Text
- قابلیت تلفظ لغت با تنظیمات آن برای افزایش و کاهش سرعت تلفظ
- قابلیت تنظیمات کامل کاربری به صورت دست رسی آسان
- قابلیت قرار گرفتن نرم افزار بالای بقیه صفحه ها و نرم افزار ها ON TOP
- قابلیت به روز رسانی بانک لغت نرم افزار Update
- قابلیت ترجمه سریع لغت با تایپ مستقیم
- قابلیت بازگرداندن نوشته ای که در حافظه موقت ذخیره شده و ترجمه آن
- تنظیمات اضافی کاربری
- قابلیت حرفه ای جستجوی پیشرفته: توسط این قابلیت شما می توانید داخل متن ها به صورت فارسی و انگلیسی جستجو کنید.
- قابلیت اضافه کردن لغت برای ساخت یک دیکشنری شخصی در نرم افزار
- قابلیت دیکشنری همراه ( با اکثر قابلیت های دیکشنری اصلی) به صورت سایز کوچکتر و همراه بودن با شما در هر کجای ویندوز
- سازگاری با ویندوز ویستا و دیگر ویندوز های خانواده مایکروسافت ( این دیکشنری بر روی ویندوز 7 امتحان نشده است)
- قابلیت اجرای نرم افزار در هر نقظه از ویندوز با کلید F10
- نصب کاملا آسان و کامل
- محیط کاملا گرافیکی نرم افزار
- قابلیت انتشار لغت در نرم افزار توسط NSCID Builder 2009 (Blue Edation)
- قابلیت دادن اطلاعات بیشتر در مورد یک لغت (بستگی به لغت و بانک اطلاعاتی دارد)
- دادن توضیح کامل چند صفحه ای در مورد اکثر لغات تخصصی
- معرفی جدید ترین تکنولوژی و دست آوردهای روز دنیا
- رفتن آیکون نرم افزار به System Try بعد از اجرا و دسترسی آسان در هر زمان
- نمایش تاریخ و زمان بر روی متن ترجمه شده
- منوی راست کلیک برای دسترسی آسان به بخش ها
- قابلیت بزرگنمایی متنی
- و...
این دیکشنری شامل:دیکشنری تخصصی کامپیوتر
واژه نامه فیلم سازی
فرهنگ لغت انگلیسی به فارسی
دانسنیهای نسیم سافت
ترفندستان نسیم سافت
مرجع اصطلاحات چت و ایمیل به 2 زبان انگلیسی به انگلیسی – انگلیسی به فارسی
مرجع خطاهای مودم
و...
سازنده لغت دیکشنری رایانه و اینترنت نسیم سافت NSCID Builder 2:نرم افزار قدرتمند ان اس سید بیلدر 2 - ان اس سید بیلدر نرم افزاری است که می تواند بانک های اطلاعاتی برای دیکشنری رایانه و اینترنت نسیم سافت استخراج کند - همچنین توسط این نرم افزار شما می توانید بر روی پایگاه داده خود مدیریت کنید و آن را ویرایش کنید و دیکشنری ساخته شده توسط خود را در همان لحضه ببینید - نسخه جدید ان اس سید به زبان انگلیسی در نوع فارسی به انگلیسی و انگلیسی به انگلیسی طراحی شده است - با این نرم افزار شما هم می توانید دیکشنری شخصی طراحی کرده و آن را به نسیم سافت ارسال کنید و در آن انتشار دهید تا دیگر کاربران در سراسر جهان به آن دسترسی داشته و از آن استفاده کنند
ویژگی های NSCID Builder 2:- امنیت بالای بانک اطلاعاتی شخصی
- قابلیت انتخاب زبان دیکشنری به دو صورت انگلیسی به فارسی - انگلیسی به انگلیسی
- مدیریت کامل بر روی پایگاه داده های شخصی از جمله Update - Delete - Search- Refresh
- قابلیت نمایش دیکشنری شخصی
- NSDB قابلیت استخراج بانک اطلاعاتی به صورت
- رابط گرافیکی کاربر
- و...
بهبود قابلیت های امنیتی IE توسط Windows XP SP2
با سرویس پک? (SP2) کاربران IE قادر خواهند بود قابلیت های جدیدی را برای حفظ حریم شخصی و امنیت سیستم به مرورگر خود بیفزایند. این قابلیت ها در واقع در جهت افزایش آگاهی کاربران از خطراتی است که امنیت سیستم را تهدید می نمایند. در صورتی که کاربر اقدام به گرفتن فایل های مشکوک از اینترنت کند و یا سایت های وب بدون اجازه و اطلاع کاربر، برنامه ای را بر روی دستگاه اجرا کنند، مرورگر مجهز به SP2 این فعالیت ها را متوقف نموده، هشدارهای لازم را به کاربر می دهد.
در این مقاله سه قابلیت جدید مرورگر مورد بحث قرار می گیرند:
· نوار اطلاعات
· مسدود کننده Pop-up
· مدیر Add-on
نوار اطلاعات
این نوار برای ابلاغ هشدارهای سیستم نسبت به نقض اصول امنیتی به مرورگر IE اضافه شده است. هرگاه وب سایت هایی که کاربر در حال مشاهده آنهاست بدون اجازه کاربر اقدام به اجرای برنامه بر روی دستگاه نمایند، و یا خود کاربر فایلی را از اینترنت دریافت نماید که امکان آلودگی آن وجود داشته باشد هشدارهای لازم برای آگاهی کاربر از طریق این نوار ابزار اعلام می گردد.
این نوار ابزار دقیقا زیر نوار آدرس قرار دارد و به تصمیم گیری در مورد downloadها، پنجره های pop-up مسدود شده و سایر وقایعی که در مرورگر اتفاق می افتد کمک می کند. نوار ابزار اطلاعات تنها در شرایطی ظاهر می شود که پیامی داشته باشد و بنابراین فضای مفید مرورگر را در موارد غیر ضروری اشغال نمی نماید.
اطلاعات بیشتر در مورد نوار اطلاعات
مسدود کننده Pop-up
این مسدود کننده به صورت پیش فرش در IE فعال است و اجازه فعالیت بیشتر پنجره های Pop-up را می گیرد.
اطلاعات بیشتر در مورد مسدود کننده Pop-up
مدیریت Add-on
Add-on برنامه ای است که به مرورگر افزوده می شود تا تجربه مرور وب را شخصی، جذاب تر و موثر تر نماید. از جمله این برنامه ها می توان به نوارابزارهای خاص و اشاره گر گرافیکی موس اشاره نمود. در بعضی از موارد این برنامه ها باعث می شوند که فعالیت IE متوقف شود. در این صورت مدیر Add-on می تواند دلیل این مشکل را بیابد و کاربر با استفاده از این ابزار قادر خواهد بود برنامه Add-on را غیرفعال یا به روز نموده، این اشکال را به مایکروسافت گزارش کند.
کرمهای اینترنتی مفید (?)
قبل از هر چیز ذکر این نکته ضروری است که گروه امداد امنیت کامپیوتری ایران این مطلب را در جهت افزودن بر آگاهی مخاطبانش نگاشته است و قصد طرفداری یا مخالفت با این گونه از کرمها را که با عنوان «کرمهای خوب» و «کرمهای مدافع» نیز شناخته می‌شوند، ندارد. از آنجا که مطالب این مقاله نظرهای افراد مختلف است، بعضی مطالب ممکن است نشانه طرفداری و بعضی نشاندهنده مخالفت با وجود کرمهای مفید باشد. شما از کدام گروهید؟
خبرگزاری BBC در می ???? خبر از ظهور و گسترش کرمی به نام کرم پنیر (Cheese worm) داد. محتوای خبر نشان از فعالیت این کرم علیه هکرها میداد، نه به نفع آنان!
«یک ویروس مفید در حال گشت در اینترنت است و شکاف امنیتی کامپیوترها را بررسی و در صورت یافتن، آنها را می‌بندد. هدف این کرم، کامپیوترهای با سیستم عامل لینوکس است که توسط یک برنامه مشابه اما زیان‌رسان قبلا مورد حمله قرار گرفته‌اند.»
اما این کرم توسط شرکت‌های تولید آنتی‌ویروس تحویل گرفته نشد! چراکه آنان معتقد بودند هر نرمافزاری که تغییراتی را بدون اجازه در یک کامپیوتر ایجاد کند، بالقوه خطرناک است.
در مارس همین سال یک برنامه زیان‌رسان با عنوان Lion worm (کرم شیر) سرویس‌دهندگان تحت لینوکس بسیاری را آلوده و درهای پشتی روی آنها نصب کرده بود تا ایجادکنندگان آن بتوانند از سرورها بهره‌برداری کنند. کرم همچنین کلمات عبور را می‌دزدید و به هکرهایی که از این ابزار برای ورود غیرمجاز استفاده می‌کردند، می‌فرستاد. این درهای پشتی می‌توانستند برای حملات DoS نیز استفاده شوند.
کرم پنیر تلاش می‌کرد بعضی از خسارات وارده توسط کرم شیر را بازسازی کند. در حقیقت کرم پنیر شبکه‌هایی با آدرسهای مشخص را پیمایش می‌کرد تا آنکه درهای پشتی ایجاد شده توسط کرم شیر را بیابد، سپس برای بستن سوراخ، وصله آنرا بکار می‌گرفت و خود را در کامپیوتر ترمیم‌شده کپی می‌کرد تا برای پیمایش شبکههای دیگر با همان شکاف امنیتی از این کامپیوتر استفاده کند.
مدیران سیستمها که متوجه تلاشهای بسیاری برای پیمایش سیستمهایشان شده بودند، دنبال علت گشتند و کرم پنیر را مقصر شناختند. ارسال گزارشهای آنها به CERT باعث اعلام یک هشدار امنیتی گردید.
این برنامه با مقاصد بدخواهانه نوشته نشده بود و برای جلوگیری از فعالیت هکرهای مزاحم ایجاد گشته بود. اما بهرحال یک «کرم» بود. چرا که یک شبکه را می‌پیمایید و هرجا که میرفت خود را کپی می‌کرد.
زمانیکه بحث کرم پنیر مطرح شد، بعضی متخصصان امنیت شبکههای کامپیوتری احساس کردند که ممکن است راهی برای مبارزه با شکافهای امنیتی و هکرهای آسیب‌رسان پیدا شده باشد. یکی از بزرگترین علتهای وجود رخنه‌های امنیتی و حملات در اینترنت غفلت یا تنبلی بسیاری از مدیران سیستمهاست. بسیاری از مردم سیستمهای خود را با شکافهای امنیتی به امان خدا! رها می‌کنند و تعداد کمی زحمت نصب وصله‌های موجود را می‌دهند.
بسیاری از مدیران شبکه‌ها از ورود برنامه‌ها و بارگذاری وصله‌ها ابراز نارضایتی می‌کنند. این نکته‌ای صحیح است که یک وصله ممکن است با برنامه‌های موجود در کامپیوتر ناسازگار باشد. اما در مورد یک کرم مفید که وجود شکافهای امنیتی در سیستمها را اعلام می‌کند، چه؟ این روش مشکل مدیرانی را که نمی‌توانند تمام شکافهای امنیتی را ردیابی کنند، حل می‌کند. بعضی می‌گویند که برنامه‌های ناخواسته را روی سیستم خود نمی‌خواهند. در پاسخ به آنها گفته میشود «اگر شکاف امنیتی در سیستم شما وجود نداشت که این برنامه‌ها نمی‌توانستند وارد شوند. یک برنامه را که سعی می‌کند به شما کمک کند، ترجیح می‌دهید یا آنهایی را که به سیستم شما آسیب می‌رسانند و ممکن است از سیستم شما برای حمله به سایرین استفاده کنند؟ »
این آخری، یک نکته مهم است. رخنه‌های امنیتی کامپیوتر شما فقط مشکل شما نیستند؛ بلکه ممکن است برای سایر شبکه‌ها نیز مساله‌ساز شوند. ممکن است فردی نخواهد علیه بیماریهای مسری واکسینه شود، اما بهرحال بخشی از جامعه‌ای است که در آن همزیستی وجود دارد.
آنچه که در این میان آزاردهنده است این است که هرساله برای امنیت اتفاقات بدی رخ میدهد، و هرچند تلاشهایی برای بهبود زیرساختهای امنیتی انجام می‌گیرد، اما برای هر گام به جلو، دو گام باید به عقب بازگشت. چرا که هکرها باهوش‌تر و در نتیجه تهدیدها خطرناکتر شده‌اند. و شاید بدلیل تنبلی یا بار کاری زیاد مدیران شبکه باشد.
در این قسمت، به‌عنوان بخش دوم از بررسی امنیت در شبکههای بیسیم، به مرور کلی شبکههای محلی بیسیم می‌پردازیم. اطلاع از ساختار و روش عملکرد این شبکه‌ها، حتی به صورت جزءیی، برای بررسی امنیتی لازم به‌نظر میرسد.
تکنولوژی و صنعت WLAN به اوایل دهه‌ی ?? میلادی باز می‌گردد. مانند هر تکنولوژی دیگری، پیشرفت شبکههای محلی بیسیم به کندی صورت می‌پذیرفت. با ارایه‌ی استاندارد IEEE 802.11b، که پهنای باند نسبتاً بالایی را برای شبکههای محلی امکان‌پذیر می‌ساخت، استفاده از این تکنولوژی وسعت بیشتری یافت. در حال حاضر، مقصود از WLAN تمامی پروتکل‌ها و استانداردهای خانواده‌ی IEEE 802.11 است. جدول زیر اختصاصات این دسته از استانداردها را به صورت کلی نشان میدهد
اولین شبکه‌ی محلی بیسیم تجاری توسط Motorola پیاده‌سازی شد. این شبکه، به عنوان یک نمونه از این شبکه‌ها، هزینه‌یی بالا و پهنای باندی پایین را تحمیل می‌کرد که ابداً مقرون به‌صرفه نبود. از همان زمان به بعد، در اوایل دهه‌ی ?? میلادی، پروژه‌ی استاندارد 802.11 در IEEE شروع شد. پس از نزدیک به ? سال کار، در سال ???? استانداردهای 802.11a و 802.11b توسط IEEE نهایی شده و تولید محصولات بسیاری بر پایه‌ی این استانداردها آغاز شد. نوع a، با استفاده از فرکانس حامل 5GHz، پهنای باندی تا 54Mbps را فراهم می‌کند. در حالیکه نوع b با استفاده از فرکانس حامل 2.4GHz، تا 11Mbps پهنای باند را پشتیبانی می‌کند. با این وجود تعداد کانال‌های قابل استفاده در نوع b در مقایسه با نوع a، بیشتر است. تعداد این کانال‌ها، با توجه به کشور مورد نظر، تفاوت می‌کند. در حالت معمول، مقصود از WLAN استاندارد 802.11b است.
استاندارد دیگری نیز به‌تاز‌ه‌گی توسط IEEE معرفی شده است که به 802.11g شناخته میشود. این استاندارد بر اساس فرکانس حامل 2.4GHz عمل می‌کند ولی با استفاده از روشهای نوینی می‌تواند پهنای باند قابل استفاده را تا 54Mbps بالا ببرد. تولید محصولات بر اساس این استاندارد، که مدت زیادی از نهایی‌شدن و معرفی آن نمی‌گذرد، بیش از یک‌سال است که آغاز شده و با توجه سازگاری آن با استاندارد 802.11b، استفاده از آن در شبکههای بیسیم آرام آرام در حال گسترش است.
استاندارد 802.11b به تجهیزات اجازه میدهد که به دو روش ارتباط در شبکه برقرار شود. این دو روش عبارت‌اند از برقراری ارتباط به صورت نقطه به نقطه –همان‌گونه در شبکههای Ad hoc به‌کار میرود- و اتصال به شبکه از طریق نقاط تماس یا دسترسی (AP=Access Point).
معماری معمول در شبکههای محلی بیسیم بر مبنای استفاده از AP است. با نصب یک AP، عملاً مرزهای یک سلول مشخص میشود و با روش‌هایی می‌توان یک سخت‌افزار مجهز به امکان ارتباط بر اساس استاندارد 802.11b را میان سلول‌های مختلف حرکت داد. گستره‌یی که یک AP پوشش میدهد را BSS(Basic Service Set) می‌نامند. مجموعه‌ی تمامی سلول‌های یک ساختار کلی شبکه، که ترکیبی از BSSهای شبکه است، را ESS(Extended Service Set) می‌نامند. با استفاده از ESS می‌توان گستره‌ی وسیع‌تری را تحت پوشش شبکه‌ی محلی بیسیم درآورد.
در سمت هریک از سخت‌افزارها که معمولاً مخدوم هستند، کارت شبکه‌یی مجهز به یک مودم بیسیم قرار دارد که با AP ارتباط را برقرار می‌کند. AP علاوه بر ارتباط با چند کارت شبکه‌ی بیسیم، به بستر پرسرعت‌تر شبکه‌ی سیمی مجموعه نیز متصل است و از این طریق ارتباط میان مخدوم‌های مجهز به کارت شبکه‌ی بیسیم و شبکه‌ی اصلی برقرار میشود. شکل زیر نمایی از این ساختار را نشان میدهد :
همان‌گونه که گفته شد، اغلب شبکههای محلی بیسیم بر اساس ساختار فوق، که به نوع Infrastructure نیز موسوم است، پیاده‌سازی می‌شوند. با این وجود نوع دیگری از شبکههای محلی بیسیم نیز وجود دارند که از همان منطق نقطه‌به‌نقطه استفاده می‌کنند. در این شبکه‌ها که عموماً Ad hoc نامیده می‌شوند یک نقطه‌ی مرکزی برای دسترسی وجود ندارد و سخت‌افزارهای همراه – مانند کامپیوترهای کیفی و جیبی یا گوشی‌های موبایل – با ورود به محدوده‌ی تحت پوشش این شبکه، به دیگر تجهیزات مشابه متصل می‌گردند. این شبکه‌ها به بستر شبکه‌ی سیمی متصل نیستند و به همین منظور IBSS (Independent Basic Service Set) نیز خواند می‌شوند. شکل زیر شمایی ساده از یک شبکه‌ی Ad hoc را نشان میدهد :
شبکههای Ad hoc از سویی مشابه شبکههای محلی درون دفتر کار هستند که در آنها نیازی به تعریف و پیکربندی یک سیستم رایانه‌یی به عنوان خادم وجود ندارد. در این صورت تمامی تجهیزات متصل به این شبکه می‌توانند پرونده‌های مورد نظر خود را با دیگر گره‌ها به اشتراک بگذارند.
البته، یک کرم مفید هنوز یک کرم است و بحث دیگری که در اینجا مطرح می شود این است که کرمها ذاتا غیرقابل کنترل هستند، به این معنی که کرمهای مفید هم باعث بروز مشکلات ترافیک می شوند و بصورت غیرقابل کنترلی گسترده می گردند. این مساله در مورد بیشتر کرمها صدق می کند، اما دلیل آن این است که تاکنون هیچ کس یک کرم قانونی! و بدرستی برنامه نویسی شده ایجاد نکرده است. می توان براحتی کنترلهای ساده ای همچون انقضاء در زمان مناسب و مدیریت پهنای باند را که این تاثیرات ناخوشایند را محدود یا حذف کند، برای یک کرم مفید تصور کرد.
اشکال وارده به ایجاد یک کرم قانونی و مناسب این است که زمان زیادی می طلبد، بسیار بیشتر از زمانی که یک کرم گسترش پیدا می کند. در پاسخ می توان گفت بیشتر کرمها از مسائل تازه کشف شده بهره نمی برند. بیشتر آنها از شکافهای امنیتی استفاده می کنند که مدتهاست شناخته شده اند.
تعدادی پرسش وجود دارد که باید پاسخ داده شوند. چه کسی این کرمها را طراحی و مدیریت می کند؟ دولت، CERT، فروشندگان یا اینکه باید تشکل هایی براه انداخت؟ برای ترمیم چه ایراداتی باید مورد استفاده قرار گیرند؟ روند اخطار برای سیستمهایی که توسط یک کرم مفید وصله شده اند، چیست؟ آیا پیامی برای مدیر شبکه بگذارد؟ که البته هیچ کدام موانع غیرقابل حلی نیستند.
بهرحال، بهترین کار مدیریت صحیح سیستمهایتان است، بنحوی که با آخرین ابزار و وصله های امنیتی بروز شده باشند. در این صورت دیگر چندان نگران وجود کرمها در سیستمهایتان نخواهید بود.
آنچه که نمی توان در مورد آن با اطمنیان صحبت کرد، امن و موثر بودن یک کرم مفید است، که این مطلب مطالعات و تحقیقات جدی را می طلبد. بعلاوه اینکه، اگر برنامه نوشته شده در دنیای بیرون متفاوت از آزمایشگاه رفتار کند، چه کسی مسوولیت آنرا می پذیرد؟ مساله بعدی اینست که تحت قانون جزایی بعضی کشورها، هک کردن یک سیستم و تغییر دیتای آن بدون اجازه زیان محسوب می شود و چنانچه این زیان به حد مشخصی مثلا ?هزار دلار برسد، تبهکاری بحساب می آید، حتی اگر قانون جنایی حمایتی برای نویسندگان کرمهای مفید درنظر بگیرد. ایده اصلی در این بین، اجازه و اختیار برای دستیابی به کامپیوتر و تغییر دیتای آن یا انجام عملیاتی بر روی آن است. از منظر قانونی، این اجازه می تواند از طرقی اعطاء شود. بعلاوه اینکه سیستمهایی که امنیت در آنها رعایت نشود، اساسا به هر کس اجازه تغییر دیتا را می دهند.
خوشبختانه، روشهای محدودی برای اخذ اجازه وجود دارد. برای مثال، ISPها از پیش بواسطه شرایط خدمات رسانی به مشتریانشان اجازه تغییر دیتا را دارند. یک ISP معتبر ممکن است حتی سرویس بروز رسانی رایگان یک برنامه ضدویروس را نیز به مشتریانش ارائه کند.
راه دیگر اخذ اجازه از طریق پروانه های دولتی است. مثلا در بعضی کشورها، افسران پلیس این قدرت را دارند که بتوانند تحت قوانین محدود و شرایط خاصی وارد فضای خصوصی افراد شوند. مثال دیگر در مورد سارس است. افراد می توانند بخاطر سلامت عمومی قرنطینه شوند، اما فقط توسط افرادی که اختیارات دولتی دارند.
در آخر توجه شما را به یک مساله جلب می کنیم: اجرای قوانین سلامت بیشتر بصورت محلی است، در حالیکه اینترنت ماهیت دیگری دارد. ممکن است بتوان در بعضی کشورها به سوالات مربوط در مورد نوشتن و گسترش کرمهای مفید جواب داد، اما کاربران کشورهای دیگر را شامل نمی شود.
.::مرجع کد آهنگ::.
.::دریافت کد موزیک::.
