میز کار کامپیوتر :
میز کار کامپیوتر نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. چیدمان راحت و حرفه ای قطعات فیزیکی کامپیوتر اولین ره آورد بهره گیری از یک میز کار اختصاصی است
دوم اینکه علاوه بر چیدمان راحت و بدون دردسر از مشکلات ناشی از حرکت ناگهانی قطعات و خرابی احتمال کامپیوتر جلوگیری نمود به طور مثال اگر یک میز کار کامیپوتر کامل ثابت و محکم نباشد ممکن است است در هنگام روشن بودن کامپیوتر و تکان ناگهانی به وسایل داخلی مانند هارددیسک، که دارای صفحه مغناطیسی دوار با سرعت دوران بالا است آسیب جدی برساند و بخشی از اطلاعات شما نابود شود.
سوم، شما می توانید از لحاظ ارگونومی کار با کامپیوتر، تمام نکات را رعایت کنید به گونه ای که طراحان میز کامپیوتر قبلا آن را تعبیه نموده اند به طور مثال باید محل استقرار دست برای تایپ و کار باصفحه کلید یا حرکت ماوس مناسب باشد. در هر صورت یک میز مطالعه ممکن است چنین فضایی را دارا نباشد اما به طور حتم در یک میز حرفه ای استاندارد این امر مورد توجه طراحان قرار گرفته است.
مشخصه میز کار کامپیوتر :
مشخصه میز کار کامپیوتر، در میز کار استاندارد به دقت دنبال شده است. از جمله متحرک بودن پایه های میز کار، امکان استقرار دقیق و ایستا قطعات فیزیکی کامیپوتر و ... که به دقت رعایت شده است. یک نکته اساسی اینکه هر میز کار که میز کار کامپیوتر خوانده می شود مناسب کار با کامپیوتر و به قولی استاندارد نخواهد بود اگر در این خصوص تجربه ای دارید که می توانید انتخاب مطمئنی داشته باشید اما می توان از یک مشاور امین و متخصص بهره ببرید و یا در نهایت از شرکتهای معتبر و صاحب نام در این زمینه نیز مشاوره بگیرید. اما به یاد داشته باشید فروشندگان و سازندگانی هستند که خواسته یا نادانسته اقدام به فروش میز و صندلی کامپیوتر غیر استاندارد و حتی غیر حرفه ای می کنند که ممکن است ضرر آن از بهره گیری از یک میز کار و صندلی مطالعه بیشتر شود.
نور یا روشنایی اتاق کامپیوتر
- بهتر است منبع نور اتاق یا پنجره، سمت چپ یا راست تجهیزات کامیپوتر باشد باشد. منبع روشنایی نیز بهتر است بالای سر باشد. به گونه ای که نور از سمت چپ یا راست و بالای سر کاربر تابیده شود.
-  هرگز محل استقرار تجهیزات رایانه نباید روبه رو یا پشت به پنجره باشد . ازتابش مستقیم نور از پشت مانیتور جلوگیری کنید بدیهی است این امر باعث تابش مستقیم نور به چشم کاربر می شود و خستگی و بیماری چشمی را به همراه دارد.
-  در خصوص تابش مستقیم از عقب سر کاربر نیز این امر مشکل آفرین است . تابش نور به صفحه نمایشگر و بازتاب آن از صفحه شیشه ای مانیتور علاوه بر تاثیر بر کیفیت تصویر، باعث خستگی و بیماری چشمی خواهد شد.
-  میزان نور اتاق کامپیوتر بهتر است در حد معمولی باشد . نور زیاد یا تاریکی اتاق کار علاوه بر بر روز خستگی چشمان ممکن است بیماری چشمی را برای کاربر به همراه داشته باشد و علاوه بر آن نتواند حداکثر استفاده از کیفیت صفحه نمایشگر مانیتور را داشته باشد که این امر در هنگام طراحی و کار گرافیکی با کامپیوتر حیاتی خواهد بود
- اگر از کپی هلدر یا منشی یار استفاده می شود بهتر است از منابع روشنایی که روی میز کار نصب می شود، استفاده شود. به نحوی که نور به صورت مایل به سطح منشی یار بتابد. در این حالت، بازتاب نور در چشم کاربر نخواهد بود.
سخن آخر:
اینکه!! با رعایت نکات ایمنی و مسایل مربوط به ارگونومی کار با کامپیوتر نمی توانید صد در صد به صورت حتمی از آسیبهای بدنی و جسمی و روانی جلوگیری نمایید. اما با رعایت مداوم و حساسیت لازم می توانید این موضوع را تقلیل دهید به گونه که سال‌های متمادی ساعت‌ها با کامپیوتر کار کنید و هیچ گاه دچار بیماری و درد ناشی از کاربری با کامپیوتر نشوید.
رعایت موارد یادشده از ضعف و سوزش چشم، کمردرد، پا درد، درد گردن، سندروم مچ دست و انگشتان و بسیاری موارد مضر دیگر جلوگیری می کند.
در مواقعی استرس و نگرانی ناشی از دردهای مفصلی مانند دردگردن و درد سر ناشی از کاربری نادرست با کامپیوتر، به صورت مستقیم به سیستم عصبی شما در قسمت‌های مربوطه مانند گردن آسیب رسیده و باعث اختلال در رفتار و روحیات شما خواهد شد.

 حافظه مجازی
حافظه مجازی یکی ازبخش های متداول در اکثر سیستم های عامل کامپیوترهای شخصی است . سیستم فوق با توجه به مزایای عمده، به سرعت متداول شده و با استقبال کاربران کامپیوتر مواجه شده است .
اکثر کامپیوترها در حال حاضر از حافظه های محدود با ظرفیت 64 ، 128 و یا 256 مگابایت استفاده می نمایند. حافظه موجود در اکثر کامپیوترها به منظور اجرای چندین برنامه بصورت همزمان توسط کاربر ، پاسخگو نبوده و با کمبود حافظه مواجه خواهیم شد. مثلا" در صورتیکه کاربری بطور همزمان ، سیستم عامل ، یک واژه پرداز ، مرورگر وب و یک برنامه برای ارسال نامه الکترونیکی را فعال نماید ، 32  یا 64 مگابایت حافظه، ظرفیت قابل قبولی نبوده و کاربران قادر به استفاده از خدمات ارائه شده توسط هر یک از نرم افزارهای فوق نخواهند بود. یکی از راهکارهای غلبه بر مشکل فوق افزایش و ارتقای حافظه موجود است . با ارتقای حافظه و افزایش آن ممکن است مشکل فوق در محدوده ای دیگر مجددا" بروز نماید. یکی دیگر از راهکارهای موجود در این زمینه ، استفاده از حافظه مجازی است .
در تکنولوژی حافظه مجازی از حافظه های جانبی ارزان قیمت  نظیر هارد دیسک استفاده می گردد. در چنین حالتی اطلاعات موجود در حافظه اصلی که کمتر مورد استفاده قرار گرفته اند ، از حافظه خارج و در محلی خاص بر روی هارد دیسک ذخیره می گردند. بدین ترتیب بخشی از حافظه اصلی آزاد و زمینه استقرار یک برنامه جدید در حافظه فراهم خواهد شد. عملیات ارسال اطلاعات از حافظه اصلی بر روی هارد دیسک بصورت خودکار انجام می گیرد.
مسئله سرعت
سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات بر روی  هارد دیسک به مراتب کندتر از حافظه اصلی کامپیوتر است . در صورتیکه سیستم مورد نظر دارای عملیاتی حجیم در رابطه با حافظه مجازی باشد ، کارآئی سیستم به شدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت . در چنین مواردی لازم است که نسبت به افزایش حافظه موجود در سیستم  ، اقدام گردد. در مواردی که سیستم عامل مجبور به جابجائی اطلاعات موجود بین حافظه اصلی و حافظه مجازی باشد ( هارد دیسک ) ، باتوجه به تفاوت محسوس سرعت بین آنها ، مدت زمان زیادی صرف عملیات جایگزینی می گردد. در چنین حالتی سرعت سیستم به شدت افت کرده و عملا" در برخی حالات غیرقابل استفاده می گردد.
محل نگهداری اطلاعات بر روی هارد دیسک را یک Page file می گویند. در فایل فوق ، صفحات مربوط به حافظه اصلی ذخیره و سیستم عامل در زمان مورد نظر اطلاعات فوق را مجددا" به حافظه اصلی منتقل خواهد کرد. در ماشین هائی که از سیستم عامل ویندوز استفاده می نمایند ، فایل فوق دارای انشعاب swp است .
پیکربندی حافظه مجازی
ویندوز  98 و XP  دارای برنامه هوشمند مدیریت حافظه مجازی هستند . در زمان نصب ویندوز ، پیکربندی و تنظیمات پیش فرض برای مدیریت حافظه مجازی انجام خواهد شد. تنظیمات انجام شده در اغلب موارد پاسخگو بوده و نیازی به تغییر آنها وجود نخواهد داشت . در برخی موارد لازم است که  پیکربندی مدیریت حافظه مجازی بصورت دستی انجام گیرد.  برای انجام این کار در ویندوز 98 ، گزینه System را از طریق Control panel انتخاب و در ادامه گزینه Performance را فعال نمائید. در بخش Advanced setting ، گزینه memory Virtual را انتخاب نمائید.
با نمایش پنجره مربوط به Memory Virtual  ، گزینه "Let me specify my own virtual memory setting" را انتخاب تا زمینه مشخص نمودن مکان و ظرفیت حداقل و حداکثر فایل مربوط به حافظه مجازی فراهم گردد. در فیلد disk Hard   محل ذخیره نمودن فایل و درفیلد های دیگر حداقل و حداکثر ظرفیت فایل را بر حسب مگابایت مشخص نمائید.  برای مشخص نمودن  حداکثر فضای مورد نیاز حافظه مجازی می توان هر اندازه ای را مشخص نمود . تعریف اندازه ای به میزان دو برابر حافظه اصلی کامپیوتر(RAM)  برای حداکثر میزان حافظه مجازی توصیه می گردد.
در ویندوز XP شما می توانید در ابتدا بر روی My Computer  راست کلیک کنید و سپس گزینه Properties  را انتخاب کنید.
سپس در پنجره Advanced و در قسمت Performance  گزینه  Setting را انتخاب کنید.
در پنجره ای که نمایان می شود مجدداً گزینه Advanced  را انتخاب کرده و در این صفحه نیز بر روی دکمه change کلیک کنید تا صفحه تنظیمات Virtual memory نمایان شود .
در صورتی که می خواهید درایوی غیر از درایو پیش فرض که معمولاً درایو C  کامپیوتر است به عنوان درایو حافظه مجازی انتخاب شود بر روی نام آن کلیک کرده و در قسمت پائین پنجره گزینه Custom size را انتخاب کنید. و مقادیر مورد نظر تان را در قسمت های Initial size  و Maximum size وارد کنید.  سپس گزینه Set را برای ثبت اطلاعات انتخاب کنید. در صورتی که می خواهید درایو جاری شما که از آن به عنوان حافظه مجازی استفاده می کنید غیر فعال شود می توانید گزینه no paging file را انتخاب کرده و سپس دکمه Set را انتخاب کنید.
البته توجه داشته باشید که باید یکی از درایو های دیگر را برای استفاده در این قسمت تعیین کنید .  بهتر است برای دستیابی به سرعت بالاتر از درایوی استفاده کنید که فضای خالی بیشتری در اختیار دارد.
میزان حافظه موجود هارد دیسک که برای حافظه مجازی  در نظر گرفته خواهد شد بسیار حائز اهمیت است . در صورتیکه فضای فوق بسیار ناچیز انتخاب گردد ، همواره با پیام خطائی مطابق "Out of Memory" ، مواجه خواهیم شد. پیشنهاد  می گردد نسبت حافظه مجازی به حافظه اصلی دو به یک باشد. یعنی در صورتیکه حافظه اصلی موجود 16 مگابایت باشد ، حداکثر حافظه مجازی را 32 مگابایت در نظر گرفت .
یکی از روش هائی که به منظور بهبود کارآیی حافظه مجازی پیشنهاد شده است ، ( مخصوصا" در مواردیکه حجم بالائی از حافظه مجازی مورد نیاز باشد ) در نظر گرفتن ظرفیت یکسان برای حداقل و حداکثر اندازه  حافظه مجازی است . در چنین حالتی در زمان راه اندازی کامپیوتر، سیستم عامل تمام فضای مورد نیاز را اختصاص و در ادامه نیازی با افزایش آن همزمان با اجرای سایر برنامه ها نخواهد بود. در چنین حالتی کارآئی سیستم بهبود پیدا خواهد کرد .
یکی دیگر از فاکتورهای مهم در کارآئی حافظه مجازی ، محل فایل مربوط به حافظه مجازی است . در صورتیکه سیستم کامپیوتری دارای چندین هارد دیسک فیزیکی باشد ، ( منظور چندین درایو منظقی نیست ) می توان حجم عملیات مربوط به حافظه مجازی را بین هر یک از درایوهای فیزیکی موجود توزیع کرد. روش فوق در مواردیکه از حافظه مجازی در مقیاس بالائی استفاده می گردد ، کارآئی مطلوبی را بدنبال خواهد داشت .

حافظه اصلی رایانه وحجم آن
ram یا حافظه با دسترسی تصادفی حافظه اصلی رایانه است که به عنوان یک مجموعه از نواحی کاری، هنگام استفاده از رایانه مورد استفاده قرار می گیرد.
این حافظه فهرستی از دستورالعمل ها و داده هایی که رایانه روی آنها کار می کند و همچنین نتایج حاصل از محاسبات را در خود ذخیره و نگهداری می کند.
اغلب رایانه های امروزی مبتنی بر سیستم عامل ویندوز XP دارای 256 یا 512 مگابایت حافظه اصلی است که برخی کاربران آن را تا یک یا 2 گیگابایت افزایش می دهند. با افزایش نرم افزارهای چندبندی که همزمان از منابع سخت افزاری بهره می گیرد و همچنین استفاده از نرم افزارهای امنیتی ضدویروس و دیوار آتش، منابع حافظه کمتری برای برنامه ها و کارهای عمومی اختصاص داده می شود.
حافظه اصلی برخلاف حافظه های جانبی مانند هارددیسک، به طور مستقیم با کاربران در ارتباط نیست. بلکه مخاطبان این حافظه، برنامه ها و سیستم عامل رایانه هستند که از زمان روشن شدن رایانه، از آن برای ذخیره سازی فایل ها و کدهای اصلی استفاده می کنند. در صورتی که رایانه از حافظه اندکی بهره مند باشد هنگام اجرای برنامه ها با تاخیر بسیار زیادی مواجه می شوید که علت آن فراخوانی کدهای برنامه مورد نظر از روی دیسک سخت است.
افزایش حجم حافظه و مشاهده اختلاف کارایی ایجاد شده، ناخودآگاه این تصور را در ذهن ایجاد می کند که با افزایش حجم حافظه، سرعت بالاتر و عملکرد بهتر را همراه خواهد داشت. در حالی که در رایانه ها کندترین قطعه در مقایسه با قطعات ضروری دیگر همین سخت دیسک یا هارددیسک است و دسترسی به آن تاخیر محسوسی را در روند اجرای برنامه ایجاد خواهد کرد.
اگر در رایانه برای اجرای یک برنامه حافظه کافی وجود داشته باشد، هنگام اجرای آن تمامی کدهای مورد نیاز بسرعت از روی حافظه اصلی فراخوانی و اجرا می شود. بنابر این باید نوعی تعادل میان برنامه های کاربردی، حجم حافظه اصلی و پتانسیل های سخت افزاری برقرار شود.
برای مثال اگر شما رایانه ای با پردازنده و کارت گرافیک گرانقیمت را تنها با 256 مگابایت حافظه همراه کنید هرگز نتوانسته اید از حداکثر پتانسیل های سخت افزاری کارت گرافیک و پردازنده قدرتمند آن استفاده کنید. چرا که هنگام اجرای برنامه ها دسترسی به هارددیسک برای فراخوانی کدهایی که روی حافظه اصلی جا نشده اند سرعت اجرای برنامه ها را بشدت کاهش می دهد.
از سویی دیگر اگر رایانه خود را به 4 گیگابایت حافظه مجهز کنید و روی آن یک برنامه سنگین را اجرا کنید حجم زیادی از حافظه در هر صورت خالی می ماند و این به معنای هزینه کردن برای قطعه ای است که هرگز از آن استفاده نخواهد شد. در حقیقت یک گیگابایت حافظه اصلی برای اکثر کاربردهای رایانه ای امروزی کافی است و اگر حافظه خود را از 512 مگابایت به یک گیگابایت افزایش دهید تفاوت آن را به آسانی مشاهده می کنید. در این صورت کارکردن با چندین برنامه به طور همزمان تسهیل می شود. با در نظر گرفتن این معیارها، بودجه خود را صرف خرید حجم بیشتری از حافظه که هرگز از آن استفاده نمی کنید نخواهید کرد.

7 نکته طلایی در خرید سخت افزار
خیلی از دوستان همانند من ترجیح میدهند به هنگام خرید کامپیوتر جدید برای خود یا دیگران و یا بهنگام تعویض و ارتقاء قطعات شخصا به اینکار اقدام کنند .
 اینکار باعث کاهش هزینه خرید شده و نیز تسلط ، توانایی و مهارت شخص را در کار با سخت افزار یا مونتاژ کامپیوتر افزایش میدهد . لذا برای اینکار باید اصولی و نکاتی رعایت کرد تا نتیجه معکوس عاید نشود. با استفاده از تجربیات و آموخته های خودم نکات زیر را به هنگام خرید سخت افزار برای دوستان عزیزم توصیه می کنم:
قطعات بی نام و نشان نخرید :
 سازندگان معتبر و معروف ممکن است در کارشان ورشکست شوند ولی به راحتی حاضر نیستند نام و اعتبار خود را در ارائه کالاهای نامرغوب زیر سوال ببرند. مثلا خرید یک Ram با مارک Kingston از یک سازنده بی نام و نشان قیمتی معادل یک سوم Ram اصلی دارد در چنین مواقعی خرید کالای گرانتر معقول تر است. چذا که برای خرید جنس مرغوب باید بهایی معادل کیفیت آن پرداخت .
ضمانت و گارانتی معتبر درخواست کنید :
 منظور از گارانتی معتبر یک خط نوشته در زیر فاکتور فروش نیست که هیچ ارزشی ندارد . باید مطمئن بود که قطعه خریداری شده را شرکتی اسم و رسم دار و با هویت گارانتی کرده است . یکی از بهترین روشها در این زمینه تماس با شرکت تضمین کننده و اطمینان از صحت ضمانت کالاست .
از تجربیات و نوشته های دیگران در خرید بهره بگیرید :
انواع مختلفی از قطعات در بازار موجود است ولی مثلا چرا کارت گرافیک Gforce از 20هزار تومان تا 400 هزار تومان قیمت دارند؟ و قیمت انها متغیر است؟ متخصصان و کسانی که قبلا این قطعات را آزمایش کرده اند راهنمایان خوبی بهنگام خرید آن هستند . پس هرگز از خواندن یک مطلب در مورد قطعات در سایتها و یا روزنامه ها و جاهای دیگر و کسب اطلاعات اضافی در این زمینه غافل نشوید.
نیازتان را مشخص کنید:
تعین هدف و نیز مشخص کردن نیاز کمک زیادی در یک خرید مناسب میکند . اگر به این نکته فکر کنید بعضا پیش می آید به این نتیجه برسید که فعلا برای یک قطعه و سخت افزار بخصوص نیاز چندانی ندارید و با اینکار در هزینه های خود صرفه جویی می کنید .
دنبال جدیدترین و مدرنترین ها نباشید :
فناوریهای جدید معمولا دارای قیمت بالا بوده و آنطور که باید، آزمایش و امتحان خود را پس نداده اند . بهترین کار این است که بهنگام خرید این قبیل سخت افزارها زیاد عجله نکرد.
به حرفهای بازاری و اغوا کننده توجه نکنید:
حرفهای زیادی به هنگام خرید یک قطعه معمولا از فروشندگان زبده می شنویم که تضمین کننده هیچ چیزی نیست و تنها فریب دهنده و اغواء کننده است . حرفها و جملاتی از این قبیل: " خیلی ها بردن و راضی ان " ، " خودمون ضمانتش میکنیم " ، " خراب بود بیارش همینجا با یک قطعه نو تعویض کنم " ، این قطعه مثل پیکان است " و غیره. به هیچکدام توجه نکنید.
با دید باز و آگاهانه خرید کنید:
هر قطعه ای که می پسندید مشخصاتی دارد از آنها کامل آگاه شوید و کاملا بدانید چه قطعه ای خرید میکنید چون باید مبلغ زیادی هزینه نمایید نه این که پولتان را دور بریزید. همیشه سعی کنید با استفاده از سایت شرکت سازنده اطلاعات کافی و لازم را در مورد قطعه مورد نظر کسب کنید.