سیر تحول کامپیوترها

با اینکه هنوز برخی کاسب های قدیمی چرتکه را بر هر وسیله محاسباتی دیگر ترجیح می دهند، اما از بیش از سه قرن قبل افراد زیادی سعی در ساختن وسایل و راه های دیگری برای تسهیل محاسبات ریاضی کردند. یکی از مشهور ترین آنها که در عرصه نظری کمک فراوانی به ساخت کامپیوتر کرد یک اسکاتلندی با نام جی ناپیر بود که موفق به طرح راهی مکانیکی برای ضرب و تقسیم شد.1 (بعد ها همین نظرات ناپیر مبنای طراحی جدول های لگاریتمی شد که تا امروز هم کاربرد دارد)

اولین ماشین محاسباتی

اما اولین ماشین محاسباتی واقعی در اواسط قرن هفدهم میلادی توسط پاسکال ساخته شد که قادر به جمع و تفریق ریاضی بود و از آن جا که در آن دوران گویا دانشمندان مثل اکنون شتاب زده نبودند مدتی بیش از صد سال طول کشید تا اعمال ضرب و تقسیم را به ماشین پاسکال اضافه کنند!

ماشین تحلیلی

سا ل ها بعد در سال 1830 چارلز بابیج انگلیسی «ماشین تحلیلی» را طراحی کرد و در سال 1855 در نمایشگاه پاریس آن را به نمایش گذاشت. گرچه بابیج هرگز نتوانست ماشین خود را تکمیل کند اما اولین گام های جسورانه را در این راه برداشته بود و به همین خاطر او را پدر کامپیوتر های الکترونیکی امروزی می دانند.

اولین کامپیوتر آنالوگ

درست صد سال بعد در سال 1930 وانوار بوش اولین کامپیوتر آنالوگ را در آمریکا ساخت که این کامپیوتر در جنگ جهانی دوم برای کمک به هدف گیری سلاح های نظامی مورد استفاده قرار گرفت.

کامپیوتر دیجیتال (صفر و یکی)

جهش عظیم بعدی در زمینه ساخت یارانه در سال 1944 و با ساخت اولین کامپیوتر دیجیتال (صفر و یکی) روی داد. نام این کامپیوتر مارک 1 توسط کمپانی مشهور IBM ساخته شده بود. حالا دیگر صاحبان صنایع هم به اهمیت کامپیوتر ها پی برده بودند و اندک اندک پروژه های ساخت کامپیوتر ها بیشتر و مدت زمان بهره برداری کمتر می شد. کامپیوتر مشهور بعدی فقط دو سال زمان طراحی و ساخت برد و توسط دو مهندس از دانشگاه پنسیلوانیا ارائه شد. نام این غول 30 تنی که 170 متر مربع سطح را می پوشاند «انیاک» بود و برای اولین بار در فناوری ساخت آن از لامپ خلأ استفاده شد.جالب اینجاست که تا آن زمان کامپیوتر ها فاقد هرگونه حافظه بودند تا اینکه در سال 1947 جان ون نیومن ایده واحدی برای نگهداری دستورات (که امروزه حافظه خوانده می شود) را مطرح و عملی کرد.

پنج نسل کامپیوتر

دوره تکامل کامپیوتر را به پنج نسل تقسیم می کنند که هر نسل ویژگی خاص خود را دارد.

نسل اول کامپیوتر

به کامپیوتر هایی که قبل از دهه شصت میلادی ساخته شده اند کامپیوتر های نسل اول می گویند که مهم ترین ویژگی آنها حجم زیاد و استفاده از لامپ خلأ بود.

نسل دوم کامپیوتر

از سال 1960 فناوری ترانزیستور در ساخت کامپیوتر به کار گرفته شد و باعث طراحی و ساخت کامپیوتر های نسل دوم شد که سرعت بسیار بیشتر و حجم کمتری داشتند. به کارگیری ترانزیستور به جای لامپ خلأ مهمترین ویژگی این نسل بود.

نسل سوم کامپیوتر

اما اختراع I.C. (مدارات مجتمع) و به کارگیری آن در ساخت کامپیوتر انقلابی را در این صنعت ایجاد کرد و باعث طراحی و ساخت کامپیوتر های نسل سوم شد. این کامپیوتر ها از سال 1965 وارد بازار شدند و می توانستند یک میلیون عمل را در یک ثانیه انجام دهند.

نسل چهارم کامپیوتر

این سرعت اگرچه کمی حیرت آور و گیج کننده است اما در مقابل کامپیوتر های نسل چهارم (کامپیوتر های امروزی) که به راحتی چند میلیارد عمل ریاضی را در یک ثانیه انجام می دهند، کودکانه به نظر می رسد!

علاوه بر این سرعت به راستی حیرت آور، کامپیوتر های نسل چهارم ویژگی انقلابی دیگری نیز دارند و آن ساخت کامپیوتر های شخصی (.p.c) و راهیابی فناوری کامپیوتر در میان توده مردم جهان است.

نسلی از اینترنت

 اما سال های اخیر شاهد یک فناوری انقلابی دیگر هم بود: اینترنت. که از دهه هشتاد میلادی در دسترس عموم قرار گرفت و به راستی در پی درانداختن طرحی نو در جغرافیای سیاسی و حتی افکار و عقاید و آداب و رسوم مردمان است.می گویند اگر پیشرفتی را که صنعت کامپیوتر داشته است، صنعت اتومبیل سازی می داشت امروزه اتومبیل هایی داشتیم به اندازه یک سرسوزن، به قدرت یک نفتکش و با سرعت! این مقایسه گرچه بیشتر طنزآمیز است اما هرگز اغراق آمیز نیست. مگر نه آن که از زمان ساخت اولین کامپیوتر ها تاکنون سرعت محاسبات آنها میلیون ها بار سریع تر شده است؟ اما مسئله فقط این نیست آنچه را که نباید فراموش کرد پیشرفت گام به گام و حتی پیشرو نرم افزار کامپیوتر ها است...

کامپیوتر های نسل پنجم

کامپیوتر های نسل پنجم هنوز ساخته نشده اند. تفاوت بنیادین آنها با کامپیوتر هایی که تاکنون ساخته شده اند در قدرت استنباط و استدلال آنها است و گرچه تاکنون نرم افزارنویسان گام های بلندی برای هوشمند کردن کامپیوتر ها، تحت عنوان هوش مصنوعی (.I.A) برداشته اند اما تا تحقق وعده کامپیوتر های نسل پنجم فاصله زیادی مانده است.

آیا انسان خواهد توانست این تخیل را به واقعیت تبدیل کند؟ و آیا در صورت وقوع این امر، جا را برای خودش تنگ تر از قبل نکرده است؟