یک شبکه سیار Ad Hoc سیستمی است متشکل از مسیریاب های سیار که به وسیله لینک های بی سیم به هم متصل شده اند. مسیریاب ها می توانند آزادانه حر کت کنند و به دلخواه سازماندهی خود را تغییر دهند, بنابر این ممکن است سازماندهی شبکه به سرعت و به شکل غیر منتظره ای تغییر نماید. این نوع شبکه ها ممکن است که به اینترنت متصل باشند و یا مستقل عمل کنند. Multi-hop، حرکت, تنوع تجهیزات، محدودیت باطری و پهنای باند از چالش های اصلی طراحی پروتکل مناسب مسیریابی برای شبکه های Ad Hoc می باشد. در سالهای اخیر پروتکل های مسیریابی زیادی برای MANET پیشنهاد شده اندکه این پروتکل ها را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد: پروتکل های On_Demand نظیر AODV و DSR[2] و پروتکل های Proactive مانند DSDV[3] و OLSR[4]. در مرور و مقایسه این پروتکل ها آمده است و [8] مرور جامعی ارائه می دهد. در این گزارش بر پروتکل مسیریابی خاصی تکیه نمی کنیم و بجای آن به طرح برخی ایده های پیشنهادی جدید جهت بهبود گذردهی و مقیاس پذیری MANET در روش های گوناگون، معیارهای جدید مسیریابی و فن آوری های جدید نظیر Multi-Rate, Multi-Channel و ساختارهای سلسله مراتبی با استفاده از طراحی Cross-Layer می پردازیم:
