در این نوع حملات کاربر قادر است به گونه ای نشانه[2] نشست را مورد استفاده قرار دهد که اطلاعات و قابلیت های کاربر دیگری در دسترسش قرار گیرد. برای انجام این نوع حملات هکر باید در گروه کاربر قربانی عضو باشد. در صورت وقوع این نوع حملات اطلاعات افشا می شود، ولی ساختار دسترسی مبتنی بر نقش[3] در سیستم حفظ می شود.

·         افزایش عمودی اختیارات

هکر با استفاده از نشانه نشست به اطلاعات و مجوزهای کاربری با حقوق بالاتر دسترسی می یابد. قربانی در این نوع حملات حقوقی بالاتر از فرد حمله کننده دارد و بنابراین علاوه بر امکان دسترسی هکر به اطلاعات کاربر امکان تغییر آن ها و انجام اعمالی که مجوز مدیریتی لازم دارند نیز فراهم می آید.

در نتیجه این نوع حمله اطلاعات شخصی کاربران فاش شده، امکان دزدی خدمات، اطلاعات کارت های اعتباری، ارسال هرزنامه و رد سرویس[4] بوجود می آید.

حمله به مدیریت نشست فرایندی ? مرحله ای است:

·         یافتن حامل حالت[5]

در این مرحله باید محل ذخیره سازی نشانه ها شناسایی شود. برای این کار کوکی های Stateful، کوکی های نشست، پارامتر های URL  و فیلد های مخفی بررسی شوند.

·         رمزگشایی اطلاعات حالت

پس از یافتن حامل حالت (نشانه نشست) باید مشخصات آن استخراج شوند. با استفاده از روش های تحلیل نشانه باید مشخص شود که آیا بخش هایی از نشانه کد شده است یا خیر؟ وجود برچسب های زمانی و سایر الگوهایی که نمونه هایی از آنها در جدول زیر ارائه شده اند تشخیص داده شود. آیا مقادیر به صورت تصادفی تولید می شوند و یا قطعی هستند؟

·         استفاده مجدد از اطلاعات حالت

بدون توجه به امکان رمزگشایی حامل حالت، باید اطلاعات حالت چند کاربر را گرفت. با جایگذاری نشانه های سایر کاربران می توان محدودیت هایی را که سیستم در برابر نشست های غیرمعتبر ایجاد می کند شناسایی نمود.

·         تغییر اطلاعات حالت

در صورتی که امکان رمزگشایی حامل باشد می توان با تغییر آن نشست کاربر دیگر را ربوده و یا استراق سمع نمود. با تغییر اطلاعات حالت می توان حقوق بیشتری به دست آورد.